Σήμερα λέω να μιλήσουμε για ένα μεγάλο θέμα ,(κατά την δική μου άποψη τουλάχιστον), που είναι η ΦΙΛΙΑ. Μερικές φορές κάθομαι και σκέφτομαι τι είναι αυτό που λέμε φιλία; Γιατί για
τους περισσότερους από μας έχει μεγάλη σημασία να έχουμε "καλούς"
φίλους; Υπάρχουν πολλές απόψεις: Μια σχέση πίστης και εμπιστοσύνης; Σύμπνοια
ιδεών και απόψεων; Μια ανταλλαγή ιδεών και απόψεων; Αλληλεγγύη ;
Θαυμασμός; Αλληλοβοήθεια; Τι είναι στα αλήθεια τελικά;
Όσον αφορά την δική μου γνώμη παλαιότερα δεν διέφερε πολύ από
τα παραπάνω: οι φίλοι μου ήταν τα άτομα που μου έδιναν δύναμη να στέκομαι
μπροστά στα προβλήματα που ερχόταν και να λέω "Δεν φοβάμαι τίποτα και
κανένα θα τα καταφέρω !!!". Έτσι κατάφερα όσα έχω κάνει μέχρι σήμερα.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα όμως αυτή μου η άποψη υπερπηδάται
από αμφιβολίες για το αν ισχύει ακόμα αυτό που πίστευα... Δεν ξέρω γιατί
συμβαίνει αυτό;... Ίσως γιατί πέρασαν τα χρόνια, ενηλικιώθηκε πλέον (20+),
φαίνεται ότι ζητάω περισσότερα πράγματα από τους φίλους μου, πράγματα που δεν
μπορούν να μου δώσουν αυτά που "ζητώ"είτε λόγω δικών μου χ
καταστάσεων είτε δικών τους. Αλλά αυτό το πράγμα δεν θέλω και δεν μπορώ να το
πιστέψω 100 %.
Εκείνο τελικά που αρχίζω να πιστεύω εν μέρη είναι ότι τα άτομα
που θεωρώ τώρα πλέον "φίλους" μου με βλέπουν
σαν " Ευκαιριακό φίλο" δηλαδή
σαν ένα άτομο που από τη μια το θεωρούν φίλο αλλά από την άλλη τον ξεχνούν
εύκολα και όταν χρειαστούν βοήθεια "Γεια σου ρε
φίλε τι κάνεις;" ή θυμούνται όποτε δοθεί ΕΥΚΑΙΡΙΑ...- Πολύ λίγοι είναι οι πραγματικοί μου φίλοι...
Όλο αυτό πιστεύω πως στους περισσότερους απ' όσους διαβάσουν
αυτές τις γραμμές θα φανεί υπερβολικό, άλλοι πάλι ίσως συμφωνήσουν μαζί μου...
Δεν ξέρω... Αυτές είναι μερικές σκέψεις μου πάνω στο θέμα δεκτές οι αντιρρήσεις
!!!!!!! :)
Υ.Γ: Ελπίζω με το σημερινό θέμα να δω τα πρώτα σας σχόλια (καλά & άσχημα...) !!!!!!
Πόσο αληθινό το περιεχόμενο του "ευκαιριακού φίλου" που αναφέρεις... Νομίζω όλοι μας περιτριγυριζόμαστε από αρκετούς τέτοιους "φίλους". Μιλώντας από προσωπική σκοπιά, το νόημα της λέξης φιλία δεν το έχω αναθεωρήσει. Φιλία είναι κάτι πολύ βαθύ και αληθινό.. Και σίγουρα όχι ευκαιριακό. Αυτό που αναθεώρησα ήταν οι άνθρωποι τριγύρω μου, κάποιοι από τους "φίλους" μου που πλέον θα προτιμούσα να τους αποκαλώ γνωστούς... Το δυσκολότερο είναι όταν έχουμε προσδοκίες από άτομα που δείχνουν να χτίζουν κάτι μαζί μας που εμείς το αποκαλούμε φιλία.. Τότε ίσως απογοητευτούμε τη στιγμή που θα δούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας... Ωστόσο, θέλοντας να κλείσω το σχόλιό μου με ένα ευχάριστο τόνο..(!), θα αναφέρω ότι οι γνωστοί τριγύρω μας είναι πολλοί...αλλά πάντα θα υπάρξει κάποιος/οι με τον οποίο/ους θα νιώσουμε το θαύμα της φιλίας να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Και αυτό το θαύμα είναι τόσο ξεχωριστό, μοναδικό και ίσως και λιγάκι συγκινητικό..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχάς χαίρομαι πολύ που το κείμενο μου είχε κάτι που σ' έκανε να αφήσεις το σχόλιο σου !!!!!! Επίσης θέλω να σου πω ότι συμφωνώ με τη σκέψη σου... και εγώ πλέον κάνω αυτό το διαχωρισμό. Πάντως για εμένα είναι ένα θέμα που πονάει αρκετά....
ΔιαγραφήΠίστεψέ με δεν είσαι ο μόνος. Και μάλλον δεν είσαι μόνο εσύ ή εγώ, αλλά όλοι μας πονάμε με αυτό το θέμα. Ας πούμε πως είμαστε έτσι φτιαγμένοι...έχουμε την ανάγκη να έχουμε φίλους, αληθινούς φίλους. Γνωστούς ένα σωρό και να βρούμε,πάλι μόνοι μπορεί να νιώθουμε. Είναι ανάγκη, πώς να το πω... χρειάζεται ένας φίλος να μπορείς να του ανοίγεις την καρδιά σου, να είσαι ώρες μαζί του νιώθοντας άνετα. Ίσως λοιπόν, στην έννοια του αληθινού φίλου να έβαζα και το στοιχείο της εμπιστοσύνης-σεβασμού. Για μένα φίλος είναι κάποιος που θα μπορώ να του εμπιστευτώ τον πόνο μου, την ανησυχία μου, τα όνειρά μου, τους φόβους μου. Οι ευκαιριακοί φίλοι όμως (αχ,αχ..) είναι απλά γνωστοί, περαστικοί. Η φιλία είναι θέμα καρδιάς. Η επικοινωνία μεταξύ φίλων είναι θέμα καρδιάς. Η συμμετοχή της καρδιάς λοιπόν ίσως να απουσιάζει από τις σχέσεις μας με τους απλούς περαστικούς.. Αλλά είμαστε άνθρωποι και όπως προείπα είναι ανάγκη της ψυχής μας να έχουμε φίλους, ανάγκη της καρδιάς να έχει ένα αποκούμπι. Όσο κι αν την ξεχνούμε ή θάβουμε τα συναισθήματά της στα πλαίσια της καθημερινότητάς μας, της ρουτίνας μας, υπάρχει κάπου εκεί μέσα και κάποιες φορές θέλει να πεταχτεί, να πει "ει είμαι κι εγώ εδώ!". Συγχωρέστε με αν πάλι φλυαρώ..(!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν φλυαρείς καθόλου... άλλωστε αυτο θέλω κ εγώ να γίνεται μια ανοιχτή συζήτηση !!!!! Μπορείς αμα θες να μου προτείνεις θέματα που θα σε ενδιέφεραν...
Διαγραφή