Αφιλόξενα σχολεία για μαθητές με αναπηρία

Την Παρασκευή 11/9 χτύπησε το πρώτο κουδούνι για τη νέα σχολική χρονιά. Δε σήμανε όμως την αρχή του σχολείου για όλους τους μαθητές... Γιατί άραγε;

Οι μαθητές με αναπηρία τις περισσότερες φορές χρειάζεται να περιμένουν αρκετούς μήνες μέχρι να τοποθετηθούν δάσκαλοι και καθηγητές ειδικής αγωγής. Φέτος η προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών έχει δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερα κενά στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα κενά που εντοπίστηκαν δεν υπάρχει περίπτωση να καλυφθούν.

Είναι απαράδεκτος ο αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία από όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Όσον αφορά την εκπαίδευση, τα σχολεία μας θα πρέπει να είναι προσβάσιμα. Οι μαθητές με αναπηρία δεν θα πρέπει να ψάχνουν αν υπάρχει σχολείο που να μπορεί να τους φιλοξενήσει. Δεν θα πρέπει να χρειάζεται ακόμη και να μετακομίσει ολόκληρη η οικογένεια σε άλλη πόλη για να παρακολουθήσει ο μαθητής όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Σε καμία περίπτωση η οικονομική κρίση δεν θα πρέπει να αποτελεί πρόσχημα για να βάζει αναχώματα στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία.

Είναι καιρός, ακόμη και στο 2015 να αρχίσουν να γίνονται έργα προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι καιρός η προσβασιμότητα να γίνει υπόθεση όλων μας. Είναι καιρός τα άτομα με αναπηρία να μην συναντούν πουθενά πάσης φύσεως εμπόδια, που θα τους αποκλείουν στην καθημερινότητά τους από το να ασκούν τα συνταγματικά τους δικαιώματα.

Άλλωστε το 2020 πλησιάζει οπού όλες οι υπηρεσίες και δομές του δημοσίου που δεν είναι προσβάσιμες θα θεωρούνται αυθαίρετες σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία.

Τι λέτε δεν είναι καιρός της αλλαγής προς την ισότητα...;