Ἡ ἀγκαλιὰ τῆς Χαρᾶς

Μία μεγάλη ἀγκαλιὰ γιὰ τὰ ὀρφανὰ καὶ ἐγκαταλειμμένα παιδιὰ ὅλης της χώρας ἀνοίγει ἡ ἡρωικὴ δασκάλα στὸ ἀκριτικὸ Μέγα Δέρειο, ἡ Χαρὰ Νικοπούλου, ἡ ὁποία ἔχοντας στὸ πλευρὸ τῆς τὸν σύζυγό της ἀλλὰ καὶ δεκάδες ἐθελοντὲς προχωρᾶ στὴν κατασκευὴ καὶ δημιουργία ἑνὸς παραδοσιακοῦ οἰκισμοῦ φιλοξενίας!

 

Ἡ κόρη τοῦ πρώην προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου Βασίλη Νικόπουλου, ἂν καὶ πέρασε τὰ πάνδεινα, ἀφοῦ γιὰ ἀρκετοὺς μῆνες ἀποτελοῦσε τὸ «κόκκινο πανὶ» γιὰ τὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα τοῦ Ἐβρου, ὄχι μόνο δὲν ἔσκυψε τὸ κεφάλι, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν περιπέτειά της ἀπέκτησε ἀκόμη μεγαλύτερη δύναμη καὶ ἐπιθυμία νὰ βοηθήσει ὅσο περισσότερο μπορεῖ ἀνθρώπους ποὺ πραγματικὰ ἔχουν ἀνάγκη. Ἔτσι, ἀφοῦ δημιούργησε τὸ πνευματικὸ κέντρο «Ἡ Κιβωτὸς τῆς Δόμνας Βιζβίζη», μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀνέπτυξε δεκάδες δράσεις ἐνάντια στὶς μηδενιστικὲς καὶ ὀρθολογιστικὲς συμβάσεις τῆς ἐποχῆς, τώρα βάζει μπρὸς τὴν ὑλοποίηση τοῦ μεγάλου ὁράματος. Ὅπως λέει ἡ ἴδια στὴν «Espresso», δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ χωριοῦ «Ἀκρίτα», τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι στὸ πρότυπο τῶν Παιδικῶν Χωριῶν SOS.

 

Ἤδη οἱ ἐργασίες γιὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ ἔχουν ἀρχίσει καὶ προχωροῦν μὲ ἐντατικὸ ρυθμό. Μάλιστα, ἀρωγός της προσπάθειας ποὺ ξεκινᾶ στὴ Θράκη εἶναι ἡ γνωστὴ καλλιτέχνιδα Ἀρετὴ Κετιμέ, ἡ ὁποία, συγκινημένη ἀπὸ τὸ ἔργο ποὺ προσπαθεῖ νὰ φέρει εἰς πέρας ἡ Χαρὰ Νικοπούλου, θὰ....δώσει στὶς 28 Σεπτεμβρίου στὸ Μέγαρο Μουσικῆς Κομοτηνῆς συναυλία, τὰ ἔσοδα τῆς ὁποίας θὰ διατεθοῦν γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ παραδοσιακοῦ οἰκισμοῦ. Ἡ νεαρὴ καλλιτέχνιδα, ποὺ ἔγινε γνωστὴ ὡς μουσικὸς παίζοντας σαντούρι, ἑρμηνεύοντας παραδοσιακὰ τραγούδια καὶ ἀναγνωρίστηκε γιὰ τὸ ταλέντο τῆς παρὰ τὴ μικρή της ἡλικία, θὰ εἶναι πλαισιωμένη ἀπὸ τοπικοὺς καλλιτέχνες καὶ χορωδίες. Μάλιστα πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἐπισκέφθηκε τὴν Κομοτηνὴ καὶ συναντήθηκε μὲ τὴ δασκάλα, ἡ ὁποία τῆς ἀνέπτυξε μὲ κάθε λεπτομέρεια τὸ μεγαλόπνοο σχέδιό της.

 

Ὅπως ἀνέφερε καὶ στὴν «Espresso» ἡ Χαρὰ Νικοπούλου: «Πάνω στὰ Πομακοχώρια, στὴν ὀρεινὴ Ροδόπη, σὲ ἔκταση 150 στρεμμάτων ποὺ μᾶς ἔχει παραχωρηθεῖ ἀπὸ τὴν 29η Ταξιαρχία, δημιουργοῦμε ἕναν παραδοσιακὸ οἰκισμὸ φιλοξενίας ἐγκαταλειμμένων καὶ ὀρφανῶν παιδιῶν ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Τὸ τελευταῖο ἑξάμηνο ἔχω ἐπισκεφθεῖ μὲ τὸν σύζυγό μου, τὸν γεωστρατηγικὸ σύμβουλο Γιάννη Φριτζαλά, πολλὰ ὀρφανοτροφεῖα, στέγες ἀνηλίκων καὶ ἐγκαταλειμμένων παιδιῶν στὴν Ἑλλάδα, καὶ διαπιστώσαμε ὅτι πλέον λόγω οἰκονομικῆς κρίσης ἀδυνατοῦν νὰ ἀντέξουν τὸ βάρος τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν, ὅποτε θὰ μπορέσουμε νὰ φιλοξενήσουμε αὐτὰ τὰ παιδιὰ στὸν παραδοσιακὸ οἰκισμὸ ποὺ ὀνειρευόμαστε νὰ δημιουργηθεῖ ἄμεσα». Καὶ πρόσθεσε: «Ὁ στόχος μᾶς εἶναι νὰ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ τὴ μεθεπόμενη χρονιά. Βέβαια αὐτὸ θὰ ἐξαρτηθεῖ καὶ ἀπὸ τὶς δωρεές. Θὰ γίνει καὶ ἕνας μεγάλος τηλεμαραθώνιος τὸν ἑπόμενο μήνα ἀπὸ μεγάλο ἀθηναϊκὸ τηλεοπτικὸ κανάλι. Στὴν προσπάθεια νὰ συγκεντρώσουμε δωρεὲς γιὰ νὰ συνεχιστεῖ μὲ ἐντατικοὺς ρυθμοὺς τὸ χτίσιμο, θὰ γίνουν πολλὲς συναυλίες, ὅπως αὐτὴ τῆς Ἀρετῆς Κετιμέ. Σχεδὸν κάθε μήνα ἕνας γνωστὸς καλλιτέχνης θὰ δίνει συναυλία, τὰ ἔσοδα τῆς ὁποίας θὰ διατίθενται γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ “Ἀκρίτα”. Ἔτσι θὰ λέγεται τὸ χωριό, καθὼς βρίσκεται στὸ ὕψωμα τοῦ Ἀκρίτα».

 

Δεκάδες ἐθελοντὲς στηρίζουν τὸ ὅραμα καὶ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους

 

Ὅπως μᾶς ἀποκάλυψε ἡ Χαρὰ Νικοπούλου, ποὺ τιμήθηκε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2010 ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν μὲ Ἀργυρὸ Μετάλλιο «γιὰ τὴν προσήλωσή της στὸ καθῆκον, τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὴν ἐθνοπρεπὴ τῆς στάση κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὑπηρεσίας της ὡς δασκάλας στὸ Μεγάλο Δέρειο τοῦ νομοῦ Ἐβρου τὰ ἔτη 2004-2008», «στὸν παραδοσιακὸ οἰκισμὸ θὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τοὺς δεκάδες ἐθελοντές, ἰατροί, ἐκπαιδευτικοί, μαγείρισσες, οἱ ὁποῖοι θὰ εἶναι δίπλα στὰ παιδιὰ καὶ θὰ τὰ στηρίζουν σὲ ὅ,τι χρειαστοῦν. Θὰ ἔχουν ἕνα σπίτι, ὅπου θὰ μεγαλώνουν μὲ πολλὴ φροντίδα καὶ ἀγάπη καὶ ὅπου θὰ νιώθουν ὅτι ἀνήκουν σὲ μία οἰκογένεια».

 

«Δὲν μποροῦμε ἀκόμη νὰ μποῦμε σὲ περισσότερες λεπτομέρειες. Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι τὰ ὀρφανὰ καὶ ἐγκαταλειμμένα παιδιὰ θὰ βροῦν στὸ χωριὸ ἕνα ὄμορφο σπίτι καὶ ἀνθρώπους νὰ τὰ ἀγαποῦν» σημείωσε ἡ Χαρὰ Νικοπούλου καὶ συνέχισε: «Ἡ φιλοσοφία μας πάντως εἶναι στὸ χωριὸ νὰ ἔρχονται καὶ ἄτομα ἀπὸ κάθε κοινωνικὴ ὁμάδα, ἀπὸ ὁποιοδήποτε μέρος ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ μένουν κάποιες μέρες. Μὲ τὴ βοήθεια εἰδικῶν νὰ μάθουν νὰ καλλιεργοῦν τὴ γῆ, νὰ ἀρμέγουν πρόβατα, κατσίκια, ἀγελάδες μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ χωριό, ὅπου τὰ πάντα θὰ γίνονται χειρωνακτικά... Οἱ πρῶτοι κάτοικοι θὰ εἶναι βρέφη ὀρφανὰ καὶ παιδιὰ ἐγκαταλειμμένα ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα». [Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου μὲ τὸν σύζυγό της Γιάννη Φριτζαλά. Μαζὶ ξεκίνησαν πρὶν ἀπὸ περίπου ἐνάμιση χρόνο τὴ λειτουργία τῆς «Κιβωτοῦ τῆς Δόμνας Βιζβίζη».]

 

Γιὰ τὴν Χαρὰ Νικοπούλου καὶ τὸ ὅραμά της μίλησε καὶ ἡ Ἀρετὴ Κετιμέ. «Εἶναι ἕνα κέντρο γιὰ τὸ ὁποῖο εἶχα ἀκούσει πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ Χαρὰ Νικοπούλου. Εἶναι προφανῶς ἀξιέπαινο ὅλο τὸ ἐγχείρημα ὄχι μόνο ὡς πρὸς τὸ πολιτιστικό του πράγματος, ἀλλὰ καὶ τὴν ὀργάνωση καὶ τὸν ἐθελοντισμὸ τῶν συμπολιτῶν μας. Ἡ Χαρὰ εἶναι πολὺ γνωστή, ἔστω κι ἂν δὲν τὸ θέλει, καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μου εἶχαν κάνει πολλὰ πράγματα ἐντύπωση πρῶτα σὲ σχέση μὲ τὴ Χαρά, ἀλλὰ ἔπειτα καὶ σὲ σχέση μὲ αὐτὸ ποὺ εἶδα γι' αὐτὸ τὸ κέντρο. Ἀποφάσισα νὰ συμβάλω σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια καὶ θὰ παρουσιάσω στὶς 28 Σεπτεμβρίου στὸ Μέγαρο Μουσικῆς τὴ μουσικὴ παράσταση ποὺ ὀνομάζεται «Πρόβα».

 

Ἡ «Κιβωτὸς» τῆς γνώσης καὶ τῆς βοήθειας μὲ ἔμβλημα τὴν Μπουμπουλίνα τῆς Θράκης

 

Ἡ δασκάλα μὲ τὰ ξανθιὰ μαλλιὰ μαζὶ μὲ τὸν σύζυγό της Γιάννη Φριτζαλὰ ξεκίνησε πρὶν ἀπὸ περίπου ἐνάμιση χρόνο τὴ λειτουργία τῆς «Κιβωτοῦ τῆς Δόμνας Βιζβίζη» στὴν Κομοτηνὴ θέλοντας νὰ ἀποδείξει ὅτι ἡ ἑλληνικὴ ψυχή, στηριζόμενη στὶς δυνάμεις της, μπορεῖ καὶ πάλι νὰ δείξει τὸν δρόμο στοὺς λαούς, ὅταν κάποιοι πᾶνε νὰ σκορπίσουν τὸν φόβο καὶ τὴν ἀνασφάλεια. Ἤδη λειτουργοῦν στὸν χῶρο τμήματα ἐνισχυτικῆς διδασκαλίας γιὰ παιδιὰ Δημοτικοῦ, Γυμνασίου καὶ Λυκείου ἀπόρων οἰκογενειῶν ἀπὸ ἕνα ἐπιτελεῖο ἀξιόλογων καθηγητῶν. Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου παραδίδει τὸ μάθημα τῆς Πατριδογνωσίας!

 

Ὅπως λέει ἡ Χαρὰ Νικοπούλου: «Πρόκειται γιὰ ἕνα πνευματικὸ κέντρο. Γιὰ ἐμᾶς ἡ Δόμνα Βιζβίζη εἶναι ἡ Μπουμπουλίνα τῆς Θράκης καὶ τὴν ἔχουμε ὡς ἔμβλημά μας, καθὼς ὅταν ἀγωνιζόταν, τὸ 1821, ἔπαιρνε μαζί της πάνω στὸ καράβι καὶ τὰ πέντε ἀνήλικα παιδιά της καὶ ἔκανε καταδρομές. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ φιλοσοφία μας. Στὸν ἀγώνα γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση δὲν ὑπάρχει ἡλικία, δὲν ὑπάρχει φύλο, πρέπει ὅλοι μαζὶ νὰ συστρατευθοῦμε» ἐπισημαίνει καὶ συνεχίζει: «Στὸ πλαίσιο λοιπὸν αὐτὸ ὅλη τὴν περσινὴ σχολικὴ χρονιὰ ὑπῆρχαν πολλὲς δράσεις στὸ πνευματικὸ κέντρο. Ἀφενὸς ὑπῆρχαν δωρεὰν μαθήματα ἐνηλίκων, ἀρχαίων ἑλληνικῶν, φιλοσοφίας, στρατηγικῆς ἀγωγῆς, μὲ διάφορους διακεκριμένους ἀκαδημαϊκούς, ὅπως ὁ κ. Λεκάκης, ὁ κ. Νίκος Λυγερός, ὁ κ. Χαραλαμπίδης, ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ τὴ βόρεια Ἑλλάδα, ποὺ ἔρχονταν μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα καὶ μᾶς ἔκαναν διαλέξεις».

Σύμφωνα μὲ τὴν ἴδια: «Κάθε μέρα ἀπὸ τὶς 3.30 τὸ μεσημέρι καὶ μετὰ εἴχαμε συσσίτιο γιὰ τοὺς μαθητὲς τοῦ πνευματικοῦ κέντρου καὶ μαθήματα δωρεὰν ἐνισχυτικῆς διδασκαλίας σὲ Δημοτικό, Γυμνάσιο καὶ Λύκειο. Ἐπίσης μαθήματα Πατριδογνωσίας, ποὺ τὰ ἔκανα ἐγὼ στὰ παιδιά, δηλαδὴ εἰδικὸ πρόγραμμα ἀρχαίων ἑλληνικῶν γιὰ παιδιὰ Δημοτικοῦ, καὶ ταυτόχρονα εἴχαμε παρουσία καὶ στὰ Πομακοχώρια. Καὶ στοὺς τρεῖς νομοὺς μαθήματα δωρεὰν ἑλληνικῶν καὶ παροχὴ κοινωνικῆς βοήθειας». Μὲ ὁμάδα γιατρῶν ἐπισκέπτονταν μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα τὰ Πομακοχώρια καὶ μαζὶ μὲ ἐθελοντὲς παρεῖχαν ἰατρικὴ ὑποστήριξη καὶ μοίραζαν τρόφιμα σὲ ὅσες οἰκογένειες τὰ χρειάζονταν.

 

«Μαζὶ μὲ ἐμένα καὶ τὸν σύζυγό μου σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια εἶναι καὶ μία ἐξέχουσα ὁμάδα πνευματικῶν ἀνθρώπων. Ἔχουμε εἴκοσι ἐκπαιδευτικοὺς ἐθελοντὲς ποὺ μᾶς στηρίζουν καὶ δεκάδες ἄλλους ἁπλοὺς ἐθελοντές, ὅπως τὶς γυναῖκες ποὺ μαγειρεύουν στὰ συσσίτια, ἄτομα ποὺ μοιράζουν τὰ τρόφιμα καὶ σὲ μουσουλμάνους καὶ σὲ χριστιανούς. Ἔχουμε φτιάξει μία μικρὴ κοινωνία καὶ προσπαθοῦμε ὅλοι μαζὶ» λέει ἡ δασκάλα καὶ καταλήγει: «Μᾶς στηρίζει ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Κρήτης ποὺ μᾶς στέλνει συνέχεια ροῦχα, ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος ποὺ μᾶς στέλνει τρόφιμα, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Λαγκαδά, ἡ ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κορδελιοῦ... Δόξα τῷ Θεῶ, ἔχουμε βοήθεια. Ὅπως καταλαβαίνετε, ἔχει δημιουργηθεῖ ἕνα τεράστιο δίκτυο πανελλήνιο ποὺ ἔχει ἕδρα τὴν Κομοτηνὴ καὶ ἀπὸ δῶ χτυπάει περισσότερο ἡ καρδιὰ ὅλων ὅσοι ἔχουν ἀνάγκη».

Σύντομα ἡ «Κιβωτὸς τῆς Δόμνας Βιζβίζη» θὰ συνάψει καὶ συνεργασία μὲ τὴν «Κοινωνικὴ Παιδιατρική», ἐθελοντὲς ἰατροὶ τῆς ὁποίας θὰ ἐξετάζουν, θὰ ἐμβολιάζουν καὶ θὰ ἐνημερώνουν δωρεὰν ὅλα τὰ παιδιά.

 

Πηγή: ΓΙΟΥΛΗ ΣΤΑΡΙΔΑ

Αυγουστος... Καλοκαιρι !!!!!!

Καλό σας μήνα!

Αύγουστος

Στο αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους και ονομάζονταν Μεταγειτνιών διάρκειας 29 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου. Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis και είχε 31 ημέρες, ευθύς εξ αρχής από την εγκαθίδρυση του Ιουλιανού ημερολογίου το 45 π.Χ. (έτος 709 από κτίσεως Ρώμης). Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του χωρίς την προσθήκη μίας ημέρας από τον Φεβρουάριο (όπως λανθασμένα αναγράφεται σε ορισμένες αναφορές). Λέγεται ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας η οποία, όπως λέγεται, έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ. αν και ο ακριβής λόγος του θανάτου της καλύπτεται από μυστήριο. Κατά το Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθεί ακόμη και σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και το οποίο αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου κι έτσι η 31 Αυγούστου γιορτάζονταν ως παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αστρονομικά, ο ήλιος βρίσκεται στην αρχή του μήνα στον αστερισμό του Καρκίνου (21 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου) και στο τέλος στον αστερισμό του Λέοντα (10 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου).

 Οι Μήνες, του Γιάννη Τσαρούχη

Αύγουστος είναι 

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός   

Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα `χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του Στέλιου... !!!!!

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος κάλεσε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε !!!!! Σύνταγμα 16-7-2013

Δείτε τα βίντεο:

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

Μέρος 3ο

Μέρος 4ο

Έτσι ξεκινήσαμε με την πρωτοβουλία του Στέλιου... Μακάρι να την μιμηθούν όλο και περισσότεροι και να συνεχίσουμε με πιο μεγάλη ορμή !!!!

ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!!!!

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος κάλεσε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε Σύνταγμα 16-3-2013 - See more at: http://parathiro.net/koinonia/o-stelios-kimpouropoulos-kalese-ke-o-kosmos-antapokrithike-sintagma-16-3-2013#sthash.SLjfCpcU.dpuf

Δείτε χθεσινό βίντεο !!! Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος κάλεσε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε Σύνταγμα 16-3-2013‏

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος κάλεσε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε Σύνταγμα 16-3-2013 - See more at: http://parathiro.net/koinonia/o-stelios-kimpouropoulos-kalese-ke-o-kosmos-antapokrithike-sintagma-16-3-2013#sthash.SLjfCpcU.dpuf

Εγώ θα είμαι εκεί …μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ !!!!

 

Ονομάζομαι Στέλιος Κυμπουρόπουλος και έχω την ηλικία των 28 χρονών (παρά λίγων ημερών). Είμαι ένας νέος ειδικευόμενος ψυχίατρος, είμαι ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, είμαι ερευνητής, είμαι υποστηρικτής, και με κάθε τρόπο, προαγωγός των ανθρώπινων δικαιωμάτων… και τέλος είμαι ένας άνθρωπος με σοβαρή κινητική αναπηρία. 

Παραπάνω περιγράφω εν συντομία τα όσα είμαι. Κανείς δε ξέρει όμως τα πόσα θέλω να γίνω, τα πόσα μπορώ να φτάσω, τα πόσα αξίζει να κάνω. Ούτε εγώ έχω κάποια απάντηση! Το μόνο που γνωρίζω είναι πως σε σύντομο χρονικό διάστημα δε θα μπορώ να είμαι τίποτα. Ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα δεν είναι άνθρωπος.

Ένας άνθρωπος χωρίς στόχους δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς ελπίδα δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς αύριο δε ζει! Θέλω να ζω όμως σε μια Ελλάδα που έχει αξίες που μπορεί να βασίζεται στις δικές της δυνάμεις. Δεν έχει σημασία αν φάμε ακόμα μια ημέρα καλό φαγητό, όταν πολλοί συνάνθρωποί μας τρώνε ψίχουλα ή ό,τι βρουν σε συσσίτια και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους… σύντομα εκεί θα καταλήξουμε οι περισσότεροι!

Δεν έχει αξία αν δουλέψουμε μια μέρα περισσότερο, αφού είτε το 27% των συμπολιτών μας δε δουλεύει είτε και να δουλεύει κάποιος σήμερα, αύριο ο μισθός του δεν θα είναι αρκετός για τα καθημερινά απαραίτητα αγαθά. Και το ερώτημα γεννιέται: γιατί συμβαίνει αυτό;
Συμβαίνει γιατί αφήσαμε τη ζωή μας, χωρίς οδηγό, χωρίς υπηρεσίες, χωρίς όραμα. Σταματήσαμε να πιστεύουμε στην προσπάθεια και στη σωστή ανταμοιβή και πιστέψαμε στη λαχειοφόρο αγορά των ψήφων. Δεν υπολογίσαμε ώστε να φτιάξουμε μια κοινωνία για όλους, μια κοινωνία με βάσει την Παιδεία, τις Επιστήμες, την Έρευνα, τη Φυσική Ελληνική Ομορφιά του εδάφους και του υπεδάφους.
Ακόμα υπάρχουν ψήγματα ελπίδας και εγώ θέλω να τα εκμεταλλευτώ και να βρεθώ όσο ζω σε μια Ελλάδα πραγματικής Δημοκρατίας, πραγματικής Ελευθερίας, πραγματικής Παιδείας, πραγματικής Υγείας, πραγματικής Διαφορετικότητας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε ΤΩΡΑ!
Τώρα για να μη συνεχίσουν να ξενιτεύονται νέοι άνθρωποι για ένα καλύτερο αύριο. Τώρα για να είμαστε σίγουροι πως σε 20-30 χρόνια θα υπάρχει ακόμα Ελλάδα και δε θα έχουμε αυτοαφανιστεί από την υπογονιμότητα! Σαν άνθρωπος δε μπορώ να βλέπω άλλο την Ελλάδα να καταστρέφεται και να χάνεται. Δε μπορώ να βλέπω πως κάθε ημέρα πίνεται το αίμα των ανθρώπων μας. ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ!!!

Δε ξέρω αν η ώρα μηδέν έφτασε, εγώ όμως ορίζω το δικό μου σημείο μηδέν. Την Τρίτη 16 Ιουλίου θα είναι σαν να έχω γενέθλια, θα είναι τα δικά μου διαφορετικά γενέθλια που αντί να τα γιορτάσω απολαμβάνοντας κάποιο γεύμα δίπλα στη θάλασσα με καλό κρασί και φαγητό, θέλω να γιορτάσω την αρχή μιας καινούργιας ημέρας, μιας αλλαγής. Εγώ θα είμαι εκεί στις 20:00, μπροστά από το άγαλμα του άγνωστου Στρατιώτη μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ, να γεμίσει ο χώρος Ελπίδα έξω από το σπίτι μέσα στους δρόμους.

 

Ελάτε και φέρτε μαζί σας από ένα κερί να το ανάψουμε σαν σύμβολο ελπίδας για το αύριο. Φέρτε μαζί σας, με οποιοδήποτε τρόπο ιδέες – απόψεις κι όχι φράσεις του παρελθόντος (όπως ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ), ώστε να είναι στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες. Θα είμαστε εκεί για να τα μοιραστούμε αυτά, για να τα κάνουμε μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων, ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ. Δεν θα βρεθούμε εκεί για διασκέδαση και γλέντι, με σουβλάκια και μπύρες. Οι εξελίξεις δεν έρχονται με την λειτουργία της πέψης, αλλά με τη λειτουργία του πνεύματος. Καμιά αλλαγή δεν έγινε με το ξυλάκι από το καλαμάκι, αλλά όλες έγιναν με το ξίφος του πνεύματος και τη θέληση του σώματος. Θα είμαστε εκεί για την αλλαγή, για μια βιώσιμη ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ!!!

Είμαι ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος
• Δεν υποκινούμαι από κανένα κόμμα ή πολιτική παράταξη για αυτήν την προσπάθεια για αναστολή της καταδίκης μας. ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΑΙ όμως από τη θέλησή μου να ζω ελεύθερος και καλά!
• Χρησιμοποιώ το Facebook και άλλα socials media όχι σαν τελικό αποδέκτη, αλλά ως μέσο για τη διάδοση ενός τελικού σκοπού.

Σας αφήνω με στοίχους από το ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» του Τάσου Λειβαδίτη και με την ελπίδα να είμαστε μια δύναμη εκείνο το βράδυ!
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές […]
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου […]
         
 Stelios Kympouropoulos

Ιούλιος

Ο Ιούλιος ή Ιούλης ή Θερνόν (ποντιακά, συναντάται και ως Χορτοθέρτς), είναι ο έβδομος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος μήνας του έτους και ονομάζονταν Εκατομβαιών διάρκειας 30 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 23 Ιουνίου έως τις 23 Ιουλίου. Είναι ο ενδέκατος μήνας κατά το Εκκλησιαστικό ημερολόγιο που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, και ο πέμπτος κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζοντανQuintilis. Αργότερα, όμως, ο Αύγουστος Καίσαρας για να τιμήσει τον Ιούλιο Καίσαρα του έδωσε το όνομα Ιούλιος.

Ο ΜΗΝΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, στις 4 Ιουλίου η Γη μας θα βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς της, δηλαδή στο αφήλιό της, γεγονός που δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν αφού η απόστασή μας από τον Ήλιο δεν σχετίζεται με τις θερμοκρασίες που επικρατούν πάνω στη Γη. Αυτό, όπως είναι άλλωστε γνωστό, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κλίση του άξονα της Γης κι όχι στο αν βρισκόμαστε στο αφήλιο ή στο περιήλιο της γήινης τροχιάς. Έτσι, στη διάρκεια του καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα κι ενώ εμείς έχουμε καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν χειμώνα.

Οι εποχικές, άλλωστε, αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μετά την εμφάνιση της γεωργίας, αφού η σπορά η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιούνταν από τις αλλαγές των εποχών. Λόγω των γεωργικών αυτών ασχολιών, ο Ιούλιος ονομάζεται και Αλωνάρης ή Αλωνιστής, αφού το μήνα αυτό γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών. Παλαιότερα, όταν δεν υπήρχαν οι σύγχρονες μηχανές, οι γεωργοί μας καθάριζαν από τα αγριόχορτα το αλώνι που βρισκόταν σε μέρος που να το φυσούν οι περισσότεροι άνεμοι και ήταν στρωμένο με πέτρα ή συχνότερα με χώμα. Όπως γράφει σ’ ένα ποίημά του και ο Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951): «Στ’ αλώνια καλοσάρωτα / και ξεχορταριασμένα / θα ξαπλωθούν οι θημωνιές / ξανθόμαλλες πλεξίδες».

Το αλώνι είχε σχήμα κυκλικό και στη μέση βρισκόταν το «στρέντζερο» ή το «στρογγερό», το ξύλινο δοκάρι γύρω από το οποίο έτρεχαν τα ζώα που θα αλώνιζαν τα στάχυα. Τα βόδια, τα άλογα, τα γαϊδούρια ή τα μουλάρια που χρησιμοποιούνταν ήταν ζεμένα το ένα δίπλα στο άλλο και γυρνούσαν γύρω από τον κεντρικό στύλο ποδοπατώντας έτσι στα στάχυα. Πολλές φορές χρησιμοποιούσαν και τη «δοκάνα», μια ειδικά διαμορφωμένη πλατφόρμα που θρυμμάτιζε τα στάχυα. Κατόπιν με ένα δικράνι, σαν φτυάρι, ξεκινούσε το λίχνισμα, δηλαδή η διαδικασία που ξεχώριζε τον καρπό από το άχυρο με τη βοήθεια του ανέμου. Σύμφωνα, πάντως, με τα έθιμα του αλωνίσματος δεν κάνει να βρεθεί στο αλώνι γυναίκα με ρόκα γνέθοντας γιατί «είναι ξωτικιά και διώχνει τον άνεμο και δεν μπορούν να ανεμίσουν (λιχνίσουν)». Πολλά από τα έθιμα αυτά προέρχονται μάλιστα από τα αρχαιοελληνικά Θαλύσια, προς τιμήν της Δήμητρας.

Με το λίχνισμα συνδέεται επίσης και ο Προφήτης Ηλίας που διαφεντεύει τους ανέμους και του οποίου η μνήμη γιορτάζεται στις 20 του μήνα. Γι’ αυτό άλλωστε ο Ιούλιος ονομάζεται και Αϊλιάτης ή Αϊλιάς. Ο Προφήτης Ηλίας, όμως, είναι συνδεδεμένος και με τις βροχές και με τις κορυφές των βουνών. Σε κάθε περιοχή θα βρούμε κι από ένα ξωκλήσι του. Από την αρχαιότητα άλλωστε οι κορυφές ήταν κέντρα λατρείας και ταυτίζονταν με τον Δία, που ήταν επίσης και θεός των μετεωρολογικών φαινομένων, εξ ου και οι ονομασίες του Νεφεληγερέτης, Υέτιος και Κεραύνιος, ιδιότητες που οι νεοέλληνες, αλλά και οι Σλάβοι, αποδίδουν και στον Προφήτη Ηλία.

Σύμφωνα με μια παράδοση που αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης: «Οι βροχές και τ’ αστροπελέκια από τον Προφήτη Ηλία γίνονται. Ξαπλώνει στα σύννεφα και κοιμάται όταν είναι να καλοσυνέψει ο καιρός. Μα όταν είναι για νερό, τρέχει με τ’ αμάξι του στον ουρανό και γι’ αυτό βροντάει… Όταν βροντάει είναι που με το πύρινο αμάξι του κυνηγάει τη Λάμια να τη σκοτώσει, για να μην καταστρέψει τα σπαρτά των ανθρώπων. Οι αστραπές που πέφτουν τότες είναι οι πύρινες σαγίτες που ρίχνει στη Λάμια ο άγιος».

Δεν είναι, όμως, μόνο ο Προφήτης Ηλίας που γιορτάζεται τον Ιούλιο. Πολλές από τις μεγάλες γιορτές του μήνα είναι αφιερωμένες στους άγιους «ατήρες», αρχίζοντας με τους Ανάργυρους γιατρούς Κοσμά και Δαμιανό, την πρώτη του μήνα. Η αφιλοκερδής δραστηριότητά τους εξόργισε τον έπαρχο, ο οποίος τους ζήτησε τον 3ο αιώνα να αποκηρύξουν την πίστη τους κι όταν αυτοί αρνήθηκαν, τους βασάνισε και στο τέλος τους αποκεφάλισε. Στη συνέχεια έρχεται η γιορτή της θεραπεύτριας Αγίας Κυριακής στις 7 Ιουλίου, ενώ στις 17 του μήνα γιορτάζεται η μνήμη της Αγίας Μαρίνας, η οποία «ξεμαραίνει», δηλαδή αναζωογονεί, τα καχεκτικά παιδιά. Στη γιορτή της στο Θησείο συνήθιζαν να περνούν ξάγρυπνοι τη νύχτα όσοι είχαν άρρωστα παιδιά, αλλάζοντας τα ρούχα τους μπροστά στην εικόνα της.

Και οι γιορτές συνεχίζονται με την οσιομάρτυρα Αγία Παρασκευή, η οποία σύμφωνα με την παράδοση θεραπεύει τα μάτια και η μνήμη της εορτάζεται στις 26 του μήνα. Μία ημέρα αργότερα γιορτάζεται άλλος ένας ιατρός που ασκούσε την ιατρική ως φιλανθρωπία και ο οποίος αποκεφαλίστηκε το έτος 305. Πρόκειται για τον Άγιο Παντελεήμονα, του οποίου η ιδιότητα είναι εμφανής και από την παροιμία «κουτσοί, στραβοί στον άγιο Παντελεήμονα». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και η ανθρωπολόγος Λίντα Παπαγαλάνη: «Η θρησκευτική λαϊκή παράδοση κρατά ζωντανή τη θαυματουργική χαριτοδότηση των αγίων, όπως και των αρχαίων θεοτήτων. Με ευχές, τελετικά δρώμενα και προσφορές, οι πιστοί προσπαθούν, σ’ ένα συνδυασμό ευλάβειας, πίστης, φόβου και προσωπικής ωφέλειας, να διασφαλίσουν τη συνεπικουρία των θείων δυνάμεων».

Το Καλαντάρι του Ιουλίου από το Très Riches Heures du Duc de Berry

Σιμόπουλος, Διονύσης Π. Οι Μήνες Ιούλιος και Αύγουστος, Γεωτρόπιο Ελευθεροτυπίας, Τεύχος 480 (27 Ιουνίου 2009)

Καλό μας Μήνα !!!!!

Παγκόσμια Ημέρα Περιββάλοντος

Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου και αποτελεί το κύριο όχημα του ΟΗΕ από το 1972 για την ενημέρωση του παγκόσμιου κοινού για τα περιβαλλοντικά προβλήματα.

Όμως αντί να το υπερασπιζόμαστε επιτρέπουμε να γίνονται αυτά:

Τα σχόλια δικά σας...

Ευρωπαικο Προγραμμα "ABLE 2020" της ΜΚΟ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Able '20

We Are Able to Work 2020

Το ‘Able ’20’ είναι ένα διεθνές έργο χρηματοδοτούμενο από το ‘Νεολαία σε Δράση’ πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το έργο υποστηρίζει την εισαγωγή, την πραγματοποίηση και προώθηση καινοτόμων και ποιοτικών μεθόδων στην μη τυπική μάθηση και στην εργασία των νέων, φέρνοντας κοντά την ενδιαφερόμενη ομάδα των νέων με αναπηρίες με το πεδίο εργασίας και αυτοπροώθησης στις συμμετέχουσες χώρες, που είναι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Λιθουανία.

Τα άτομα με αναπηρίες έχουνε προσόντα και δεξιότητες, τα οποία πολλές φορές δεν είναι γνωστά ή δεν εκτιμούνται σωστά από άτομα χωρίς ειδικές ανάγκες. Ως αποτέλεσμα θεωρούνται άτομα, τα οποία δεν είναι ικανά να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας.

Μέσω των δραστηριοτήτων που θα πραγματοποιηθούν, το πρόγραμμα έχει ως στόχο να ανατρέψει αυτήν την προκατάληψη.

Οι δραστηριότητες, ιδιαίτερα οι ενημερωτικές ημερίδες του Europe 2020 Strategy, τα εργαστήρια και οι συναντήσεις νέων και η σχέση εκπαιδευτή/εκπαιδευόμενου θα πραγματοποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι ενδιαφερόμενοι να συμμετάσχουν ενεργά στο πρόγραμμα παρά να είναι παθητικοί συμμετέχοντες. 

Δραστηριότητες στην Ελλάδα

-       Ενημερωτικές ημερίδες πάνω στο Europe 2020 strategy, που θα πραγματοποιηθούν, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του φόρουμ θεάτρου

-       ψυχομετρικά τεστ

-       Εργαστήρια πάνω στην αυτοπροώθηση μέσω κοινωνικών δικτύων και στην δημιουργία ενός βίντεο βιογραφικού

-       Δημιουργία  βίντεο βιογραφικού

-       Ημέρα εκστρατείας για τις ικανότητες συλλόγων νέων και νέων με αναπηρίες στην απασχόληση και στην παραγωγικότητα

-       Διεθνής ανταλλαγή νέων στη Θεσσαλονίκη

-       Τελικό διεθνές συνέδριο στη Θεσσαλονίκη

Διάρκεια του έργου

Από 1^η  Φεβρουαρίου 2013 μέχρι 31^η Απριλίου 2014

Επικοινωνία για περισσότερες πληροφορίες:

ΑΝΤΙΓΟΝΗ- Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη Μη Βία

www.antigone.gr      00302310285688

able20@antigone.gr

Αξίζει να συμμετέχουμε όλοι μας !!!

Το Άγιο Πάσχα

Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης.

H πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας και η χαρά που τη διαδέχεται το βράδυ της Ανάστασης δεν βιώνονται με την ίδια κατάνυξη και τον ίδιο ενθουσιασμό από ολόκληρο το Χριστιανικό κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάσταση του Κυρίου, ενώ η Δυτική στο θρήνο για το θάνατό του.

Η ορθόδοξη θεώρηση για την Ανάσταση συμπυκνώνεται στον πασίγνωστο ύμνο:

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών
θανάτω θάνατον πατήσας και
τους εν τοις μνήμασι ζωήν
χαρισάμενος!

Τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, οι εορτασμοί της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα δεν υπήρχαν, καθώς οι Χριστιανοί ήταν μια διωκόμενη μειονότητα. Όλα άλλαξαν τις ημέρες του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου και οι πρώτες λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκίνησαν στην Ιερουσαλήμ.

Το Χριστιανικό Πάσχα πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στο Εβραϊκό Πεσάχ. Το Πεσάχ ήταν η πρώτη από τις τρεις ετήσιες μεγάλες εορτές των Ισραηλινών, η οποία γιορταζόταν στις αρχές της Άνοιξης.

Η λέξη Πάσχα είναι ελληνοποιημένη απόδοση του Πεσάχ και σημαίνει Διάβαση. Οι μεν Εβραίοι γιορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά θάλασσα και την απελευθέρωσή τους από τη φαραωνική δουλεία. Οι δε Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα, την ανάσταση του Χριστού και την απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και το θάνατο. Ο Χριστιανισμός πήρε το Πάσχα από τους Εβραίους και του έδωσε νέο νόημα.

Με απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325 μ.Χ, το Πάσχα ορίστηκε να εορτάζεται σ’ όλη τη Χριστιανοσύνη την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των γεγονότων.

Όμως, από την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου, Ανατολικοί και Δυτικοί Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες, οι μεν βάσει του παλαιού ημερολογίου, οι δε βάσει του νέου. Αν και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υιοθετήσει το νέο ημερολόγιο από τις αρχές του 20ου αιώνα, για το Πάσχα ακολουθεί το παλαιό.

Μετά από τα παραπάνω λόγια για την εορτή του Πάσχα, σας αφιερώνουμε το διήγημα του Αλ. Παπαδιαμάντη:

 Πάσχα Ρωμέϊκο

Ο μπάρμπα-Πύπης, γηραιός φίλος μου, είχεν επτά ή οκτώ καπέλα, διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών, όλα εκ παλαιού χρόνου και όλα κατακαίνουργα, τα οποία εφόρει εκ περιτροπής μετά του ευπρεπούς μαύρου ιματίου του κατά τας μεγάλας εορτάς του ενιαυτού, οπόταν έκαμνε δύο ή τρεις περιπάτους από της μιας πλατείας εις την άλλην διά της οδού Σταδίου. Οσάκις εφόρει τον καθημερινόν κούκον του, με το σάλι του διπλωμένον εις οκτώ ή δεκαέξ δίπλας επί του ώμου, εσυνήθιζε να κάθηται επί τινας ώρας εις το γειτονικόν παντοπωλείον, υποπίνων συνήθως μετά των φίλων, και ήτο στωμύλος και διηγείτο πολλά κ' εμειδία προς αυτούς.

Όταν εμειδία ο μπάρμπα-Πύπης, δεν εμειδίων μόνον αι γωνίαι των χειλέων, αι παρειαί και τα ούλα των οδόντων του, αλλ' εμειδίων οι ιλαροί και ήμεροι οφθαλμοί του, εμειδία στίλβουσα η σιμή και πεπλατυσμένη ρις του, ο μύσταξ του ο ευθυσμένος με λεβάνταν και ως διά κολλητού κηρού λελεπτυσμένος, και το υπογένειόν του το λευκόν και επιμελώς διατηρούμενον, και σχεδόν ο κούκος του ο στακτερός, ο λοξός κ' επικληνής προς το ους, όλα παρ' αυτώ εμειδίων.

Είχε γνωρίσει πρόσωπα και πράγματα εν Κερκύρα· όλα τα περιέγραφε μετά χάριτος εις τους φίλους του. Δεν έπαυσε ποτέ να σεμνύνεται δια την προτίμησιν την οποίαν είχε δείξει αείποτε διά την Κέρκυραν ο βασιλεύς, και έζησεν αρκετά διά να υπερηφανευθή επί τη εκλογή, ην έκαμε της αυτής νήσου προς διατριβήν η εφτακρατόρισσα της Αούστριας. Ενθυμείτο αμυδρώς τον Μουστοξύδιν, μα δότο, δοτίσσιμο κε ταλέντο! Είχε γνωρίσει καλώς τον Μάντζαρον, μα γαλαντουόμο! τον Κερκύρας Αθανάσιον, μα μπράβο! τον Σιορπιέρρο, κε γκράν φιλόζοφο! Το τελευταίον όνομα έδιδεν εις τον αοίδιμον Βράϊλαν, διά τον τίτλον ον του είχαν απονείμει, φαίνεται οι Άγγλοι. (Sir Pierro = Sir Peter).

Είχε γνωρίσει επίσης τον Σόλωμο (κε ποέτα!), του οποίου απεμνημόνευε και στίχους τινάς, απαγγέλων αυτούς κατά το εξής υπόδειγμα:

Ωσάν τη σπίθα κρουμμένη στη στάχτη

πού εκρουβόταν για μας λευτεριά;

Εισέ πάσα μέρη πετιέται κι' ανάφτει

και σκορπιέται σε κάθε μεριά.

Ο μπάρμπα-Πύπης έλειπεν υπέρ τα είκοσιν έτη εκ του τόπου της γεννήσεώς του. Είχε γυρίσει κόσμον κ' έκαμεν εργασίας πολλάς. Έστειλέ ποτε και εις την Παγκόσμιον έκτεσι, διότι ήτο σχεδόν αρχιτέκτων, και είχε μάλιστα και μίαν ινβεντσιόνε. Εμίσει τους πονηρούς και τους ιδιοτελείς, εξετίμα τον ανθρωπισμόν και τη τιμιότητα. Απετροπιάζετο τους φαύλους.

«Ιλ τραδιτόρε νον α κομπασσιόν» -ο απατεώνας δεν έχει λύπησι. Ενίοτε πάλι εμαλάττετο κ' εδείκνυε συγκατάβασιν εις τας ανθρωπίνας ατελείας. «Ουδ'η γης αναμάρτητος -άγκε λα τέρρα νον ε ιμπεκάμπιλε.» Και ύστερον, αφ' ου η γη δεν είναι, πώς θα είναι ο Πάπας; Όταν του παρετήρει τις ότι ο Πάπας δεν εψηφίσθη ιμπεκάμπιλε, αλλά ινφαλίμπιλε, δεν ήθελε ν' αναγνωρίσει την διαφοράν.

Δεν ήτο άμοιρος και θρησκευτικών συναισθημάτων. Τας δύο ή τρεις προσευχάς, ας είξευρεν τας είξευρεν ελληνιστί. «Τα πατερμά του είξευρε ρωμέϊκα». Έλεγεν: «Άγιος, άγιος, άγιος κύριος Σαβαώθ... ως ενάντιος υψίστοις» Όταν με ερώτησε δις ή τρις τι σημαίνει τούτο, το ως ενάντιος, προσεπάθησα να διορθώσω και εξηγήσω το πράγμα. Αλλά μετά δύο ή τρεις ημέρας υποτροπιάζων πάλιν έλεγεν: «Άγιος, άγιος, άγιος... ως ενάντιος υψίστοις!»

Εν μόνον είχεν ελάττωμα, ότι εμίσει αδιαλλάκτως παν ό,τι εκ προκαταλήψεως εμίσει και χωρίς ν' ανέχηται αντίθετον γνώμην ή επιχείρημα. Πολιτικώς κατεφέρετο πολύ κατά των Άγγλων, θρησκευτικώς δε κατά των Δυτικών. Δεν ήθελε ν' ακούση το όνομα του Πάπα, και ήτο αμείλικτος κατήγορος του ρωμαϊκού κλήρου...

Την εσπέραν του Μεγάλου Σαββάτου του έτους 188... περί ώραν ενάτην, γερόντιόν τι ευπρεπώς ενδεδυμένον, καθόσον ηδύνατο να διακρίνη τις εις το σκότος, κατήρχετο την απ' Αθηνών είς Πειραιά άγουσαν, την αμαξιτήν. Δεν είχεν ανατείλει ακόμη η σελήνη, και ο οδοιπόρος εδίσταζε ν' αναβή υψηλότερον, ζητών δρόμον μεταξύ των χωραφίων. Εφαίνετο μη γνωρίζων καλώς τον τόπον. Ο γέρων θα ήτο ίσως πτωχός, δεν θα είχε 50 λεπτά δια να πληρώση το εισιτήριον του σιδηροδρόμου ή θα τα είχε κ' έκαμνεν οικονομίαν.

Αλλ' όχι δεν ήτο πτωχός, δεν ήτο ούτε πλούσιος, είχε διά να ζήση. Ήτο ευλαβής και είχε τάξιμο να καταβαίνη κατ' έτος το Πάσχα πεζός εις τον Πειραιά, ν' ακούη την Ανάστασιν εις τον Άγιον Σπυρίδωνα και όχι εις άλλην Εκκλησίαν, να λειτουργήται εκεί, και μετά την απόλυσιν ν' αναβαίνη πάλιν πεζός εις τας Αθήνας.

Ήτο ο μπάρμπα-Πύπης, ο γηραιός φίλος μου, και κατέβαινεν εις τον Πειραιά διά ν' ακούση το Χριστός Ανέστη εις τον ναόν του του ομωνύμου και προστάτου του, διά να κάμη Πάσχα ρωμέϊκο κ' ευφρανθή η ψυχή του.

Και όμως ήτο... δυτικός!

Ο μπάρμπα-Πύπης, Ιταλοκερκυραίος, απλοϊκός, Ελληνίδος μητρός. Έλλην την καρδίαν, και υφίστατο άκων ίσως, ως και τόσοι άλλοι, το άπειρον μεγαλείον και την άφατον γλυκύτητα της εκκλησίας της Ελληνικής. Εκαυχάτο ότι ο πατήρ του,όστις ήτο στρατιώτης του Ναπολέοντος Α' «είχε μεταλάβει ρωμέϊκα» όταν εκινδύνευσε ν' αποθάνη, εκβιάσας μάλιστα προς τούτο, διά τινων συστρατιωτών του, τον ιερέα τον αγαθόν. Και όμως όταν, κατόπιν τούτων, φυσικώς, του έλεγε τις: «Διατί δεν βαπτίζεσαι μπάρμπα-Πύπη;» η απάντησίς του ήτο ότι άπαξ εβαπτίσθη και ότι ευρέθη εκεί.

Φαίνεται ότι οι Πάπαι της Ρώμης με την συνήθη επιτηδείαν πολιτικήν των, είχον αναγνωρίσει εις τους Ρωμαιοκαθολικούς των Ιονίων νήσων τινά των εις τους Ουνίτας απονεμομένων προνομίων, επιτρέψαντες αυτοίς να συνεορτάζωσι μετά των ορθοδόξων όλας τας εορτάς. Αρκεί να προσκυνήση τις την εβδομάδα του Ποντίφηκος· τα λοιπά είναι αδιάφορα.

Ο μπάρμπα-Πύπης έτρεφε μεγίστην ευλάβειαν προς τον πολιούχον ΄Αγιον της πατρίδος του και προς το σεπτόν αυτού λείψανον. Επίστευεν εις το θαύμα το γενόμενον κατά των Βενετών, τολμησάντων ποτέ να ιδρύσωσιν ίδιον θυσιαστήριον εν αυτώ τω ορθοδόξω ναώ, (il santo Spiridion ha fatto questo caso), ότε ο Άγιος επιφανείς νύκτωρ εν σχήματι μοναχού, κρατών δαυλόν αναμμένον, έκαυσεν ενώπιον των απολιθωθέντων εκ του τρόμου φρουρών το αρτιπαγές αλτάρε. Αφού ευρίσκετο μακράν της Κερκύρας, ο μπάρμπα-Πύπης ποτέ δεν θα έστεργε να εορτάση το Πάσχα μαζί με τσου φράγκους.

Την εσπέραν λοιπόν εκείνην του Μεγάλου Σαββάτου ότε κατέβαινεν εις Πειραιά πεζός, κρατών εις την χείρα τη λαμπάδα του, ην έμελλε ν' ανάψη κατά την Ανάστασιν, μικρόν πριν φθάση εις τα παραπήγματα της μέσης οδού, εκουράσθη και ηθέλησε να καθίση επ' ολίγον ν' αναπαυθή. Εύρεν υπήνεμον τόπον έξωθεν μιας μάνδρας, εχούσης και οικίσκον παρά την μεσημβρινήν γωνίαν, κ' εκεί εκάθησεν επί των χόρτων, αφού επέστρωσε το εις πολλάς δίπλας γυρισμένο σάλι του. Έβγαλεν από την τσέπην την σιγαροθήκην του, ήναψεν σιγαρέττον κ' εκάπνιζεν ηδονικώς.

Εκεί ακούει όπισθέν του ελαφρόν θρουν ως βημάτων επί παχείας χλόης και, πριν προφθάση να στραφή να ίδη, ακούει δεύτερον κρότον ελαφρότερον. Ο δεύτερος ούτος κρότος του κάστηκε ότι ήτον ως ανυψουμένης σκανδάλης φονικού όπλου.

Εκείνην την στιγμήν είχε λαμπρυνθή προς ανατολάς ο ορίζων, και του Αιγάλεω αι κορυφαί εφάνησαν προς μεσημβρίαν λευκάζουσαι. Η σελήνη, τετάρτην ημέραν άγουσα από της πανσελήνου, θ' ανέτελλε μετ' ολίγα λεπτά. Εκεί όπου έστρεψε την κεφαλήν προς τα δεξιά, εγγύς της βορειανατολικής γωνίας του αγροτικού περιβόλου, όπου εκάθητο, του κάστηκε, ως διηγείτο αργότερα ο ίδιος, ότι είδε ανθρωπίνην σκιάν, εις προβολήν τρόπον τινά ισταμένην και τείνουσαν εγκαρσίως μακρόν τι ως ρόπαλον ή κοντάριον προς το μέρος αυτού. Πρέπει δε να ήτο τουφέκιον.

Ο μπάρμπα-Πύπης ενόησεν αμέσως τον κίνδυνον. Χωρίς να κινηθή άλλως από την θέσιν του, έτεινε την χείρα προς τον άγνωστον κ' έκραξεν εναγωνίως.

-Φίλος! Καλός! μη ρίχνεις...

Ο άνθρωπος έκαμε μικρόν κίνημα οπισθοδρομήσεως, άλλά δεν επανέφερεν το όπλον εις ειρηνικήν θέσιν.ουδέ καταβίβασε την σκανδάλην.

-Φίλος! και τι θέλεις εδώ; ηρώτησε με απειλητικήν φωνήν.

-Τι θέλω; επανέναβεν ο μπάρμπα-Πύπης. Κάθουμαι να φουμάρο το τσιγάρο μου.

-Και δεν πας αλλού να το φουμάρης,ρε; απήντησεν αυθαδώς ο άγνωστος. Ηύρες τον τόπο, ρε, να φουμάρης το τσιγάρο σου!

-Και γιατί; επανέλαβεν ο μπάρμπα-Πύπης. Τι σας έβλαψα;

-Δεν ξέρω 'γω απ' αυτά, είπεν οργίλως ο αγρότης· εδώ είναι αποθήκη, έχει χόρτα, έχει κι' άλλα πράμματα μέσα. Μόνον κόττες δεν έχει, προσέθηκε μετά σκληρού σαρκασμού. Εγελάστηκες.

Ήτο πρόδηλον ότι είχεν εκλάβει τον γηραιόν φίλον μου ως ορνιθοκλόπον, και διά να τον εκδικηθή του έλεγεν ότι τάχα δεν είχεν όρνιθας, ενώ κυρίως ο αγρονόμος διά τάς όρνιθάς του θα εφοβήθη και ωπλίσθη με την καραβίναν του.

Ο μπάρμπα-Πύπης εγέλασε πικρώς προς τον υβριστικόν υπαινιγμόν.

-Συ εγελάστηκες, απήντησεν· εγώ κόττες δεν κλέφτω, ούτε λωποδύτης είμαι· εγώ πηγαίνω στον Πειραιά ν' ακούσω Ανάσταση στον Άγιο Σπυρίδωνα.

Ο χωρικός εκάγχασε.

-Στον Πειραιά; στον Αϊ-Σπυρίδωνα; κι' από πού έρχεσαι;

-Απ' την Αθήνα.

-Απ' την Αθήνα; και δεν έχει εκεί εκκλησίαις, ν' ακούσης Ανάσταση;

-Έχει εκκλησίαις, μα εγώ τώχω τάξιμο, απήντησεν ο μπάρμπα-Πύπης.

Ο χωρικός εσιώπησε προς στιγμήν, είτα επανέλαβε.

-Να φχαριστάς, καϋμένε...

Και τότε μόνον κατεβίβασε την σκανδάλην και ώρθωσε το όπλον προς τον ώμον του.

-Να φχαριστάς καϋμένε, την ημέρα που ξημερώνει αύριον, ει δε μη, δεν τώχα για τίποτες να σε ξαπλώσω δω χάμου. Τράβα τώρα!

Ο γέρων Κερκυραίος είχεν εγερθή και ητοιμάζετο να απέλθη, αλλά δεν ηδυνήθη να μη δώση τελευταίαν απάντησιν.

-Κάνεις άδικα και συχωρεμένος νάσαι που με προσβάλλεις, είπε. Σ' ευχαριστώ ως τόσο που δε μ' ετουφέκισες, αλλά νον βα μπένε.., δεν κάνεις καλά να με παίρνεις για κλέφτη. Εγώ είμαι διαβάτης, κ' επήγαινα, σου λέω στον Πειραιά.

-Έλα, σκόλα, σκόλα τώρα, ρε...

Και ο χωρικός στρέψας την ράχιν εισήλθεν ανατολικώς διά της θύρας του περιβολίου, κ' έγινεν άφαντος.

Ο γέρων φίλος μου εξηκολούθησε τον δρόμον του.

Το συμβεβηκός τούτο δεν ημπόδισε τον μπάρμπα-Πύπην να εξακολουθή κατ' έτος την ευσεβή του συνήθειαν, να καταβαίνει πεζός εις τον Πειραιά, να προσέρχηται εις τον Άγιον Σπυρίδωνα και να κάμει Πάσχα ρωμέϊκο.

Εφέτος το μισοσαράκοστον μοι επρότεινεν, αν ήθελα να τον συνοδεύσω εις την προσκύνησίν του ταύτην. Θα προσεχώρουν δε εις την επιθυμίαν του, αν από πολλών ετών δεν είχα την συνήθειαν να εορτάζω εκτός του Άστεως το Άγιον Πάσχα.