4 Nοεμβρίου 2015: Παν-Αναπηρικό Συλλαλητήριο.

Χτες το πρωί ξεκίνησαν να μαζεύονται στο κέντρο της Αθήνας Άτομα με Αναπηρία απ' όλη την Ελλάδα. Μαζί τους και εμείς το Amea-Logos !!! Στόχος της συγκέντρωσης ήταν η διαμαρτυρία ενάντια στις “πολιτικές που συνθλίβουν τους ανθρώπους με αναπηρία” και όχι μόνο αλλά στην καταπάτηση των δικαιωμάτων στην εκπαίδευση, την εργασία, την ανεξάρτητη διαβίωση.

Όλοι μαζί διεκδικήσαμε διεκδίκησαν αξιοπρέπεια, κοινωνική προστασία, ισότητα, δικαιοσύνη. Διατρανώσαμε το δικαίωμα στην πρόνοια, στα εισοδήματα, στα επιδόματα, στις συντάξεις, στην ιατροφαρμακευτική κάλυψη και περίθαλψη.

Η πορεία κατέληξε μπροστά στην Βουλή των Ελλήνων, όπου εκπρόσωποι των φορέων κάθε αναπηρίας και χρόνιας πάθησης κατέθεσαν ψηφίσματα διαμαρτυρίας....

Εκείνο που μας έκανε εντύπωση ήταν τα βλέμματα "έκπληξης" των περαστικών μπροστά στη θέα της μαζικότατης παρουσίας στην πόλη των Αθηνών, των ατόμων με αναπηρία. Αυτό ήταν μόνο η αρχή... Η κοινωνία και η πολιτεία πρέπει να μάθει πως υπάρχουμε, ζούμε και είμαστε πολίτες με τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα με όλους !!!

Μπορείτε να δείτε την πορεία εδώ:

Αφιλόξενα σχολεία για μαθητές με αναπηρία

Την Παρασκευή 11/9 χτύπησε το πρώτο κουδούνι για τη νέα σχολική χρονιά. Δε σήμανε όμως την αρχή του σχολείου για όλους τους μαθητές... Γιατί άραγε;

Οι μαθητές με αναπηρία τις περισσότερες φορές χρειάζεται να περιμένουν αρκετούς μήνες μέχρι να τοποθετηθούν δάσκαλοι και καθηγητές ειδικής αγωγής. Φέτος η προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών έχει δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερα κενά στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα κενά που εντοπίστηκαν δεν υπάρχει περίπτωση να καλυφθούν.

Είναι απαράδεκτος ο αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία από όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Όσον αφορά την εκπαίδευση, τα σχολεία μας θα πρέπει να είναι προσβάσιμα. Οι μαθητές με αναπηρία δεν θα πρέπει να ψάχνουν αν υπάρχει σχολείο που να μπορεί να τους φιλοξενήσει. Δεν θα πρέπει να χρειάζεται ακόμη και να μετακομίσει ολόκληρη η οικογένεια σε άλλη πόλη για να παρακολουθήσει ο μαθητής όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Σε καμία περίπτωση η οικονομική κρίση δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόσχημα για να βάζει αναχώματα στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία.

Είναι καιρός, ακόμη και στο 2015 να αρχίσουν να γίνονται έργα προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι καιρός η προσβασιμότητα να γίνει υπόθεση όλων μας. Είναι καιρός τα άτομα με αναπηρία να μην συναντούν πουθενά πάσης φύσεως εμπόδια, που θα τους αποκλείουν στην καθημερινότητά τους από το να ασκούν τα συνταγματικά τους δικαιώματα.

Άλλωστε το 2020 πλησιάζει οπού όλες οι υπηρεσίες και δομές του δημοσίου που δεν είναι προσβάσιμες θα θεωρούνται αυθαίρετες σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία.

Τι λέτε δεν είναι καιρός της αλλαγής προς την ισότητα...;

Ανάπηρος μαθητής χάνει και δεύτερη χρονιά λόγω αδιαφορίας του κράτους

Όταν πριν από δύο χρόνια ο πατέρας του 17χρονου σήμερα Αντώνη, Ιωάννης Μπουρδούνης, κατέφυγε στον εισαγγελέα, δημοσιοποιώντας παράλληλα το πρόβλημα της άρνησης μεταφοράς του παιδιού του στο Ειδικό Γυμνάσιο, υπήρξε η σχετική κινητοποίηση και βρέθηκε λύση. Η ευαισθησία, όμως, κράτησε όσο και η δημοσιότητα… Ο Αντώνης πέρυσι έμεινε εγκλωβισμένος στη φυλακή του δωματίου του. Και τη φετινή χρονιά… κανείς δεν έχει δείξει ενδιαφέρον. Φτάσαμε στο τελευταίο δεκαήμερο του Οκτωβρίου και ο Αντώνης… ρωτά τους γονείς του γιατί δεν πηγαίνει σχολείο, όπως τα άλλα παιδιά.

Ο Αντώνης είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και η περίπτωσή του είναι τέτοια που η μεταφορά του στο Ειδικό Γυμνάσιο (αυτό στη Νεάπολη) δεν μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο, παρά μόνο όπως γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια στο Ειδικό Δημοτικό, δηλαδή με ειδικό αυτοκίνητο.

Στο Αγρίνιο υπάρχουν συνολικά τρία τέτοια οχήματα. Ο Σύλλογος «Ελπίδα» διαθέτει το αυτοκίνητο, όπως έχει δηλώσει ο πρόεδρός του κ. Μαδιάς, δεν υπάρχει όμως οδηγός και συνοδός.

Ο μικρός μαθητής με τη δασκάλα του, όταν πήγαινε σχολείο

Το παιδί, όπως δηλώνει στο agrinioreport.com ο πατέρας του κ. Ιωάννης Μπουρδούνης, γράφτηκε κανονικά στο Γυμνάσιο και η μεταφορά του ήταν, υποτίθεται ευθύνη της πολιτείας.

Μιας πολιτείας όμως που χάνεται στο λαβύρινθο της γραφειοκρατίας και της ευθυνοφοβίας των πάσης φύσεως αρμοδίων, που δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε για τα απλά. Το ερώτημα είναι ένα και μοναδικό: Γιατί το παιδί δεν πηγαίνει σχολείο ακόμη, ποιος ευθύνεται που δεν πήγε ούτε πέρυσι;

Σημειώνουμε ότι η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική και πως, αν οι γονείς του Αντώνη αρνούταν να το στείλουν σχολείο, θα αντιμετώπιζαν προβλήματα με το νόμο. Τώρα, αυτά τα προβλήματα, ποιος θα τα αντιμετωπίσει;

Κι αν, αλήθεια, ο Αντώνης δεν ήταν γιός ενός «Μπουρδούνη», αλλά κάποιου «επωνύμου», κάποιου «σημαίνοντος» προσώπου, υπήρχε περίπτωση να μην βρεθεί λύση;

Η οικογένεια, πάντως, είναι αποφασισμένη να μη στερήσει στο παιδί τη δυνατότητα να μορφωθεί, αλλά και να απασχολείται με παιδιά της ηλικίας του, ακόμα και αν το κράτος αδιαφορεί πλήρως και οι τοπικοί φορείς προσπαθούν να βρουν πρόχειρες και μάταιες λύσεις.

Ο κ. Ιωάννης Μπουρδούνης προ ημερών πήγε, μαζί με τον Αντώνη, στο διοικητήριο της Περιφέρειας στο Μεσολόγγι, αποφασισμένος να δώσει λύση… ή να αφήσει το παιδί στο γραφείο της αντιπεριφερειάρχου Χρ. Σταρακά! Η ίδια απουσίαζε και έτσι αποχώρησε, δηλώνει, όμως, ότι θα επαναλάβει την «επίσκεψη» αν δεν βρεθεί λύση για τον Αντώνη.

ΠΗΓΗ: agrinioreport.com