Σήμερα όπως κάθε χρόνο τα Άτομα Με Αναπηρία ενώνουμε τη φωνή μας για την αφύπνιση της κοινωνίας. Είναι όμως μια μέρα αληθινού προβληματισμού, μια μέρα απλής υπενθύμισης ή μια μέρα σαν όλες τις άλλες;
Κατά τη γνώμη μου έχει καθιερωθεί σαν μια μέρα υπενθύμισης της αναπηρίας στους ανθρώπους, γιατί εμείς οι άνθρωποι εκ φύσεως έχουμε την ανάγκη υπενθύμισης. Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλου αυτού: Η διαφοροποίηση και η δημιουργία κοινωνικών ομάδων καθώς και η αποξένωση από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν οι Παγκόσμιες Ημέρες δεν προσφέρουν τίποτα...
Αλίμονο για μας αν μια συγκεκριμένη ημερομηνία θα ήταν αυτή που θα μας ενέπνεε,να εκφραστούμε, να τοποθετούμε, να τιμήσουμε , να ευαισθητοποιήσουμε και να ευαισθητοποιηθούμε, να καταγγείλουμε και να διαμαρτυρηθούμε υπέρ της ευαίσθητης και ιδιαίτερης πολυπληθούς και πολύπλευρης κοινωνικής ομάδας των ΑμεΑ.
«Η κοινωνία δημιουργεί τους ανάπηρους. Ενώ οι περισσότερες αδυναμίες προέρχονται από γεννήσεις και ατυχήματα, η εξουθενωτική επίπτωση στη ζωή του παθόντος προκαλείται συχνά όχι τόσο από την «αδυναμία», όσο από τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι τον προσδιορίζουν ή του συμπεριφέρονται». (Σολ Γκόρντον). ΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!!!
«Επειδή η Διαφορά είναι Δικαίωμα», ας δώσουμε το δικαίωμα στα Άτομα με Αναπηρίες να συμβιώσουν ισότιμα δίπλα μας. Ας δούμε τον κόσμο με άλλο μάτι, για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και ανισότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου