25η Μαρτιου... Η εθνικη μας απελευθερωση !!!!!!

Η ομιλία του Γέρου του Μοριά στη νεολαία

Παιδιά μου!
Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας, καὶ ἔρχομαι νὰ σᾶς εἰπῶ, ὅσα εἰς τὸν καιρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ πρὸ αὐτοῦ καὶ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὸν ὁ ἴδιος ἐπαρατήρησα, καὶ ἀπ᾿ αὐτὰ νὰ κάμωμε συμπερασμοὺς καὶ διὰ τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν σας, μολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλοντα. Καὶ διὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας, ὁποίας γνώσεις εἶχαν καὶ ποία δόξα καὶ τιμὴν ἔχαιραν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη τοῦ καιροῦ των, ὁποίους ἥρωας, στρατηγούς, πολιτικοὺς εἶχαν, διὰ ταῦτα σας λέγουν καθ᾿ ἡμέραν οἱ διδάσκαλοί σας καὶ οἱ πεπαιδευμένοι μας. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των.
Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν.
Οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τὴν διχόνοια καὶ ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καὶ ἔτσι ἔλαβαν καιρὸ πρῶτα οἱ Ρωμαῖοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καὶ τοὺς ὑπόταξαν. Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξη ὁ λαὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε. Σὰν εἶδε τοῦτο ὁ σουλτάνος, διόρισε ἕνα βιτσερὲ [ἀντιβασιλέα], ἕναν πατριάρχη, καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία τῆς ἐκκλησίας. Αὐτὸς καὶ ὁ λοιπὸς κλῆρος ἔκαμαν ὅ,τι τοὺς ἔλεγε ὁ σουλτάνος. Ὕστερον ἔγιναν οἱ κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εἰς ὅλα τὰ μέρη. Ἡ τρίτη τάξη, οἱ ἔμποροι καὶ οἱ προκομμένοι, τὸ καλύτερο μέρος τῶν πολιτῶν, μὴν ὑποφέρνοντες τὸν ζυγὸ ἔφευγαν, καὶ οἱ γραμματισμένοι ἐπῆραν καὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα των, καὶ ἔτσι ὁ λαός, ὅστις στερημένος ἀπὸ τὰ μέσα τῆς προκοπῆς, ἐκατήντησεν εἰς ἀθλίαν κατάσταση, καὶ αὐτὴ αὔξαινε κάθε ἡμέρα χειρότερα· διότι, ἂν εὑρίσκετο μεταξὺ τοῦ λαοῦ κανεὶς μὲ ὀλίγην μάθηση, τὸν ἐλάμβανε ὁ κλῆρος, ὅστις ἔχαιρε προνόμια, ἢ ἐσύρετο ἀπὸ τὸν ἔμπορο τῆς Εὐρώπης ὡς βοηθός του ἢ ἐγίνετο γραμματικὸς τοῦ προεστοῦ. Καὶ μερικοὶ μὴν ὑποφέροντες τὴν τυραννίαν τοῦ Τούρκου καὶ βλέποντας τὲς δόξες καὶ τὲς ἡδονὲς ὁποὺ ἀνελάμβαναν αὐτοί, ἄφηναν τὴν πίστη τους καὶ ἐγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καὶ τοιουτοτρόπως κάθε ἡμέρα ὁ λαὸς ἐλίγνευε καὶ ἐπτώχαινε.
Εἰς αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη κατάσταση μερικοὶ ἀπὸ τοὺς φυγάδες γραμματισμένους ἐμετάφραζαν καὶ ἔστελναν εἰς τὴν Ἑλλάδα βιβλία, καὶ εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ χρωστοῦμε εὐγνωμοσύνη, διότι εὐθὺς ὁποὺ κανένας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ λαὸ ἐμάνθανε τὰ κοινὰ γράμματα, ἐδιάβαζεν αὐτὰ τὰ βιβλία καὶ ἔβλεπε ποίους εἴχαμε προγόνους, τί ἔκαμεν ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Ἀριστείδης καὶ ἄλλοι πολλοὶ παλαιοί μας, καὶ ἐβλέπαμε καὶ εἰς ποίαν κατάσταση εὑρισκόμεθα τότε. Ὅθεν μᾶς ἦλθεν εἰς τὸ νοῦ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε καὶ νὰ γίνουμε εὐτυχέστεροι. Καὶ ἔτσι ἔγινε καὶ ἐπροόδευσεν ἡ Ἑταιρεία.
Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση.
Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοια καὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκα του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψωμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δυὸ χρόνους, ἠθέλαμε κυριεύσει καὶ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Μακεδονία, καὶ ἴσως ἐφθάναμε καὶ ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τοὺς Τούρκους, ὁποὺ ἄκουγαν Ἕλληνα καὶ ἔφευγαν χίλια μίλια μακρά. Ἑκατὸν Ἕλληνες ἔβαζαν πέντε χιλιάδες ἐμπρός, καὶ ἕνα καράβι μίαν ἁρμάδα...
Ἐγώ, παιδιά μου, κατὰ κακή μου τύχη, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων, ἔμεινα ἀγράμματος καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ζητῶ συγχώρηση, διότι δὲν ὁμιλῶ καθὼς οἱ δάσκαλοί σας. Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα, διὰ νὰ ὠφεληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφεσθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια. Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρός μας ἐπέρασε. Καὶ αἱ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σας ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ᾿ ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μας θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῆ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα. Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία.
Τελειώνω τὸ λόγο μου. Ζήτω ὁ βασιλεύς μας Ὄθων! Ζήτω οἱ σοφοὶ διδάσκαλοι! Ζήτω ἡ Ἑλληνικὴ Νεολαία!


Αν ακολουθήσουμε  το παράδειγμα του πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε....

"Ο Έλληνας που καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα για το σύνδρομο Down"

Η ημέρα καθιερώθηκε το 2006 με πρωτοβουλία του γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Όπως αναφέρει το υπουργείο Υγείας, στόχος της είναι η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας για το σύνδρομο Down.

Για 7η φορά γιορτάζεται φέτος στις 21 Μαρτίου η Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down. Καθιερώθηκε το 2006 με πρωτοβουλία του γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.

Όπως αναφέρει το υπουργείο Υγείας, στόχος της είναι η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας για το σύνδρομο Down. Η συγκεκριμένη ημερομηνία επιλέχθηκε, όχι τυχαία, από τα αριθμητικά δεδομένα του συνδρόμου (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος = 3.21).

Το σύνδρομο Down δεν είναι μια κληρονομική ασθένεια και τα ακριβή του αίτια δεν είναι γνωστά. Ο κίνδυνος εμφάνισης του γενικότερα συνδέεται με γυναίκες που γίνονται μητέρες σε μεγαλύτερη ηλικία. Παρόλο που οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να γεννήσει παιδί με αυτό το σύνδρομο, η πιθανότητα γέννησης μωρού με σύνδρομο Down είναι 1 στις 1500 στις γυναίκες ηλικίας 20 ετών, 1 στις 900 στις γυναίκες ηλικίας 30 ετών, ενώ αυξάνεται στις 1 στις 100 για γυναίκες από 40 ετών και πάνω.

Το Σύνδρομο Down στο έμβρυο μπορεί να εντοπιστεί μέσω του προγεννητικού ελέγχου.

Δεν υπάρχει θεραπεία για το σύνδρομο Down. Η σωστή ενημέρωση, η συνεχής καθοδήγηση και στήριξη των γονέων που αποκτούν παιδί με σύνδρομο Down και η μέριμνα ώστε να δίνονται ευκαιρίες οι οποίες θα λαμβάνουν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες των ατόμων με σύνδρομο Down, είναι καίριες δράσεις για την πραγματική τους ένταξη στην κοινωνία.

Mε πρωτοβουλία του Έλληνα επιστήμονα Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, καθιερώθηκε το 2006 η 21η Μαρτίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down», προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για το σύνδρομο.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellines.com/good-news/5781-o-ellinas-pou-kathierose-tin-pagkosmia-hmera-gia-to-sundromo-down/
Copyright © Ellines.com

33 5 0 PDF File MOV File AVI File JPG File Mε πρωτοβουλία του Έλληνα επιστήμονα Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, καθιερώθηκε το 2006 η 21η Μαρτίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down», προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για το σύνδρομο. Το σύνδρομο Down είναι μια γενετική κατάσταση, που οφείλεται στο επιπλέον χρωμόσωμα που εμφανίζεται στο 21ο ζευγάρι, εξ ου και η ταξινόμησή του ως Τρισωμία 21. Προέρχεται κατά 90-95% από το ωάριο και 5-10% από το σπερματοζωάριο και επηρεάζει μία περίπου στις 600-700 γεννήσεις παιδιών. Η πρώτη παρατήρηση του συνδρόμου έγινε το 1866 από τον John Langdon Down. Ο άγγλος γιατρός παρατήρησε ότι μερικά νεογνά που γεννιούνται έχουν εξωτερική όψη παρόμοια με αυτή των Μογγόλων, απ” όπου προήλθε και η ονομασία μογγολισμός, που στις μέρες μας έχει εγκαταλειφθεί. Τα παιδιά με σύνδρομο Down αντιμετωπίζουν νοητική υστέρηση και μαθησιακή δυσκολία, ενώ είναι επιρρεπή σε μια σειρά από ασθένειες. Με την κατάλληλη εκπαίδευση και τη συνεργασία γονιών και δασκάλων, μπορούν να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας. Ως Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down καθιερώθηκε η 21η Μαρτίου κάθε χρόνο, από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος=3.21).

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellines.com/good-news/5781-o-ellinas-pou-kathierose-tin-pagkosmia-hmera-gia-to-sundromo-down/
Copyright © Ellines.com

Mε πρωτοβουλία του Έλληνα επιστήμονα Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, καθιερώθηκε το 2006 η 21η Μαρτίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down», προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για το σύνδρομο.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellines.com/good-news/5781-o-ellinas-pou-kathierose-tin-pagkosmia-hmera-gia-to-sundromo-down/
Copyright © Ellines.com

Mε πρωτοβουλία του Έλληνα επιστήμονα Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, καθιερώθηκε το 2006 η 21η Μαρτίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down», προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για το σύνδρομο. Το σύνδρομο Down είναι μια γενετική κατάσταση, που οφείλεται στο επιπλέον χρωμόσωμα που εμφανίζεται στο 21ο ζευγάρι, εξ ου και η ταξινόμησή του ως Τρισωμία 21. Προέρχεται κατά 90-95% από το ωάριο και 5-10% από το σπερματοζωάριο και επηρεάζει μία περίπου στις 600-700 γεννήσεις παιδιών. Η πρώτη παρατήρηση του συνδρόμου έγινε το 1866 από τον John Langdon Down. Ο άγγλος γιατρός παρατήρησε ότι μερικά νεογνά που γεννιούνται έχουν εξωτερική όψη παρόμοια με αυτή των Μογγόλων, απ” όπου προήλθε και η ονομασία μογγολισμός, που στις μέρες μας έχει εγκαταλειφθεί. Τα παιδιά με σύνδρομο Down αντιμετωπίζουν νοητική υστέρηση και μαθησιακή δυσκολία, ενώ είναι επιρρεπή σε μια σειρά από ασθένειες. Με την κατάλληλη εκπαίδευση και τη συνεργασία γονιών και δασκάλων, μπορούν να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας. Ως Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down καθιερώθηκε η 21η Μαρτίου κάθε χρόνο, από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος=3.21). Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για το Στυλιανό Αντωναράκη στο προφίλ του στο ellines.com εδώ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellines.com/good-news/5781-o-ellinas-pou-kathierose-tin-pagkosmia-hmera-gia-to-sundromo-down/
Copyright © Ellines.com

Mε πρωτοβουλία του Έλληνα επιστήμονα Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, καθιερώθηκε το 2006 η 21η Μαρτίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down», προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για το σύνδρομο. Το σύνδρομο Down είναι μια γενετική κατάσταση, που οφείλεται στο επιπλέον χρωμόσωμα που εμφανίζεται στο 21ο ζευγάρι, εξ ου και η ταξινόμησή του ως Τρισωμία 21. Προέρχεται κατά 90-95% από το ωάριο και 5-10% από το σπερματοζωάριο και επηρεάζει μία περίπου στις 600-700 γεννήσεις παιδιών. Η πρώτη παρατήρηση του συνδρόμου έγινε το 1866 από τον John Langdon Down. Ο άγγλος γιατρός παρατήρησε ότι μερικά νεογνά που γεννιούνται έχουν εξωτερική όψη παρόμοια με αυτή των Μογγόλων, απ” όπου προήλθε και η ονομασία μογγολισμός, που στις μέρες μας έχει εγκαταλειφθεί. Τα παιδιά με σύνδρομο Down αντιμετωπίζουν νοητική υστέρηση και μαθησιακή δυσκολία, ενώ είναι επιρρεπή σε μια σειρά από ασθένειες. Με την κατάλληλη εκπαίδευση και τη συνεργασία γονιών και δασκάλων, μπορούν να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας. Ως Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down καθιερώθηκε η 21η Μαρτίου κάθε χρόνο, από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος=3.21). Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για το Στυλιανό Αντωναράκη στο προφίλ του στο ellines.com εδώ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellines.com/good-news/5781-o-ellinas-pou-kathierose-tin-pagkosmia-hmera-gia-to-sundromo-down/
Copyright © Ellines.com

Mε πρωτοβουλία του Έλληνα επιστήμονα Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, καθιερώθηκε το 2006 η 21η Μαρτίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down», προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για το σύνδρομο. Το σύνδρομο Down είναι μια γενετική κατάσταση, που οφείλεται στο επιπλέον χρωμόσωμα που εμφανίζεται στο 21ο ζευγάρι, εξ ου και η ταξινόμησή του ως Τρισωμία 21. Προέρχεται κατά 90-95% από το ωάριο και 5-10% από το σπερματοζωάριο και επηρεάζει μία περίπου στις 600-700 γεννήσεις παιδιών. Η πρώτη παρατήρηση του συνδρόμου έγινε το 1866 από τον John Langdon Down. Ο άγγλος γιατρός παρατήρησε ότι μερικά νεογνά που γεννιούνται έχουν εξωτερική όψη παρόμοια με αυτή των Μογγόλων, απ” όπου προήλθε και η ονομασία μογγολισμός, που στις μέρες μας έχει εγκαταλειφθεί. Τα παιδιά με σύνδρομο Down αντιμετωπίζουν νοητική υστέρηση και μαθησιακή δυσκολία, ενώ είναι επιρρεπή σε μια σειρά από ασθένειες. Με την κατάλληλη εκπαίδευση και τη συνεργασία γονιών και δασκάλων, μπορούν να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας. Ως Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down καθιερώθηκε η 21η Μαρτίου κάθε χρόνο, από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος=3.21). Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για το Στυλιανό Αντωναράκη στο προφίλ του στο ellines.com εδώ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellines.com/good-news/5781-o-ellinas-pou-kathierose-tin-pagkosmia-hmera-gia-to-sundromo-down/
Copyright © Ellines.com

Έρωτας και σεξ σε κολλέγιο εφήβων με αναπηρία

Μια πρωτοποριακή πολιτική σπάει τα ταμπού, υποστηρίζοντας εφήβους με αναπηρία να δημιουργούν σεξουαλικές σχέσεις με τη βοήθεια –όταν χρειάζεται- του εργαζόμενου προσωπικού.
Η Jan Symes θυμάται με κάθε λεπτομέρεια την σκηνή που έζησε στο κολλέγιο Treloar, κοντά στο Hampshire. Μια δεκαεπτάχρονη μαθήτρια ήρθε στο γραφείο της και έκατσε απέναντί της…Η έφηβη αυτή είχε εγκεφαλική παράλυση και χρησιμοποιούσε αναπηρικό κάθισμα και μια ειδική συσκευή για να μιλάει. Σήκωσε το κεφάλι της, κοίταξε την Jan και ρώτησε: «Πιστεύεις ότι είναι σωστό να ερωτευτώ κάποιον, τη στιγμή που έχω μια τόσο βαριά αναπηρία;» Η Jan πανικοβλήθηκε. «Η κοινωνία θα σκεφτεί πως κάτι τέτοιο είναι αηδιαστικό;», είπε συνεχίζοντας η νεαρή κοπέλα.

Σήμερα, στο κολέγιο αυτό, όπου φοιτούν έφηβοι άνω των 16 ετών με σοβαρή κινητική αναπηρία, εφαρμόζεται μια ριζοσπαστική «πολιτική σεξουαλικότητας», η οποία ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, όταν μια μαθήτρια σόκαρε με τα λόγια της την σύμβουλο του σχολείου, ρωτώντας την εάν είναι σωστό να ερωτευτεί.

Η πολιτική αυτή σχεδιάστηκε για να σπάσει ένα από τα πιο δυνατά κοινωνικά ταμπού: το σεξ στην αναπηρία. Για πρώτη φορά, το προσωπικό δυναμικό του σχολείου μιλά για τις έντονες διαφωνίες και τις νομικές αντιπαραθέσεις γύρω από το θέμα. Ετοιμάστηκε ένα τρισέλιδο κείμενο που άλλαξε τις θεμελιώδεις αξίες και την ηθική του σχολείου. Σε αυτό αναφέρεται ότι «οι μαθητές έχουν δικαίωμα να συνάπτουν σεξουαλικές σχέσεις και ότι αυτές μπορούν να υποστηρίζονται σωματικά και συναισθηματικά από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό».

Πλέον, και άλλα κολλέγια με μαθητές με σοβαρές κινητικές αναπηρίες σκέφτονται να υιοθετήσουν τις αλλαγές που εφαρμόστηκαν στο Treloar.
«Παλιότερα, αν πιάναμε μαθητές να ερωτοτροπούν τους αποβάλλαμε από το σχολείο. Θυμάμαι ότι είχαμε αποβάλει δυο μαθητές όταν τους βρήκαμε να κάθονται ο ένας πολύ κοντά στον άλλον στα αποδυτήρια. Ένα άλλο κορίτσι έμεινε έγκυος και παραδέχτηκε ότι είχε πάει στην αυλή της εκκλησίας, έξω από τα όρια του σχολείου, για να κάνει σεξ», λέει η Symes.

Οι σχέσεις είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα για κάθε άνθρωπο με ή χωρίς αναπηρία. Τουλάχιστον τώρα υπάρχει κάποιος που οι μαθητές μπορούν να μιλήσουν και να πουν «ξέρω ότι μπορεί να πεθάνω σε λίγα χρόνια όμως τώρα θέλω να ζήσω και να κάνω μια σχέση» ή ότι «είμαι ερωτευμένος με κάποιον από το ίδιο φύλο» ή «έχω στύσεις γιατί είμαι δεκαεπτά χρονών, όμως δεν έχω έλεγχο των χεριών μου», λέει η Symes.

Η αλλαγή δεν ήταν εύκολη. Στην αρχή πολλά μέλη του προσωπικού ήταν τόσο φανατισμένα εναντίον αυτής της νέας πολιτικής, που δεν επέτρεψαν να τοιχοκολληθούν αφίσες στα τμήματά τους. Στις αφίσες υπήρχαν μηνύματα που προέτρεπαν τον κόσμο να δώσει την γνώμη του. Νομικοί σύμβουλοι πήραν μέρος στην διαδικασία για να παρατηρήσουν τις διατυπώσεις που χρησιμοποιούνταν. Σε μερικές περιπτώσεις, το να βοηθήσει κανείς μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες να κάνουν σεξ, είναι εναντίον του νόμου.

Χρειαζόταν ιδιαίτερη προσοχή και υψηλή προστασία, ώστε οι μαθητές σε καμία περίπτωση να μην εξαναγκαστούν, να μην εκτεθούν ή αποπλανηθούν. Η συνεχής πρόκληση, κατά την εφαρμογή της νέας πολιτικής, ήταν να βρεθούν τα όρια μεταξύ της υποστήριξης για δημιουργία σεξουαλικών σχέσεων και της συμμετοχής σε αυτές. Αυτό το αρχικό μεταβατικό στάδιο, αν και ήταν σχεδιασμένο να διαρκέσει τρεις μήνες, τελικά κράτησε δύο χρόνια.

Όταν η σεξουαλική εκπαίδευση τελικά τέθηκε σε λειτουργία, ένα μέλος του προσωπικού ήταν τόσο εξοργισμένο που παραιτήθηκε. Πίστευε ότι η τόση πολύ έμφαση στο σεξ ωθούσε τους μαθητές σε αποτυχία και ότι ο ρόλος του σχολείου είναι μόνο η βασική εκπαίδευση. Ευτυχώς τα περισσότερα μέλη διαφωνούσαν με αυτή την λογική.

Ο Graham Jowett, που ήταν ο διευθυντής του σχολείου όταν η πολιτική μπήκε σε εφαρμογή, σήμερα έχει τη θέση του διευθυντή εκπαίδευσης: «Η τάση είναι να συμπεριφερόμαστε στους μαθητές ως ενήλικες».
«Δεν μπορείς να το αποφύγεις. Κάποια στιγμή τα παιδιά από μόνα τους θα αναρωτιόντουσαν γιατί οι ερωτικές σχέσεις τους θα ήταν απόλυτα επιτρεπτές εάν δεν είχαν αναπηρία και δεν σπούδαζαν σε ειδικό κολλέγιο. Δεν θα ήταν έντιμο να τους πούμε ότι τους συμπεριφερόμαστε σαν ενήλικες σε όλα τα υπόλοιπα εκτός από το σεξ.»

Πριν εφαρμοστεί η πολιτική αυτή, οι μόνοι άνθρωποι που άγγιζαν οι μαθητές ήταν οι βοηθοί. Η Jowett θυμάται μια φορά που είχαν κάνει κάποιο πάρτι στο οποίο συμμετείχαν και μαθητές χωρίς αναπηρία οι οποίοι χόρευαν με εκείνους που έχουν αναπηρία: «Ίσως ήταν η μοναδική φορά που είχαν σωματική επαφή με κάποιους άλλους ανθρώπους». Η Jowett είναι απόλυτα θετική σε αυτή την πολιτική.

Το έγγραφο επικεντρώνεται στον σεβασμό, την αξιοπρέπεια και δίνει πληροφορίες για ασφαλές σεξ και πώς αυτό μπορεί να είναι πιθανό για όλους τους εφήβους. Σε μια παράγραφο αναφέρεται: «Οι μαθητές θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Να βοηθηθούν να ολοκληρώσουν τις σχέσεις τους, γεγονός που ποικίλει, και εκτείνεται από τις πλατωνικές σχέσεις, μέχρι εκείνες που θέλουν και οι δύο να ολοκληρωθούν και σεξουαλικά.»

Δεν είναι μόνο η σεξουαλική πράξη. Ένα μαθητής ήθελε, για μια φορά πριν πεθάνει, να επισκεφτεί ένα μπαρ που κάνουν γυναίκες στριπτίζ. Κάποιος άλλος να διαβάσει πορνό περιοδικό και να δει ταινίες πορνό. Η μοναδικός προβληματισμός είναι η ηλικία των παιδιών – αν δηλαδή είναι πάνω από 18 χρονών, και αν αυτό που θέλουν είναι νόμιμο. Τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν είναι κανενός δουλειά να κρίνει τί είναι ηθικό και τί όχι.

Κοντά στο κτίριο του σχολείου υπάρχουν διαμερίσματα σχεδιασμένα κατάλληλα για να μάθουν τα παιδιά πώς μπορούν να ζουν ανεξάρτητα. Τα διαμερίσματα δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα κοινά, και μόνο εάν κάποιος τα παρατηρήσει πολύ προσεκτικά θα καταλάβει ότι υπάρχουν διάφοροι προσπελάσιμοι μηχανισμοί.
Σε ένα από αυτά τα διαμερίσματα, δύο μαθητές που χρησιμοποιούν ηλεκτροκίνητα καθίσματα, υποστηρίχτηκαν να οδηγήσουν την σχέση τους ένα βήμα παραπάνω, με τη βοήθεια ενός μέλους του υποστηρικτικού προσωπικού. «Δεν αισθανόμασταν περίεργα», λέει το αγόρι, «γιατί γνωρίζαμε ότι χρειαζόμασταν στα αλήθεια βοήθεια.» Ο νεαρός έχει μυϊκή δυστροφία και ο προσδόκιμος χρόνος ζωής του είναι γύρω στα τριάντα χρόνια, ενώ η κοπέλα έχει αρθρογρύπωση, μια πάθηση που επηρεάζει τις αρθρώσεις.

Όμως, ακόμα και με αυτή την πολιτική, το ζευγάρι αντιμετώπισε δυσκολίες. Έπρεπε να κανονίσουν ραντεβού με την βοηθό για να μπορέσουν να αγκαλιαστούν. Να φέρουν ένα στρώμα και να τους βοηθήσουν να βρουν την κατάλληλη στάση ώστε να αγγίξουν ο ένας τον άλλον. «Κάποιοι δεν μπορούν και δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν ότι οι άνθρωποι με αναπηρία θέλουν να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα όπως όλοι οι υπόλοιποι. Θέλουμε και εμείς να οδηγήσουμε τις σχέσεις μας ένα επίπεδο παραπάνω. Πιο δύσκολο από όλα είναι ότι πάντα πρέπει να βασίζεσαι σε τρίτους», λέει η νεαρή μαθήτρια.

Σε ένα ντοκιμαντέρ που έγινε για το σχολείο, ένας μαθητής είπε: «Όλοι έχουμε την επιθυμία να χάσουμε την παρθενιά μας. Θέλουμε να αισθανθούμε την απόλυτη απόλαυση, να ισορροπήσουμε τον πόνο που έχουμε – όχι μόνο τον σωματικό, αλλά και τον ψυχολογικό. Κάποιες φορές αισθανόμαστε ότι ο μόνος τρόπος για να νιώσουμε ότι αξίζουμε είναι να κάνουμε σεξ. Ξέρω ότι ακούγεται σκληρό. Όμως, νιώθω ότι το να έχεις εμπειρίες σημαίνει ότι ζεις και ότι μαθαίνεις την ζωή. Δεν έχουμε πολύ χρόνο γι’ αυτό. Πρέπει σε 20 χρόνια να ζήσουμε αυτά που άλλοι μπορούν να τα κάνουν σε 77. Δύο έφηβοι χωρίς αναπηρία, εύκολα θα βρουν ένα τρόπο να μείνουν μόνοι για αγκαλιαστούν και να φιληθούν. Όταν έχεις αναπηρία, δεν είναι το ίδιο απλό. Όμως, οι συναισθηματικές ανάγκες παραμένουν οι ίδιες. Αφού λοιπόν η ανάγκη είναι η ίδια, τότε γιατί αυτό να μην είναι εφικτό; Γιατί να μην μπορούμε να έχουμε σεξουαλικές σχέσεις;»

Αυτή είναι η άποψη που συμμερίζεται και το προσωπικό του κολλεγίου. Για τα περισσότερα παιδιά η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ξεκινά κιόλας από την παιδική χαρά. Ένα μέλος του προσωπικού διευκρινίζει ότι εάν θέλει ένας νεαρός να πληρώσει για να κάνει σεξ, δεν είναι παράνομο εφόσον το προσωπικό του σχολείου δεν θα τηλεφωνήσει για λογαριασμό του μαθητή. Κάτι τέτοιο συνέβη σε κάποιο ίδρυμα όταν ένας νεαρός έπεισε τις νοσηλεύτριες να τον βοηθήσουν να βρει μια γυναίκα για να περάσει το βράδυ του, γιατί ήθελε να προλάβει να κάνει σεξ πριν πεθάνει.

Οι νέοι χωρίς αναπηρία εύκολα μπορούν να φλερτάρουν σε ένα πάρτι, σε ένα κλαμπ, όμως δεν ισχύει το ίδιο για εφήβους που χρησιμοποιούν ηλεκτροκίνητο κάθισμα.

…Και όπως είπαμε και στην αρχή, αφορμή για όλα τα παραπάνω στάθηκε η απορία που είχε μια δεκαεπτάχρονη για το αν είναι σωστό να ερωτευτεί κάποιον και εάν θα αντιμετώπιζε τον χλευασμό της κοινωνίας κάνοντας κάτι τέτοιο. Με την βοήθεια ανθρώπων όπως της Jan Symes, η ζωή τής νεαρής έχει αλλάξει απόλυτα. Τώρα η κοπέλα όχι μόνο είναι ερωτευμένη, αλλά έχει αρραβωνιαστεί, και σε λίγο καιρό παντρεύεται.

Observer 7-10-2007,
Απόδοση στα ελληνικά: Γεωργία Φύκα, Κοινωνική Λειτουργός

πηγή: http://www.disabled.gr/lib/?p=13785

Ἀποκλειστικό: Συγκλονιστικὴ φωτογραφία μὲ ἄνδρα τῶν ΕΚΑΜ στὴν Ἱερισσὸ νὰ προσεύχεται μὲ τὸ κομποσχοίνι του!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΠΙΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ἀναγνώστης  ἀπέστειλε στὸ Ρωμαίικο Ὁδοιπορικὸ δύο φωτογραφίες ποὺ εἰκονίζουν ἕναν ἀπὸ τοὺς ἄνδρες τῶν ΕΚΑΜ ποὺ ἔλαβαν μέρος στὰ συνταρακτικὰ γεγονότα τῆς περασμένης Πέμπτης στὴν Ἱερισσό. Ἂν προσέξει κανείς, στὸ ἀριστερό του χέρι κρατᾶ ἕνα κομποσχοίνι ἐνῶ ντόπιοι κάτοικοι τὸν εἶδαν, τὴν ὥρα τῶν σκληρῶν ἐπεισοδίων, νὰ στέκεται σιωπηλὸς καὶ κάτι νὰ ψιθυρίζει. Ἂν μὴ τί ἄλλο, ἡ φωτογραφία συγκλονίζει! Ποιὸς ξέρει ἄραγε τί νὰ σκεφτόταν ἐκεῖνες τὶς δύσκολες στιγμὲς; Δὲν ἀποκλείεται νὰ ζητοῦσε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μὴν ὑπάρξει κανέναν θύμα μέσα στὸν πανικὸ τῶν ἐπεισοδίων ἢ νὰ μὴν κληθεῖ νὰ ὑπακούσει σὲ ἐντολὲς ἀνωτέρων ποὺ θὰ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν συνείδησή του... 
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΗ ΛΗΨΗ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΤΟΥ ΧΕΡΙ....

 Πηγη: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Διευκόλυνση Ατόμων με Αναπηρία στις συναλλαγές τους με τις δημόσιες υπηρεσίες

Διευκόλυνση Ατόμων με Αναπηρία στις συναλλαγές τους με τις δημόσιες υπηρεσίες 

Για τη χρήση από πλευράς ατόμων με αναπηρία των δημοσίων υπηρεσιών, το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης εξέδωσε ανακοίνωση: 

«Στο πλαίσιο της εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης και της σχετικής συνταγματικής επιταγής (παράγραφος 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος, «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας» ), οι διοικητικές αρχές και τα Κ.Ε.Π. της Χώρας οφείλουν να διευκολύνουν τους πολίτες με αναπηρία αλλά και τα άτομα που, λόγω γραμματικής αδυναμίας, αντιμετωπίζουν δυσκολίες, κατά τις συναλλαγές τους με τη διοίκηση, ενεργώντας κατά τον ακόλουθο τρόπο:

ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ.

Με τις διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 3 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999, όπως ισχύει) ορίζεται, μεταξύ άλλων και σε ότι αφορά την υποβολή αιτήσεων προς τη Διοίκηση, ότι ‘‘Αν ο ενδιαφερόμενος δηλώσει ότι δεν μπορεί να γράψει, ο αρμόδιος υπάλληλος, ύστερα από προφορική έκθεση του αιτήματος του ενδιαφερομένου, οφείλει να συντάξει ο ίδιος την αίτηση’’.

Η υποχρέωση αυτή υφίσταται σε περιπτώσεις φυσικής ή γραμματικής αδυναμίας του ενδιαφερομένου να γράψει και συνίσταται σε υποχρέωση του αρμοδίου υπαλλήλου να γράψει την αίτηση μετά από υπαγόρευση του ενδιαφερομένου (… ύστερα από προφορική έκθεση του αιτήματος…) , ο οποίος (ενδιαφερόμενος) υπογράφοντας αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη των όσων περιλαμβάνονται στην αίτηση. Οι Διοικητικές Αρχές δεν μπορούν σε καμία περίπτωση και κατά κανένα τρόπο να συνδιαμορφώνουν το περιεχόμενο των αιτήσεων των πολιτών ή να αναλαμβάνουν τη σχετική ευθύνη.

Κατά συνέπεια, οι Διοικητικές Αρχές και τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών της Χώρας υποχρεούνται να συντάσσουν αιτήσεις ή υπεύθυνες δηλώσεις ενδιαφερομένων πολιτών:

1. Μόνον μετά από αίτημα των πολιτών λόγω της επίκλησης φυσικής ή γραμματικής αδυναμίας να γράψουν.

2. Μόνον μετά από υπαγόρευση των πολιτών και όχι συνδιαμορφώνοντας την αίτηση.

ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ

Η βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής προβλέπεται από τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 11 του N.2690/1999 «Κύρωση του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και άλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. 45/τ. Α΄/9-3-1999), όπως συμπληρώθηκαν από αυτές των παραγράφων 3 και 4 του άρθρου 16 του Ν.3345/2005 (Φ.Ε.Κ. 138/ τ. Α΄/ 16-6-2005).

Συγκεκριμένα, κάθε ενδιαφερόμενος δικαιούται να ζητά τη βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής του, από όλες τις διοικητικές αρχές και τα Κ.Ε.Π. της Χώρας, βάσει του δελτίου ταυτότητας ή των αντίστοιχων εγγράφων που προβλέπονται στο άρθρο 3 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας.

Ειδικότερα, η βεβαίωση του γνησίου υπογραφής πολίτη, που δηλώνει αγράμματος, γίνεται σύμφωνα με ό,τι αναγράφει η ταυτότητά του, όπου, σε κάποιες περιπτώσεις, αναφέρεται η ένδειξη «αδυναμία υπογραφής».

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για τη βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής αναλφάβητου πολίτη, η διοικητική πρακτική που ακολουθείται είναι η αναγραφή «σταυρού» ή ένδειξης «χ» ή άλλο πρόσωπο (πχ. ο υπάλληλος) να αναγράφει τα αρχικά του ονόματος και του επωνύμου του αναλφάβητου πολίτη και εκείνος να τα αντιγράφει. Σκόπιμο όμως είναι στις περιπτώσεις αυτές, ο αρμόδιος υπάλληλος να βεβαιώνει επί του εγγράφου του συγκεκριμένου πολίτη, ότι ο εν λόγω πολίτης είναι αναλφάβητος.

Κατ` αναλογία, θα πρέπει να διευκολύνονται οι πολίτες που, λόγω φυσικής και σωματικής αδυναμίας, δεν είναι σε θέση να υπογράψουν. Στην περίπτωση αυτή, ο υπάλληλος βεβαιώνει την «Αδυναμία υπογραφής», κατά τα ανωτέρω.

Οι Διευθύνσεις Διοικητικού των Υπουργείων παρακαλούνται να γνωστοποιήσουν την εγκύκλιο αυτή σε όλους τους φορείς του δημόσιου τομέα που εποπτεύουν.

Επίσης, οι Διευθύνσεις Διοίκησης των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων παρακαλούνται να γνωστοποιήσουν την εγκύκλιο αυτή σε όλους τους φορείς του δημόσιου τομέα που εποπτεύουν, συμπεριλαμβανομένων και των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού της χωρικής τους αρμοδιότητας.

Για να επιτευχθεί ο σκοπός της παρούσας εγκυκλίου, σκόπιμο είναι να λάβουν γνώση του περιεχομένου της όλοι οι υπάλληλοι, ιδιαίτερα δε εκείνοι που έχουν ως αποστολή την εξυπηρέτηση των πολιτών».

ΠΗΓΗ:

Παρεξηγημένα τα αυτιστικά παιδιά;

Τα άτομα που πάσχουν από αυτισμό είναι πιο έξυπνα και περισσότερο ικανά να λειτουργήσουν, από ότι πιστεύεται γενικότερα, τονίζουν οι ειδικοί.
Η δυσπιστία των γιατρών όμως, σε συνδυασμό με κάποια μεροληπτικά τεστ και την αρνητική εικόνα που προβάλλουν κάποιοι δικτυακοί τόποι στο internet, έχουν συμβάλλει στη δημιουργία κάποιων μύθων γύρω από την ασθένεια αυτή.Σε ένα συνέδριο της “Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης”, διάφοροι ερευνητές παρουσίασαν αναφορές που οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι ακόμη και τα Αυτιστικά άτομα που δεν μπορούν να μιλήσουν, έχουν δείκτη ευφυΐας υψηλότερο από το μέσο όρο.
Παρουσίασαν ακόμα επιπρόσθετες μελέτες, που αμφισβητούν τους ισχυρισμούς ότι ο παιδικός εμβολιασμός μπορεί να προκαλέσει Αυτισμό.
Τα τωρινά νούμερα, παρουσιάζουν ένα ποσοστό 75% των ατόμων που πάσχουν από αυτισμό, να είναι διανοητικά καθυστερημένα, με τα βωβά άτομα να εμφανίζονται ως τα πιο διαταραγμένα, όπως αναφέρει ο Καναδός ερευνητής Dr. Laurent Mottron, ένας ειδικός στη μελέτη του Αυτισμού στο νοσοκομείο του Μόντρεαλ “Hopital Riviere-des-Prairies.
Παρόλα αυτά, ο Mottron πιστεύει ότι χρησιμοποιούνται λανθασμένα τεστ ευφυΐας για την αξιολόγηση των αυτιστικών παιδιών.
Πολλά από αυτά τα παιδιά υποβάλλονται σε τεστ που χρησιμοποιούν την κλίμακα του Wechsler, ένα συνηθισμένο IQ τεστ, που περιλαμβάνει ερωτήσεις σχετικές με κάποιες λέξεις και αφηρημένες έννοιες που διδάσκονται στο σχολείο.
Το τεστ Raven’s Progressive Matrices, αξιολογεί την αντίδραση του ατόμου σε αφηρημένες λογικές έννοιες και δίνει σταθερά υψηλότερες βαθμολογίες στα Αυτιστικά παιδιά, υπογραμμίζει ο Mottron.

Η μέση αύξηση στο σκορ είναι 30 πόντοι, λέει ο Mottron, μια διαφορά αρκετά μεγάλη ώστε να ανεβάσει κάποιον που μέχρι πρότινος θεωρούνταν διανοητικά καθυστερημένος, στην κλίμακα των φυσιολογικών ατόμων, και κάποια άτομα που ανήκουν στο μέσο όρο, στην κλίμακα των πιο προικισμένων.
Ο Mottron ήταν τόσο εντυπωσιασμένος με τις ικανότητες μιας αυτιστικής  φοιτήτριάς του, που την συμπεριέλαβε ως βοηθό συγγραφέα σε κάποιες από τις εργασίες του.
Ο Αυτισμός είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια μεγάλη ακτίνα συμπτωμάτων, από μια αδυναμία στην φυσιολογική χρήση της γλώσσας, μέχρι την εκδήλωση βαθιά διαταραγμένων και επαναλαμβανόμενων συμπεριφορών.
Η καθηγήτρια Mottron Gernsbacher στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison, αμφισβήτησε μια ιδέα κοινότοπη ανάμεσα στους μελετητές του Αυτισμού, αυτή που υποστηρίζει ότι τα αυτιστικά άτομα στερούνται της λεγόμενης “θεωρίας του εγκεφάλου“. Είναι αυτή, που ανάμεσα στ” άλλα, μας δίνει τη δυνατότητα να αλληλεπιδρούμε με τους άλλους.
Για άλλη μια φορά όπως μας λέει η ίδια χρησιμοποιούνται λάθος τεστ για να αξιολογήσουν τη δυνατότητα αυτή.
 

Υπάρχει επιδημία Αυτισμού;

H dr. Judith Grether, μια επιδημιολόγος από την Καλιφόρνια, μας λέει ότι απορρίπτει την άποψη ότι υπάρχει έξαρση επιδημίας Αυτισμού.
Τονίζει επίσης ότι είναι αδύνατον να εξακριβώσει κανείς πόσες περιπτώσεις Αυτισμού υπήρξαν στο παρελθόν, για το λόγο ότι πολλοί άνθρωποι που έπασχαν από Αυτισμό χαρακτηρίζονταν συχνά από τους γιατρούς ως διανοητικά καθυστερημένοι ή πολύ απλά δεν εξετάζονταν ποτέ από γιατρούς.
Χωρίς τις πληροφορίες αυτές είναι αδύνατον να πει κανείς αν ο αριθμός των περιπτώσεων αυξάνεται, υπογραμμίζει η ίδια.
Θα πρέπει να κάνουμε κάποιες μελέτες αν θέλουμε να βρούμε απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, συνεχίζει.
Η Grether αναφέρει επίσης ότι Αμερικανοί ερευνητές, έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν δείγματα αμνιακού υγρού από εγκύους, με σκοπό να ψάξουν για στοιχεία που να προσδιορίζουν εάν και πότε κάποια από τα παιδιά αυτά είναι πιθανόν να εκδηλώσουν συμπτώματα Αυτισμού.
Εξετάζουν διάφορες ορμόνες και βαρέα μέταλλα, πρωτεΐνες του ανοσοποιητικού συστήματος καθώς και άλλους παράγοντες.
Οι μελέτες δεν έδειξαν να υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει την εκδήλωση της ασθένειας του Αυτισμού με τον εμβολιασμό, τονίζει ο dr. Irving Gottesman, ψυχίατρος στο Πανεπιστήμιο της Minnesota.
Παρόλα αυτά, τα Αμερικάνικα κέντρα Αποτροπής και Ελέγχου Επιδημιών έχουν ήδη ξεκινήσει τέσσερις μελέτες με σκοπό να συνδέσουν τα στοιχεία που έχουν και να καλύψουν κάποια κενά.
Οι νέες μελέτες εστιάζονται στη γενετική προδιάθεση.

Σύνδεσμος με τους εμβολιασμούς

Όπως υποστηρίζει ο Gottesman, τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών θα συμβάλλουν στο να καθησυχαστούν οι φόβοι των γονέων ότι ίσως να υπάρχει σύνδεσμος μεταξύ εμβολιασμών και Αυτισμού, ο οποίος συγκαλύπτεται.
Παράλληλα οι επιστήμονες μάχονται ένα πλήθος website όπως είναι τοhttp://www.safeminds.org, τα οποία εμμένουν στην άποψη ότι ο υδράργυρος προκαλεί Αυτισμό.
Η κυρία Gernsbacher, μητέρα ενός παιδιού που πάσχει από Αυτισμό, μας λέει ότι “κάποιοι γονείς ίσως να γίνονται μέλη τέτοιων γκρουπ, παρά την αντίθετη συμβουλή του γιατρού τους, επειδή παίρνουν ενθαρρυντικές απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα που αφορούν την κατάσταση των παιδιών τους”.
Πολλοί μπορεί να έχουν ενημερωθεί για παράδειγμα ότι η ασθένεια εμφανίζεται αργότερα στα αγόρια από ότι στα κορίτσια.
“Η δυσπιστία σε έρευνες που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση και διενεργείται από τους παιδίατρους της, ίσως να απορρέει από τέτοιου είδους εμπειρίες”, καταλήγει η ίδια.

ABC news

http://news.pathfinder.gr

Γυναίκα έχασε τη ζωή της από κατάχρηση αναψυκτικών

Η κατάχρηση αναψυκτικών ήταν ένας «σημαντικός παράγοντας» στον θάνατο μιας 30χρονης από τη Νέα Ζηλανδία, απεφάνθη ένας ιατροδικαστής....

Η Νατάσσα Χάρις, που πέθανε πριν από τρία χρόνια από ανακοπή καρδιάς, έπινε έως 10 λίτρα Coca-Cola την ημέρα - ποσότητα που περιέχει διπλάσια από την ασφαλή δόση καφεΐνης και 11πλάσια από την συνιστώμενη ποσότητα ζάχαρης, αναφέρει το BBC.

Η νεαρή γυναίκα, που είχε οκτώ παιδιά, έπασχε χρόνια από προβλήματα υγείας, αλλά δεν έκοβε τα αναψυκτικά. Η οικογένειά της είπε ότι είχε αναπτύξει εθισμό σε αυτά και παρουσίαζε στερητικά συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένου τρόμου (τρέμουλο), όταν προσπαθούσε να τα αποφύγει.

Ο ιατροδικαστής Ντέιβιντ Κρέραρ που εξέτασε την υπόθεσή της, απεφάνθη ότι η κατάχρηση που έκανε της προκάλεσε καρδιακή αρρυθμία και ότι αν δεν υπερκατανάλωνε αναψυκτικά, «είναι απίθανο να είχε πεθάνει όταν πέθανε και όπως πέθανε».

Ο κ. Κρέραρ υπολόγισε ότι με 10 λίτρα την ημέρα, η 30χρονη κατανάλωνε ημερησίως πάνω από 1 κιλό ζάχαρη και 970 mg καφεΐνης. Ωστόσο πρόσθεσε πως δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη η εταιρεία για την υγεία των καταναλωτών που κάνουν καταχρήσεις στα προϊόντα της.

Επιπλέον, πρόσθεσε πως η ίδια αλλά και η οικογένειά της θα έπρεπε να έχουν προσέξει τα προειδοποιητικά συμπτώματα για την κατάσταση της υγείας της.

«Το γεγονός ότι αρκετά χρόνια πριν από τον θάνατό της υπεβλήθη σε εξαγωγή των δοντιών της επειδή χάλασαν από την πολλή Coca-Cola, όπως πιστεύει η οικογένειά της, αλλά και το ότι ένα ή περισσότερα από τα παιδιά της γεννήθηκαν δίχως αδαμαντίνη ουσία στα δόντια τους, θα έπρεπε να εκληφθεί από την ίδια και την οικογένειά της ως προειδοποίηση», είπε.

Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Κρέραρ πρόσθεσε πως οι εταιρείες των αναψυκτικών θα πρέπει να αναγράφουν σαφέστερες προειδοποιήσεις στα προϊόντά τους για τους κινδύνους από την υπερκατανάλωση ζάχαρης και καφεΐνης.

Πηγή : Web Only