«ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ» : Προσφορά ΧΑΡΑΣ

         

          Βρισκόμαστε πλέον στην καρδιά των Ολυμπιακών Αγώνων, ενός γεγονότος που συγκεντρώνει τα βλέμματα απ' όλο τον πλανήτη. Ταυτόχρονα όμως γίνεται η αφορμή, μεγάλου ενδιαφέροντος, για εθελοντική προσφορά. Το ερώτημα όμως που τίθενται είναι: Ποια είναι η πραγματική αξία του εθελοντισμού και ποιες μορφές μπορεί να έχει ο εθελοντισμός; Οι απόψεις πολλές και ποικίλες...

Σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να σας αναφέρω την δική μου εμπειρία - άποψη μιας όψης του:

Πιστεύω πως η κύρια σημασία αλλά και το αποτέλεσμα όλων των μορφών του εθελοντισμού πρέπει να είναι η προσφορά χαράς στους συνανθρώπους μας, μικρούς και μεγάλους, ξεχνώντας προσωπικά θέματα ή οποιαδήποτε αναστολή που μπορεί να υπάρχει.

Ο εθελοντισμός μπήκε στη ζωή μου πριν από τρία χρόνια περίπου, όταν αποφάσισα να γίνω εθελοντής στο «Χαμόγελο του Παιδιού», ορμώμενος από μία τηλεοπτική εκπομπή που παρουσίαζε τις δράσεις του. Επίσης καθ’ ότι εκπαιδευτικός σκέφτηκα να προσφέρω τις γνώσεις μου στα παιδιά.

Απ’ τη πρώτη μέρα που μπήκα στην οικογένεια του «Χαμόγελου» ένιωσα την αγκαλιά και την αγάπη που προσφέρει στα παιδιά. Η επαφή μαζί  με τα παιδιά ήταν άμεση και θερμή. Οι εμπειρίες πολλές...

Θα αναφέρω την πιο δυνατή για εμένα εμπειρία, η οποία πιστεύω πως πρόσφερε μεγάλη χαρά στο παιδί, που είχα αναλάβει όταν πρωτοξεκίνησα, αλλά και σ’ εμένα τον ίδιο. Πρόκειται για ένα κοριτσάκι, τότε 13 χρονών, που ανέλαβα να το βοηθάω στο διάβασμα επειδή δεν μπορούσε να γράψει και να διαβάσει λόγω μεγάλων μαθησιακών δυσκολιών. Επιπλέον ήταν ένα κορίτσι κλειστό στο εαυτό του και χωρίς καθόλου αυτοπεποίθηση.

Οι πρώτες βδομάδες ήταν αρκετά έως πολύ δύσκολες και για εμένα αλλά ακόμη περισσότερο για το ίδιο το παιδί. Ήξερα ότι χρειάζεται επιμονή και υπομονή. Το αποτέλεσμα; Ύστερα από ένα χρόνο σχεδόν, μετά από πίεση, γκρίνιες, λύπη με τα μικρά λάθη, χαρές με την κάθε μικρή ή μεγάλη πρόοδο που σημείωνε, αλλά και με τη δική μου συμπαράσταση, καταφέραμε πλέον να διαβάζει και να γράφει άνετα. Τώρα  προσπαθεί να γίνει όλο και καλύτερη !!!! Αυτό που θα μου μείνει περισσότερο απ’ όλα σ’ αυτή τη προσπάθεια; Η τεράστια χαρά και το μεγάλο χαμόγελο της όταν ξεκίνησε να διαβάζει μόνη της. Θα το θυμάμαι για πάντα.... Μέσα σ’ αυτά τα 3 χρόνια η εναλλαγή των συναισθημάτων έντονη. Εύχομαι ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πολύ καιρό ακόμα.  

Τέλος θα ήθελα να πω πως αυτό που έχω καταλάβει καλύτερα μέσα απ’ τον εθελοντισμό είναι: μόνο αν κάποιος ακολουθήσει πιστά την παρακάτω συνταγή θα καταφέρει να προσφέρει άφθονη χαρά με την εθελοντική του προσφορά:

 

Γλύκισμα «Η ΧΑΡΑ»

 ΥΛΙΚΑ
1 οκά απλή καρδιά
2 κιλά ήσυχη συνείδηση
1/2 οκά χαρούμενο πρόσωπο
200 δράμια αγάπη
2 φλιτζάνια γέλιο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ρίχνεται στην κατσαρόλα του εσωτερικού σας κόσμου την ήσυχη συνείδηση και την απλή καρδιά. Τα δουλεύετε πολύ καλά ώσπου να ασπρίσουν, να φουσκώσουν και να γεμίσουν ολόκληρη τη κατσαρόλα. Προσθέτετε τότε την αγάπη και το γλυκό σας παίρνει ένα ωραίο ρόδινο χρώμα. Τότε ρίχνετε το χαρούμενο πρόσωπο.

Προσέχετε όμως πολύ καλά στο δούλεμα γιατί ένα κατσούφιασμα μπορεί να κόψει το γλυκό σας. Βάζετε το γλυκό στο ταψί της ψυχής, το στρώνετε με τη κουτάλα της θέλησης και το ψήνετε στο φούρνο της υπομονής. Το σερβίρετε. Όσοι έφαγαν το γλύκισμα αυτό ομολογούν ότι το κύριο χαρακτηριστικό της γεύσης του, είναι η ψυχική γαλήνη !!!

Αυτό πραγματικά πιστεύω πως προσφέρει ο εθελοντισμός σ’ αυτούς που ενεργούν μέσα απ’ τη ψυχή τους.


         Αυτή είναι  η μια όψη, από τις πολλές, του εθελοντισμού. Υπάρχει όμως και η πιο δύσκολη όψη του, αυτή της προσφοράς σε Άτομα Με Αναπηρίες... Την συγκεκριμένη πλευρά σας υπόσχομαι θα την σχολιάσουμε σ' επόμενη ανάρτηση.

ΤΙ ΛΕΤΕ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ;;;;;;;;