Πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας για τους ανθρώπους με Αναπηρία!!!

Πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας για τους ανθρώπους με Αναπηρία!!!

Ένα παιδί σε αναπηρικό καροτσάκι ή ένα τυφλός άνδρας που προσπαθεί να διασχίσει τον δρόμο με τη βοήθεια ενός μπαστουνιού είναι απόλυτα φυσιολογικό να τραβήξουν την προσοχή του παιδιού σας και να του δημιουργήσουν απορίες. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για να τους δώσετε τις σωστές απαντήσεις:

-Απαντήστε στις απορίες τους με ειλικρίνεια. Αποφύγετε τις τεχνικές λεπτομέρειες και με λέξεις που το παιδί μπορεί να καταλάβει προσπαθήστε να απαντήσετε στις απορίες του. Μην του πείτε ψέματα και αποφύγετε τον φορτισμένο συναισθηματικά λόγο.

-Χρησιμοποιήστε θετικό λεξιλόγιο. Τα παιδιά απορροφούν σαν σφουγγάρι ότι ακούν, γι’ αυτό χρησιμοποιήστε θετικές λέξεις και αποφύγετε προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, όπως σακάτης κλπ .

-Δώστε έμφαση στις ομοιότητες. Είναι σημαντικό να τονίσετε στο παιδί σας ότι παρόλο που αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί, για παράδειγμα να περπατήσει, είναι σαν κι εσάς, δηλαδή έχει οικογένεια, φίλους, του αρέσει να κάνει διασκεδαστικά πράγματα και κυρίως έχει αισθήματα, όπως όλοι μας.

-Τονίστε στο παιδί ότι πρέπει να φέρεται με σεβασμό. Τα παιδιά με αναπηρία πολύ συχνά πέφτουν θύματα bullying. Πείτε στο παιδί σας ότι αυτό δεν είναι καθόλου σωστό και πώς θα πρέπει να τους φέρεται με τον ίδιο σεβασμό που φέρεται σε όλους τους ανθρώπους.

Το πιο σημαντικό είναι να δώσετε στο παιδί σας να καταλάβει πώς η οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα δεν καθορίζει το άτομο που την έχει και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνεται αιτία διακρίσεων.

www.mother.gr

Τα 9 χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου Δασκάλου

Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά που πραγματικά κάνουν έναν δάσκαλο καλύτερο από τους άλλους;

Τι κάνει έναν δάσκαλο δυνατό;
Τι διαφοροποιεί τον καλό δάσκαλο από τους υπόλοιπους; Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση στη λύση αυτού του αινίγματος και στην καλύτερη περίπτωση οι απαντήσεις είναι συγκεχυμένες. Στη συνέχεια παρατίθεται λίστα με τα βασικά χαρακτηριστικά, που μερικά μπορεί να μας είναι γνωστά, αλλά τα περισσότερα δεν γίνονται εύκολα ορατά. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά σε αυτά που κάνουν τη διαφορά.

 Η αυτοπεποίθηση του δασκάλου

Η αυτοπεποίθηση κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας σημαίνει πολλά πράγματα. Σημαίνει εμπιστοσύνη στις επιστημονικές του γνώσεις, αλλά και αυτογνωσία ότι ο τρόπος που διδάσκει δεν υστερεί. Η αυτοπεποίθηση κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας προκύπτει από την άριστη γνώση του αντικειμένου που διδάσκει, ενώ ο τρόπος διδασκαλίας είναι καθαρά θέμα ταλέντου και προσωπικής ικανότητας.

 Οι εμπειρίες της ζωής του

Όταν ο δάσκαλος έχει επί πλέον εμπειρίες που αποκτήθηκαν έξω από το σχολείο και έξω από το αντικείμενο των σπουδών του τότε κρατά ένα χρήσιμο εργαλείο μάθησης που τον διευκολύνει να δώσει άλλη προοπτική στο επίπεδο της τάξης του. Ο δάσκαλος που έχει ταξιδέψει, που εργάστηκε σε άλλες εργασίες, που συμμετείχε σε αθλήματα υψηλού επιπέδου, που βίωσε εμπειρίες διαφορετικές, εμβολιάζει το λειτούργημά του με άλλες, υψηλότερες, προοπτικές. Από την κατανόηση της σπουδαιότητας που έχει η συνεργασία και η ομαδική εργασία μέχρι την εμφύσηση της ευγενούς άμιλλας και πλήθος άλλων. Δάσκαλοι που δαπάνησαν σημαντικό χρόνο και κόπο σε εναλλακτικές δραστηριότητες, μπαίνουν στην τάξη με την ακλόνητη πεποίθηση ότι το σχολείο πρέπει να ταυτίζεται με την ευρύτερη εικόνα της κοινωνίας.

 Η κατανόηση των κινήτρων του κάθε μαθητή

Όπως ο κάθε μαθητής έχει ένα προσωπικό σύνολο ενδιαφερόντων, έτσι έχει και ένα προσωπικό σύνολο κινήτρων. Οι περισσότεροι μαθητές, μέσα σε μία τυπική τάξη, πράγματι, συμβιβάζουν τα κίνητρα με τα ενδιαφέροντα. Μερικοί, ευτυχώς λίγοι, εμφορούνται από κίνητρα που δεν έχουν σχέση με το σχολείο, αλλά με κύκλους εκτός σχολείου, που τους καθιστούν αδιάφορους για τα σχολικά δρώμενα. Οι μαθητές αυτοί διατρέχουν ορατό κίνδυνο ολικής αποκοπής από την σχολική ζωή και εμπλοκής σε καθαρά εξωσχολικές δραστηριότητες. Εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος του χαρισματικού δασκάλου, που καταφέρνει να επανεντάξει τον μαθητή, κάνοντάς τον να βρει ενδιαφέροντα εκεί που, μέχρι σήμερα, δεν έβρισκε. Ο χαρισματικός δάσκαλος έχει τον τρόπο να αλλάξει τα κίνητρα ενός τέτοιου μαθητή με άλλα, που μέχρι τώρα δεν τον ενδιέφεραν.

 Είναι όλοι οι δάσκαλοι ειλικρινείς;

Είναι όλοι οι δάσκαλοι ειλικρινείς; Αλλά ας προχωρήσουμε πίσω από την κοινοτυπία, στο τι πραγματικά σημαίνει αυτό. Μερικοί δάσκαλοι διακατέχονται από αβεβαιότητα και αισθάνονται διαρκώς επισφαλείς. Οι δάσκαλοι αυτοί δαπανούν τεράστια ποσά ενέργειας, κάνουν τεράστιες προσπάθειες για να αποκρύψουν κάτι που τους απασχολεί και τους αναστατώνει. Γιατί; Γιατί μερικοί δάσκαλοι παραδέχονται, απολογητικά, ότι «δεν έχω ιδέα ποια είναι η απάντηση στην ερώτησή σου» ενώ άλλοι, που είναι στενά συνδεδεμένοι με τους μαθητές τους, δεν φοβούνται να δείξουν τα συναισθήματά τους μέσα στην σχολική αίθουσα, ούτε έχουν ενδοιασμούς να παραδεχτούν ότι δεν είναι κινητές αποθήκες γνώσεων; Φυσικά κανένας δεν θέλει να φαίνεται ανεπαρκής στην τάξη. Αλλά τι καλύτερο από το να παραδεχτεί ότι «δεν ξέρω, πραγματικά δεν ξέρω, αλλά μπορούμε όλοι μαζί να βρούμε την απάντηση». Ο δεύτερος, ο ειλικρινής, έχει το χαρακτηριστικό του σπουδαίου δασκάλου.

 Είναι τεχνολογικά επαρκής;

Για το θέμα αυτό έχει παλαιότερα χυθεί πολύ μελάνι και σήμερα άφθονα pixels. Σήμερα η παραδοχή ότι «δεν είμαι καλός στη χρήση υπολογιστή» μοιάζει με ομολογία ανικανότητας. Πως είναι δυνατόν, όταν η πλειοψηφία των μαθητών έχει ήδη σημαντική ευχέρεια στη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας, να μην έχει ο δάσκαλος; Η υπόσχεσή του ότι «είμαι πρόθυμος να μάθω» δεν πείθει ούτε τον ίδιο. Το έτος 2013 ο ανεπαρκής τεχνολογικά δάσκαλος είναι αναλφάβητος και δεν συμπληρώνει τα βασικά χαρακτηριστικά του επαγγέλματός του, όπως επιτάσσουν οι καιροί και το συμφέρον των μαθητών του.

 Η συνεχής προσπάθεια

Ο δάσκαλος διδάσκει στους μαθητές του την υπευθυνότητα. Η υπευθυνότητα είναι βασικό μήνυμα που πρέπει να περάσει στα παιδιά. Ο δάσκαλος παρακινεί τους μαθητές να πειραματίζονται, να ρισκάρουν και ας αποτυγχάνουν. Η αποτυχία και η ανάληψη ρίσκου, είναι σημαντικοί παράγοντες μάθησης. Δεν έχει σημασία η επιτυχία ή η αποτυχία όσο έχει το ίδιο το εγχείρημα. Η αποτυχία και η, στη συνέχεια, επιτυχημένη προσπάθεια θα μείνει αξέχαστη από τα παιδιά και θα χαρακτηρίζει την υπόλοιπη ζωή τους. Το εκκολαπτήριο της υπευθυνότητας και της επιτυχίας, είναι πολλές φορές οι συνεχείς αποτυχίες.

 Η εστίαση σε σημαντικά πράγματα

Ο καθημερινός δάσκαλος δεν αναλίσκεται προσπαθώντας να διορθώσει αυτά που σε μόνιμη βάση δεν λειτουργούν. Αυτά τα διορθώνουν οι σχολικοί σύμβουλοι. Ο καθημερινός δάσκαλος πρέπει να κατανοήσει ότι η καθημερινή αποδοτική και αποτελεσματική εργασία και η επαναλαμβανόμενη στοχοθεσία δίνει ζωή στη σχολική καθημερινότητα, ανατροφοδοτεί τη μάθηση και δίνει ζωντάνια στη σχολική τάξη. Εξαφανίζει την αποτελμάτωση που είναι βασανιστική και αποκρουστική στα παιδιά. Συνδέοντας τη μάθηση με τα ενδιαφέροντα των μαθητών και τις ανάγκες τους επιτυγχάνει τον καλύτερο τρόπο μάθησης. Η «ουσία του πράγματος» για μία εξασφαλισμένη μάθηση είναι η εστίαση σε σημαντικά, για τους μαθητές, πράγματα.

 Ο δάσκαλος δεν ανησυχεί για το τι λένε οι ανώτεροί του

Το γνώρισμα αυτό του δασκάλου είναι συνδεδεμένο με τα περισσότερα που παρατέθηκαν προηγουμένως. Οι ταλαντούχοι δάσκαλοι, αυτοί με μεγάλο ειδικό βάρος, κάνουν τη δουλειά τους χωρίς καθόλου να ανησυχούν «για το τι θα πουν οι προϊστάμενοί τους». Βελτιώνονται μόνοι τους διορθώνοντας τα λάθη τους. Και το κάνουν με τρόπο που δεν γίνεται αντιληπτός από τα παιδιά ώστε να χαθεί ο ενθουσιασμός τους.

Οι ταλαντούχοι δάσκαλοι γνωρίζουν, από ένστικτο, ότι η μάθηση δεν είναι μία δραστηριότητα εμποτισμένη με «υπερβολικό νοικοκύρεμα». Γνωρίζουν καλά ότι η τήρηση, σε καθημερινή βάση, άκαμπτων κανόνων σκοτώνει τη φυσική περιέργεια, το πάθος και τον αυθορμητισμό που χαρακτηρίζει τα παιδιά.

Εάν καθημερινά ανησυχούμε για το τι θα πει ο «από πάνω μας» αποστραγγίζουμε την εργασία μας και περιορίζουμε την απόδοσή μας όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε επάγγελμα.

 Η παιγνιώδης ατμόσφαιρα

Ο σπουδαίος δάσκαλος γνωρίζει άριστα τη σημασία του παιχνιδιού στη ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Γνωρίζει ότι το παιχνίδι είναι το καλύτερο εργαλείο μάθησης. Η πιο σοβαρή στιγμή για ένα παιδί είναι εκείνη που παίζει. Το παιδί είναι το ίδιο σοβαρό ακόμη και όταν παίζει αστεία παιγνίδια. Συνεπώς μία παιγνιώδης νότα στη σχολική αίθουσα, στη διδασκαλία και στη σχολική καθημερινότητα συμβάλλει τα μέγιστα στην προσοχή, στην αποδοχή και στην αποδοτική μάθηση.

Ο άνθρωπος ανέπτυξε τον πολιτισμό του κυριολεκτικά παίζοντας και μόνον. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι το παιχνίδι είναι για τον άνθρωπο και για το παιδί ιδιαίτερα τόσο πρωταρχική ανάγκη, όσο η τροφή.

Παιδί, παιχνίδι, παιδεία είναι τρεις λέξεις που συνεπάγεται η μία την άλλη. Οι φιλόσοφοι στην αρχαία Ελλάδα, που είχαν αντιληφτεί πλήρως τη σημασία του παιχνιδιού στην κοινωνικοποίηση, στη διαμόρφωση και στη μάθηση του παιδιού επιδοκίμαζαν την χρησιμότητά του και μάλιστα ο Πλάτων έλεγε: ‘’ Έλληνες αεί παίδες εστέ ’’, Έλληνες μείνετε παιδιά για πάντα…

(βασισμένο στο άρθρο 8 Characteristics Of A Great Teacher)

Πηγη:http://ekpaideytikos.gr

Ο Δεκάλογος του καλού δασκάλου σύμφωνα με τον Bertrand Rusell

Άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της... Κάποιοι μαθητές αποφοίτησαν, αλλά οι εκπαιδευτικοί τον Σεπτέμβρη θα βρίσκονται πίσω στα σχολεία γι' αυτό ας ακολουθούν πάντα τις δέκα εντολές του καλού δασκάλου, σύμφωνα με τον μαθηματικό και φιλόσοφο Bertrand Rusell.

τον μαθηματικό και φιλόσοφο Bertrand Russell, (1872–1970)

Διαβάστε περισσότερα: Ο Δεκάλογος του καλού δασκάλου σύμφωνα με τον Bertrand Rusell | ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

τον μαθηματικό και φιλόσοφο Bertrand Russell, (1872–1970)

Διαβάστε περισσότερα: Ο Δεκάλογος του καλού δασκάλου σύμφωνα με τον Bertrand Rusell | ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

1. Μην αισθάνεσαι απόλυτα σίγουρος για τίποτα.

2. Μην σκέφτεσαι ότι αξίζεις να προχωράς  κρύβοντας τις αποδείξεις, γιατί είναι βέβαιο ότι οι αποδείξεις θα έρθουν στο φως.

3. Μην προσπαθείς ποτέ να αποθαρρύνεις την σκέψη, αν το κάνεις είναι σίγουρο ότι θα το πετύχεις.

4. Όταν συναντάς αντίδραση, ακόμη κι αν αυτή προέρχεται από τα παιδιά σου, να πασχίζεις να την ξεπεράσεις με επιχειρήματα και όχι μέσω της εξουσίας, γιατί η νίκη η οποία εξαρτάται από την εξουσία είναι απατηλή.

5. Να μην δείχνεις σεβασμό στην αυθεντία των άλλων, γιατί είναι δυνατόν να βρει κανείς αντίθετες αυθεντίες.

6. Να μην χρησιμοποιείς ισχύ για να φιμώσεις απόψεις που θεωρείς επιβλαβείς, γιατί αν το κάνεις οι απόψεις θα καταπνίξουν εσένα.

7. Να μην φοβάσαι να είσαι εκκεντρικός στις απόψεις σου, γιατί κάθε άποψη η οποία είναι αποδεκτή σήμερα κάποτε υπήρξε εκκεντρική.

8. Να βρίσκεις περισσότερη απόλαυση όταν ευφυείς συνομιλητές διαφωνούν μαζί σου από ότι αν παθητικού συνομιλητής συμφωνούν μαζί σου, γιατί αν αξιολογείς την νόηση όπως θα όφειλες, η πρώτη περίπτωση υποδηλώνει μια βαθύτερη συμφωνία από τη δεύτερη.

9. Να είσαι ευσυνείδητα ειλικρινής, ακόμη κι αν η αλήθεια είναι άβολη, γιατί είναι περισσότερο άβολη όταν προσπαθείς να την αποκρύψεις.

10. Να μην ζηλεύεις την ευτυχία εκείνων οι οποίοι βλακωδώς πιστεύουν ότι ζουν στο παράδεισο, γιατί μόνο ένας βλάκας πιστεύει ότι αυτό είναι η ευτυχία.

Πηγή: enallaktikidrasi.com

Πηγή: enallaktikidrasi.com

Διαβάστε περισσότερα: Ο Δεκάλογος του καλού δασκάλου σύμφωνα με τον Bertrand Rusell | ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Θέματα και λύσεις Πανελληνίων 2014

Θέματα και λύσεις ΘΕΜΑΤΩΝ ΝΕΟΕΛ. ΓΛΩΣΣΑ ΗΜΕΡΗΣΙΑ κάνε κλικ ΕΔΩ

Θέματα και λύσεις ΘΕΜΑΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑ κάνε κλικ ΕΔΩ

Θέματα και λύσεις ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑ κάνε κλικ ΕΔΩ

Θέματα και λύσεις ΘΕΜΑΤΩΝ ΝΕΟΕΛ. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑ κάνε κλικ ΕΔΩ

Θέματα και λύσεις ΘΕΜΑΤΩΝ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ κάνε κλικ ΕΔΩ

Θέματα και λύσεις ΘΕΜΑΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑ κάνε κλικ ΕΔΩ


Ελπίζουμε και ευχόμαστε όλα να πήγαν καλά !!!!! 

Μάνα,μητέρα,μαμά!!!

"Το σημαντικότερο απ' όλα τα δικαιώματα των γυναικών είναι το δικαίωμα τους να γίνονται μητέρες." Lin Yutang

"Η μητέρα είναι μια γυναίκα που έχει αναλάβει μια ζωή επιπλέον. Θα είναι δυο άνθρωποι στο ίδιο πετσί για την υπόλοιπη ζωή της." Pam Brown

"Η απόφαση να κάνεις ένα παιδί είναι σοβαρότατη. Αποφασίζεις πως θα έχεις την καρδιά σου για πάντα να κόβει βόλτες μακριά από το σώμα σου." Elizabeth Stone

"Τα παιδιά είναι οι άγκυρες που κρατούν μια μητέρα στη ζωή." Σοφοκλής (496-405π.Χ.) 

"Άβυσσος βαθιά η καρδιά της μάνας. Στα βάθη της πάντα η συγχώρεση" Μπαλζάκ

"Αν δεν είσαι μητέρα, δεν πρέπει να πιάνεις στο στόμα σου την υπέροχη λέξη που λέγεται Αγάπη."

"Για τη μητέρα, το παιδί είναι το παν, ενώ για το παιδί ο γονέας είναι μονάχα ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής του" Ντισραέλι

"Δεν μπορώ να υποφέρω τα μητρικά δάκρυα" Βιργίλιος

"Δεν υπάρχει για τα παιδιά καλύτερο καταφύγιο από τη μητρική αγκαλιά" Μόντι

"Δικαίως ονομάζουμε τη γη μητέρα, αφού την ποδοπατούμε και αυτή δεν παύει να αποδίδει καρπούς και άνθη" Καμπούρογλου

"Εάν ακόμα και στην παλάμη σου τηγανίζεις μια ομελέτα για την μητέρα σου, ακόμα και τότε παραμένεις καταχρεωμένος μπροστά της "Αρμένικη παροιμία

"Επειδή ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται παντού, γι’ αυτό έφτιαξε τη μητέρα" Δουμάς (πατέρας)

"Η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση του παιδιού είναι σοφία της μητέρας"Τένυσσον

"Η καρδιά της μητέρας είναι μια άβυσσος, που στο βάθος της βρίσκεται πάντοτε η συγγνώμη" Βίων

"Η μάνα του σκοτωμένου κοιμάται, η μάνα του φονιά δεν μπορεί να κλείσει μάτι"

"Η μητέρα είναι ένα πρόσωπο το οποίο, βλέποντας ότι υπάρχουν μόνο τέσσερα κομμάτια πίτας για πέντε άτομα, λέει ότι ποτέ δεν της άρεσε η πίτα" Τζόρνταν Τ.

"Η μητέρα είναι το αγιότερο ζωντανό πλάσμα"

"Η μητρότητα είναι ο καλύτερος φύλακας της τιμής της συζύγου"

"Η συμπεριφορά ενός παιδιού είναι πάντοτε έργο της μητέρας του" Ναπολέων

"Μητέρα είναι η άνοιξη που μας χαρίζει καινούργια βλαστάρια της ζωής" Σπουρτζεόν

"Μια μάνα είπε κάποτε στο αγοράκι της ότι ο Θεός κάνει τους ανθρώπους καλούς. Και εκείνο απάντησε: «Ξέρω για τον Θεό, αλλά βοηθούν πολύ και οι μανούλες» "Χουίλερ Γκ.

"Μια μάνα καταλαβαίνει ακόμα κι αυτά που δεν λέει το παιδί" Εβραϊκή παροιμία

"Οι μανάδες μας φτάνουν στο μεγαλύτερο σημείο της ομορφιάς τους, μόνο όταν γίνουν γιαγιάδες" Μόρλεϊ Κ.

"Όσα σκεπάζει ο ουρανός, τόσα σκεπάζει η μητέρα"

"Όταν η μητέρα χάσει την ομορφιά της, υπερηφανεύεται για την ομορφιά της κόρης της" Μοντεσκιέ

"Στα μάτια της μητέρας του, ο πίθηκος είναι μια γαζέλα" Αιγυπτιακή παροιμία

"Την μητέρα κοίτα, την κόρη παντρέψου" Καυκάσια παροιμία

"Τίποτε το προσφιλέστερο στα παιδιά από την μητέρα. Αγαπάτε την μητέρα σας, παιδιά, διότι δεν υπάρχει άλλος έρωτας αγνότερος και γλυκύτερος" Ευριπίδης

"Το πρώτο παιδί κάθε γυναίκας είναι συνέχεια της τελευταίας της κούκλας"

"Το φιλί είναι το πλουσιότερο δώρο της φτωχότερης μάνας"

 

Γι' αυτο δίνετε ένα φιλί όχι μόνο σήμερα !!!!!!

Η 20χρονη Αλεξάνδρα με κινητικά προβλήματα και «Νόμπελ» θέλησης

Η 20χρονη  Αλεξάνδρα με κινητικά προβλήματα και «Νόμπελ» θέλησης

Μόνο 20 χρονών και να έχεις κατακτήσει ένα εισιτήριο σε Παγκόσμιο Συνέδριο με δασκάλους 23 Νομπελίστες! Δεν είναι και λίγο. Όταν μάλιστα εκεί πας γιατί μελετάς αυτό το μυστηριώδες όργανο, τον εγκέφαλο, που σου δημιουργεί κινητικές δυσκολίες από τότε που γεννήθηκες και επιπλέον ζεις σε μια χώρα που μόλις τώρα μαθαίνει πώς να συμπεριφέρεται απέναντι στο διαφορετικό.

Η Αλεξάνδρα Τζιλιβάκη είναι φοιτήτρια στο 3ο έτος, του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης ,προπτυχιακή ερευνήτρια του ΙΤΕ , και αυτά είναι 2 από τα πιο μεγάλα της όνειρα που πραγματοποίησε. Το τρίτο είναι η φοιτητική ζωή! «Να ζω μόνη μου, ανεξάρτητη, να κάνω πάρτι μέχρι τις 5 τα ξημερώματα για να γιορτάσω την επιτυχία μου, να ακούω τα παράπονα των γειτόνων για τη μουσική που παίζει κάπως δυνατά και να μην αγχώνομαι μήπως ξυπνήσουν οι γονείς μου.» Την άλλη μέρα, βέβαια, και πάλι στο διάβασμα και στο πρόγραμμα της.

Οι επιτυχίες της δεν σταματούν εκεί. Μόλις 500 νέοι επιστήμονες από όλο τον κόσμο και μόλις 5 Έλληνες επιλέχτηκαν για το Παγκόσμιο Συνέδριο «The Lindau Nobel Laureates Meeting» που θα διεξαχθεί στις 29/6-4/7 στη Γερμανία με θέμα Ιατρική και Φυσιολογία με ομιλητές 23 κατόχους Νόμπελ! Είναι από τις νεαρότερες παρουσίες στο Συνέδριο και με την διάκριση της κάνει περήφανους την ίδια και τους καθηγητές της και προβάλλει με τις ικανότητες της το Πανεπιστημιακό Ίδρυμα της Κρήτης.

---

Η Επιστήμη, ο Θεός και τα όνειρα

Μια ηρωίδα της ζωής , γεννημένη νικήτρια. Μια δυναμική προσωπικότητα που θέτει στόχους και τους κατακτά, παρά τα εμπόδια. Ή αλλιώς,, ένας Homo Sapiens, που δικαιώνει την επίπονη και μακραίωνη ιστορία της εξέλιξης των δις και τρις και ίσως παραπάνω μικροσκοπικών κυττάρων που είναι συνολικά ο άνθρωπος.

«Αυτό, όμως, που θέλω να τονίσω –γιατί ο καθένας θα σκεφτόταν, ουάου, το κοριτσάκι στο καροτσάκι τα κατάφερε, είναι μια καλή φοιτήτρια, ναι, ναι προχωράει, αριστεύει από μικρή, ΟΧΙ, δεν είναι αυτό, ο στόχος μου δεν είναι αυτός, αυτό ήτανε και ο προβληματισμός μου για αυτή την συνέντευξη, ότι θέλω να αποδείξω κάτι άλλο, να αποδείξω ότι δεν είναι το καρότσι που το κάνει ξεχωριστό, αυτό είναι ένα δικό μου θέμα, είναι ένα θέμα των γονιών μου. Δεν είναι αυτό, στη θέση τη δική μου και σε καλύτερη θέση ακόμα-προφανώς, η κορυφή είναι ψηλά- θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε Έλληνας ερευνητής, ηλικίας 20 χρονών. Απλά, στην Ελλάδα, υπάρχει αυτός ο φόβος ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, ότι η Ελλάδα είναι σε κρίση, ότι όλα είναι στημένα, ότι ένα καλό μυαλό θα χαθεί ή αναγκαστικά θα φύγει απευθείας στο εξωτερικό, γιατί δεν μπορεί να κάνει τίποτα εδώ στην Ελλάδα , το οποίο είναι ένα ψέμα. Ή υπάρχει η νοοτροπία του νεαρού Έλληνα, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω, αυτός ο ωχαδελφισμός, ότι εντάξει, να πάρουμε ένα πτυχίο, να κάνουμε , μια δουλειά, ΟΧΙ, πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει μια κλίση κάπου. Συνεπώς, μπορεί να φτάσει εκεί που ονειρεύεται. Ούτε, ο οικονομικός λόγος, γιατί αν είσαι καλός θα πάρεις μια υποτροφία, όπως μπορεί ο καθένας να το κάνει, Ας μην κουνάω τα πόδια μου, μετακινούμαι με το καρότσι, αυτή είναι η διαφορά. Και κάθε τι που έχουμε και το θεωρούμε μειονέκτημα, για μένα απλά είναι μια ιδιαιτερότητα και τίποτα παραπάνω. Γιατί αν ήμασταν και όλοι όμοιοι δε θα υπήρχε και νόημα στην κοινωνία μας. Αυτό μας καθιστά ξεχωριστούς. Αυτό το κάτι διαφορετικό που έχει ο καθένας, τα δικά σας μαλλιά είναι κόκκινα, τα δικά μου μαλλιά είναι καστανά, εντάξει, εγώ έχω και 4 ρόδες και προχωράω, ουσιαστικά αυτή είναι η διαφορά. Τίποτα παραπάνω. Και μόνο αν το δούμε έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε. Η ζωή μας είναι ένας δρόμος, ο οποίος είναι , όμως μονόδρομος, μπορείς να προχωρήσεις μόνο μπροστά. Μπορείς να προχωρήσεις μόνο μπροστά, δε μπορείς να πας πίσω. Αλλά ούτε και να μείνεις στάσιμος. Οπότε, ουσιαστικά δεν έχεις άλλη επιλογή. Θα βρεις τρόπο να προχωρήσεις, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Άρα, δεν έχει πισωγυρίσματα, δεν έχει φόβο, δεν έχει άγχος, έχει μόνο πάθος! Και ο Θεός ξέρει!»

Χρειάζεται κάπου να παίρνεις κουράγιο και η Αλεξάνδρα έχει βρει την πηγή. «Βρίσκω κουράγιο στα όνειρα μου , αρνούμαι να πιστέψω, και δεν πρόκειται κανένας να με πείσει ότι πάνω στην γη υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος, που δεν έχει έστω και ένα. Το όνειρο δεν είναι κάτι απαραίτητα μεγάλο, θέλω να πάρω το βραβείο Νόμπελ, θέλω να γίνω βασίλισσα, θέλω να γίνω εκατομμυριούχος, τα όνειρα μπορεί να είναι και «μικρά» και δε σημαίνει ότι τα «μικρά» όνειρα είναι μικρά, Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του κάτι που να τον καίει, αλλιώς δεν είναι άνθρωπος, αλλιώς δεν ζει. Μικρό, μεσαίο, ή μεγάλο αυτό μας οπλίζει και μας δίνει τη δύναμη και προχωράμε. Όταν σταματάει κάποιος σημαίνει ότι τον κυριεύει ο φόβος του.

Δεν θα τα καταφέρω, οπότε ας κάτσω εδώ που είμαι. Όταν , βέβαια , το όνειρο μας δεν είναι υγιές τότε πάμε σε άλλα μονοπάτια, και βλέπουμε τον εγωισμό και τις ίντριγκες. Επιπλέον, αν κάποιος στα όνειρα του έχει μόνο την ικανοποίηση τη δικιά του, τότε η χαρά είναι μισή. Εγώ προσφέρω εθελοντικά στη Στέγη Ανηλίκων.

Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα αλισβερίσι δύναμης. Γιατί εγώ βοηθάω το Δημήτρη μου, το παιδάκι μου, το αγγελάκι μου, 4 ώρες την εβδομάδα, στα μαθήματα του, όμως η αγάπη που παίρνω και η δύναμη που παίρνω κάθε φορά που μου φτιάχνει μια ζωγραφιά, δεν υπάρχουν λόγια να την εκφράσω. Με οργίζει όταν ακούω από πολλούς, έχω πολλά προβλήματα και δε μπορώ να προσφέρω, αυτό είναι ένα σχήμα οξύμωρο , διότι αν δεν βοηθήσεις εσύ που έχεις πρόβλημα κινητικό , ψυχολογικό , οικονομικό, οτιδήποτε, αν δεν βοηθήσεις εσύ που έχεις ανάγκη από βοήθεια, είτε οικονομική , είτε ψυχική, είτε πνευματική , είτε πρακτική, που ξέρεις πως είναι να έχεις ανάγκη από βοήθεια, τότε ποιος θα το κάνει; Αυτός που είναι βολεμένος; Δε θα μπει στην διαδικασία να το κάνει γιατί δεν έχει το συναίσθημα.»

Τα όνειρα για το μέλλον: «Να μου επιτρέψουν τα αγαπημένα μου νευρικά κύτταρα και ο αγαπημένος μου εγκέφαλος, που τόσο πολύ με εξιτάρει, να μου δώσουν το δικαίωμα να τα σκαλίσω λίγο παραπάνω, αν ο Θεός το επιτρέψει φυσικά και αν και οι δικές μου ικανότητες είναι αρκετές και επίσης, στην εφηβεία μου , είχα και εγώ ένα όνειρο ουτοπικό , αλλά κάθε πράξη είναι ουτοπία στην αρχή, να βοηθήσω και τους άλλους, δε θα σας πω περισσότερα… Αυτά, αν το επιτρέψει ο Θεός, έτσι;»

Έτσι, Αλεξάνδρα, και μακάρι κάποτε να λύσεις όλα τα μυστήρια του εγκεφάλου και, κυρίως, αυτή τη μαγική ικανότητα κάποιων εγκεφάλων, όπως ο δικός σου, να μεταδίδουν φως.

Πηγή: www.candianews.gr

«Όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες… να ερωτευτούμε και να έχουμε ερωτική ζωή!»

Ως συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης μου και για περισσότερο food for thought σας παραθέτω τη συνέντευξη που έδωσα στον αγαπητό Πέτρο Τσουκαλέλη για το ηλεκτρονικό περιοδικό με τίτλο «εΜΜΕίς», το οποίο αποτελεί πρωτοβουλία ομάδας φοιτητών του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Η συνέντευξη δόθηκε στα πλαίσια του Φεστιβαλ Σεξουαλικότητας.

Ο Δημήτρης Μ. συμμετείχε στο Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας, το οποίο διεξήχθη στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από τις 7 έως και τις 9 Μαρτίου 2014. Είναι ένα παιδί που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει λόγω της κινητικής του αναπηρίας, έχει μάθει να προσπαθεί συνεχώς να τα καταφέρει. Αντίστοιχη, λοιπόν, θέση φαίνεται να έχει και στην ερωτική του ζωή. Δεν διστάζει να μιλήσει για τον εαυτό του, το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, το Φεστιβάλ και άλλα «καυτά» θέματα…

Πες μου λίγα πράγματα για τον εαυτό σου.

Ονομάζομαι  Δημήτρης M. Είμαι 28 χρονών, Φιλόλογος Ειδικής Αγωγής. Έχω κινητική αναπηρία εκ γενετής (τετραπληγία, όπως ονομάζεται ιατρικά). Από το ξεκίνημα της ζωής μου, με την βοήθεια της οικογένειας μου, έμαθα να ζω με την αναπηρία μου, συμφιλιώθηκα με την κατάσταση μου και συνειδητοποίησα στη πορεία ότι αν θέλω να πετύχω κάτι, πρέπει να το κερδίζω με την αξία μου και όχι βάζοντας ως πρόσχημα το κινητικό μου πρόβλημα. Αυτό το πράγμα είναι η μεγαλύτερη προσωπική μου αξία.

Είσαι ένα άτομο με ειδικές ικανότητες. Αυτό έχει επηρεάσει καθόλου την ερωτική σου ζωή;

Η αναπηρία μου πιστεύω πως επηρεάζει τον έρωτα γενικότερα, στον ακόλουθο βαθμό: Ενώ εγώ ερωτεύομαι μια κοπέλα / γυναίκα, μόλις κάνω την κίνηση να της εκφράσω αυτό που πραγματικά νιώθω, βρίσκομαι μπροστά στο τοίχο που ονομάζω: «Σε βλέπω σαν φίλο…». Τις περισσότερες φορές βλέπω καθαρά από τη γλώσσα του σώματος ότι ο «τοίχος» υψώνεται εξαιτίας της αναπηρίας και της εικόνας μου. Αυτό έχει ως επακόλουθο να μην μου δίνεται η ευκαιρία, από την πλευρά της κοπέλας, να της δείξω τι μπορώ να κάνω πραγματικά για εκείνη.

Επιδιώκεις οι σύντροφοι σου να είναι αρτιμελείς ή άτομα με ειδικές ικανότητες;

Προτιμώ αρτιμελείς, όχι γιατί αποφεύγω τις κοπέλες με αναπηρία, αλλά γιατί δεν έτυχε να ερωτευτώ μια κοπέλα με αναπηρία. Επιπλέον, γνωρίζω τις δυσκολίες που θα προκύψουν και πως μπορούν να αντιμετωπιστούν, σε μια σχέση ανάμεσα σε δύο ανάπηρους.

Αν σου άρεσε πολύ μια αρτιμελής κοπέλα, θα έκανες κάτι για να την κερδίσεις ή θα σκεφτόσουν τη διαφορά ανάμεσά σας;

Δε θα σκεφτόμουν τη διαφορά γιατί για εμένα δεν υπάρχει διαφορά… Θα προσπαθούσα να την κερδίσω, ακριβώς με τρόπο τέτοιο ώστε να έσπαγα πιθανούς φραγμούς της. Το θέμα είναι να σου δοθεί η ευκαιρία να δείξεις αυτό που πραγματικά νιώθεις και είσαι. Να ξεπεραστούν επιτέλους τα στερεότυπα που υπάρχουν.

Πώς αποφάσισες να συμμετάσχεις στο Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας;

Πήρα την απόφαση να συμμετέχω μετά από πρόταση μιας φίλης αλλά και γιατί ήθελα να διευρύνω τους ορίζοντες μου σχετικά με θέματα που θεωρούνταν ταμπού στο παρελθόν, θεωρούνται ακόμα και ελπίζω στο μέλλον να πάψουν να θεωρούνται.

Στην ενότητα της Ανθρώπινης Βιβλιοθήκης, μίλησες για προσωπικές σου εμπειρίες που για άλλους αποτελούν ταμπού. Πώς ένιωσες σχετικά με αυτό;

Στην Ανθρώπινη Βιβλιοθήκη μίλησα για το ακόλουθο θέμα: «Αναπηρία-Έρωτας: Μήπως συγκρούονται;» Είναι πράγματι ένα ερώτημα μεγάλο και ανύπαρκτο για τους περισσότερους. Πολλά ερωτηματικά όμως εγείρονται συνήθως γύρω από αυτό το θέμα. Μπορεί να ερωτευθεί ένας ανάπηρος; Μπορεί να κάνει σεξ; Έχει ανάγκη να νιώσει επιθυμητός; Ελάχιστες όμως οι συζητήσεις και οι απαντήσεις. Κι όταν αυτές υπάρχουν, φέρνουν αμηχανία σε κάποιους συνομιλητές, με αποτέλεσμα να σταματά η συζήτηση ή στην καλύτερη περίπτωση, οι απαντήσεις που δίνονται να είναι μέσα σε καλούπια φτιαχτές και όχι αληθινές… Φανταστείτε να το προχωρήσω παραπέρα, τι θα γίνει… Έχω έρθει αρκετές φορές, την ώρα που προσπαθώ να εκφράσω αυτό που νιώθω σε κάποια κοπέλα, αντιμέτωπος με τον «τοίχο». Θα μου πεις… όντως μπορεί αυτό να νιώθει. Ναι, αλλά όταν φαίνεται στο πρόσωπο του άλλου ότι το εμπόδιο είναι η αναπηρία και δεν σ’ αφήνει με τον τρόπο του πάντα, να του πεις αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά για να αρθούν όλοι οι δισταγμοί του… Σε αυτή τι περίπτωση τι θα κάνεις ; Είναι βέβαιο πως οι άνθρωποι με αναπηρία δεν έχουν μεγάλο πρόβλημα στο να βρουν κάποιον/α που ανήκει στην ίδια με αυτούς κοινότητα, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να έχουν την επιλογή να διαλέξουν οποιοδήποτε σύντροφο με ή χωρίς αναπηρία; Γενικώς, ένιωσα πολύ όμορφα μιλώντας σχετικά. Ήθελα να δείξω μέσα απ’ αυτό ότι όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες… και να ερωτευτούμε και να έχουμε ερωτική ζωή. Πιστεύω πως όσοι μίλησαν μαζί μου έμαθαν από μένα και έμαθα και εγώ από εκείνους.

Πιστεύεις πως ο κόσμος είναι αρκετά απελευθερωμένος από διάφορα ταμπού στο θέμα της σεξουαλικότητας;

Δεν είναι απελευθερωμένος κι ας προσπαθεί να φαίνεται. Η κοινωνία μας, κατά τη γνώμη μου πάντα, εκπαιδεύει κατά τέτοιο τρόπο τους πολίτες της, ώστε να ενυπάρχουν μέσα τους στερεότυπα, τα οποία πλέον γίνονται προσπάθειες από τη νέα γενιά, σαν κι αυτό το Φεστιβάλ, για να αρθούν. Έτσι, λοιπόν, μόνο αν ενεργοποιηθούμε όλοι μας, τότε και η κοινωνία θα μπορέσει να δει με ανοιχτά μάτια… και όχι κλείνοντας το μάτι την πραγματικότητα. Έτσι θα υπάρξει ουσιαστική απελευθέρωση.

Θα συμμετείχες ξανά σε μια ανάλογη εκδήλωση;

Θα ξανασυμμετείχα σίγουρα. Ελπίζω αυτές οι δράσεις, στο μέλλον, να μην είναι αναγκαίες για άρση των ταμπού, αλλά να υπάρχουν ως μέσο ένωσης των ανθρώπων μεταξύ τους.

Ο Δημήτρης, έχοντας συνειδητοποιήσει τόσο το κινητικό του πρόβλημα όσο και την «ακινησία» της κοινωνίας, προσπαθεί να διασπείρει το μήνυμα της ανάγκης για αγάπη και να γκρεμίσει τον «τοίχο» που ονομάζει «Σε βλέπω σαν φίλο…»… Θα τα καταφέρει άραγε ; Ας του το ευχηθούμε !

 Θέλω να πιστεύω πως όποιος διαβάσει την συγκεκριμένη ανάρτηση θα του δημιουργηθούν πολλά ερωτηματικά, τα οποία είμαι πρόθυμος να τα απομακρύνω με το να τα συζητήσω μαζί σας ανοικτά και χωρίς προκαταλήψεις. Ανοίγοντας τους ορίζοντες προς την ουσιαστική απελευθέρωση από κάθε ταμπού σχετικό με την αναπηρία και την σεξουαλικότητα.

Αναπηρία-Έρωτας: Μήπως συγκρούονται;

Ερώτημα μεγάλο και ανύπαρκτο για τους περισσότερους Πολλά ερωτηματικά όμως εγείρονται συνήθως γύρω από αυτό το θέμα. Μπορεί να ερωτευθεί ένας ανάπηρος; Μπορεί να κάνει σεξ; Έχει ανάγκη να νιώσει επιθυμητός; Ελάχιστες όμως οι συζητήσεις και οι απαντήσεις. Κι όταν αυτές υπάρχουν, φέρνουν αμηχανία σε κάποιους συνομιλητές με αποτέλεσμα να σταματά η συζήτηση ή στην καλύτερη περίπτωση οι απαντήσεις που δίνονται είναι μέσα σε καλούπια φτιαχτές και όχι αληθινές… Φανταστείτε να το προχωρήσω παραπέρα τι θα γίνει;;;;;;;

Για παράδειγμα, σκεφτείτε τις συμπεριφορές κατά τη διάρκεια του φλερτ. Έχω έρθει αρκετές φορές, την ώρα που προσπαθώ να εκφράσω αυτό που νιώθω για κάποια κοπέλα, αντιμέτωπος με τον τοίχο που λέγεται «Σε βλέπω σαν φίλο…». Θα μου πεις όντως μπορεί αυτό να νιώθει. Ναι, αλλά όταν φαίνεται στο πρόσωπο του άλλου ότι το εμπόδιο είναι η αναπηρία, αλλά δεν σ’ αφήνει με τον τρόπο του πάντα, να του πεις αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά για να αρθούν όλοι οι δισταγμοί του… Σε αυτή τι περίπτωση τι θα κάνατε;  

Είναι βέβαιο πως οι άνθρωποι με αναπηρία δεν έχουν μεγάλο πρόβλημα στο να βρουν κάποιον/α που ανήκει στην ίδια με αυτούς κοινότητα, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να έχουν την επιλογή να διαλέξουν οποιοδήποτε σύντροφο με ή χωρίς αναπηρία;

Το συγκεκριμένο κείμενο το έγραψα με αφορμή το φετινό Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας και την συμμετοχή μου σαν Ανθρώπινο Βιβλίο στα πλαίσια της Ανθρώπινης Βιβλιοθήκης, με σκοπό την ανοικτή συζήτηση, χωρίς ταμπού και ενδοιασμούς για οποιαδήποτε απορία που δημιουργείται διαβάζοντας τη συγκεκριμένη περίληψη.

Τι θα λέγατε για μια διαδικτυακή συζήτηση; Ποια είναι η άποψη σας;

Τι σημαίνει… Καθαρά Δευτέρα!

Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί την έναρξη της Σαρακοστής και είναι μία πολύ σημαντική μέρα για την Ορθοδοξία.

Ταυτόχρονα με την Καθαρά Δευτέρα ολοκληρώνονται οι Απόκριες. Γιατί όμως ονομάστηκε Καθαρά Δευτέρα αυτή η μέρα; Οι Χριστιανοί ξεκινούν νηστεία και «καθαρίζονταν» πνευματικά και σωματικά. Για τη Χριστιανοσύνη είναι μέρα νηστείας και για κάποιους τυχερούς μέρα αργίας.

Οι 40 μέρες νηστείας έχουν ιδιαίτερη συμβολική σημασία αφού τόσες ήταν και η μέρες νηστείας του του Χριστού στην έρημο. Ιδιαίτερα είναι και τα εδέσματα της Καθαράς Δευτέρας όπως η λαγάνα (άζυμο ψωμί που παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), ο ταραμάς και άλλα νηστίσιμα φαγώσιμα, κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι. Να σημειώσουμε πως το πέταγμα του χαρταετού είναι ένα έθιμο μεταγενέστερο.

Ο χαρταετός έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Τον 4ο αιώνα π.Χ., ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας (440-360 π.Χ.), από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας, καλός φίλος του Πλάτωνα και οπαδός του Πυθαγόρα, χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον χαρταετό και λέγεται ότι ήταν ο εφευρέτης του.

Και το 1752, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, διαπίστωσε με την βοήθεια ενός αετού, τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και έφτιαξε το αλεξικέραυνο.

Επίσης οι χαρταετοί ήταν κομμάτι της πίστης των λαών της ανατολής. Οι λαοί αυτοί στόλιζαν τους χαρταετούς με ευχές και επιθυμίες, και πετώντας τους τις έστελναν όσο πιο κοντά μπορούσαν στο θεό.

Μια πιθανή εξήγηση για το πέταγμα του χαρταετού είναι ότι συμβολίζει την ανάγκη του ανθρώπου για εξύψωση πνευματική και ψυχική.

Το βλέμμα είναι στραμμένο στον ουρανό και το σκίρτημα χαράς που νιώθουμε, όταν καταφέρνουμε να τον δούμε να πετάει ψηλά, είναι πολύ μεγάλο.
Όποιος κι αν είναι ο πραγματικός συμβολισμός του, το βέβαιο είναι ότι προσφέρει χαρά και διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους.

Ο 14χρονος με αυτισμό απειλεί τη θεωρία της σχετικότητας και πάει για νόμπελ! (Video)

Στα δύο του χρόνια, ο Jacob Barnett διαγνώστηκε με Σύνδρομο Asperger…
Οι γιατροί είχαν ανακοινώσει ότι δεν θα μπορεί να δέσει ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών του μόνος του. Και έπεσαν πέρα για πέρα έξω. Σήμερα, ο Jacob που διαθέτει δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν (170), κάνει το Master του στην Αστροφυσική στο πανεπιστήμιο Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) και είναι ένας από τους πλέον ελπιδοφόρους ερευνητές στον τομέα της κβαντικής φυσικής, σε ηλικία μόλις 14 ετών.

Ο 14χρονος, έχει φτάσει ένα βήμα πριν καταρρίψει τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενώ έχει αποκτήσει και έμμισθη θέση ερευνητή στο πανεπιστήμιο που φοιτά. Σύμφωνα με τον ίδιο, βρίσκεται πλέον μερικές μαθηματικές εξισώσεις μακριά από το να αποδείξει ως λαθεμένη τη θεωρία της σχετικότητας, ενώ πρόκειται να επιχειρήσει να αντικρούσει και τη θεωρία του Big Bang. “Ακόμα δουλεύω πάνω σε αυτό. Έχω μία ιδέα, αλλά εξακολουθώ να εργάζομαι στις λεπτομέρειες”, δήλωσε ο ίδιος.

 Ένα επίτευγμα που αν καταφέρει τελικά να το φέρει εις πέρας, αναμένεται να του χαρίσει μια θέση στο πάνθεον της ιστορίας και ενδεχομένως, το βραβείο Νόμπελ. Καθηγητές από το Institute for Advanced Study in Princeton επιβεβαιώνουν άλλωστε πως βρίσκεται στο σωστό δρόμο. “Έχω εντυπωσιαστεί από το ενδιαφέρον και τις γνώσεις που κατέχει μέχρι στιγμής”, επισήμανε ο καθηγητής Scott Tremaine, ο οποίος με mail του στην οικογένεια του Barnett, ενημέρωσε τον ίδιο και τους οικείους του πως αν τελικά τα καταφέρει, εκείνος θα στηρίξει την υποψηφιότητα του για το βραβείο.

Το παιδί – θαύμα Ο 14χρονος μπορούσε να λύνει παζλ 5.000 κομματιών από την ηλικία των τριών και στα δέκα του χρόνια εγκατέλειψε το σχολείο για να μπει στο Πανεπιστήμιο. Σε πρόσφατη ομιλία του στο TEDx Teen, είχε δηλώσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια: “Κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκομαι εδώ τώρα. Οι ειδικοί είχαν πει πως δεν θα κατάφερνα καν να μιλήσω. Προφανώς κάποιοι τραβάνε τα μαλλιά τους τώρα”. Η μητέρα του, Kristine Barnett έχει γράψει βιβλίο για την μέχρι σήμερα ιστορία του μικρού, το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις “Ψυχογιός”. Η οικογένεια του μικρού, έχει ιδρύσει και λειτουργεί υπό την επιμέλεια της, το ίδρυμα Jacob’s Place για αυτιστικά παιδιά.

Η μητέρα του, με το βιβλίο της αλλά και τη συνολική της δράση, έχει σαν στόχο της να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα παιδιά που παρουσιάζουν αυτισμό. Η ίδια δήλωσε πρόσφατα: “Ο Jacob παλεύει με το πρόβλημα του κάθε μέρα και μας έχει στο πλάι του, όπως πρέπει να κάνει κάθε γονιός για το παιδί του. Έχει συνειδητοποιήσει τα προβλήματα του και τα πολεμάει με δύναμη ψυχής”

Τι είναι το Σύνδρομο Asperger

Το όνομα Σύνδρομο Asperger (Asperger’s Syndrome) καθιερώθηκε από το 1981 όταν η Δρ. Λόρνα Γουίνγκ (Lorna Wing), μια Αγγλίδα ψυχίατρος, δημοσίευσε ένα ακαδημαϊκό έγγραφο που λεγόταν Asperger’s Syndrome: a Clinical Account, το οποίο ξανάφερε στο φως την έρευνα που είχε κάνει ο Hans Asperger και καθιέρωσε έτσι την επωνυμία Asperger’s Syndrome για να περιγράψει μία πάθηση που ανήκει στις Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος (Αutistic Spectrum Disorder).

Το Σύνδρομο Asperger θεωρείται πάθηση που ανήκει στις Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος, διότι όπως και ο κλασσικός Αυτισμός, είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο επικοινωνίας και τις σχέσεις ενός ατόμου με το περιβάλλον του.

Συχνά θεωρείται ότι όλοι όσοι έχουν Αυτισμό και έχουν υψηλές επιδόσεις, φέρουν το Σύνδρομο Asperger. Ωστόσο, είναι γνωστό σήμερα ότι υπάρχουν αρκετές άλλες μορφές Αυτισμού, αυτές του αποκαλούμενου ως “Λειτουργικού Αυτισμού”, όπου τα άτομα αποδίδουν με υψηλές επιδόσεις χωρίς να εμφανίζουν αυτά καθαυτά τα συμπτώματα του Συνδρόμου Asperger.

Είτε έχουν Σύνδρομο Asperger (ΣΑ), είτε Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμό (ΥΛΑ), τα παιδιά και οι ενήλικες βιώνουν δυσκολίες στις καθημερινές κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις. Η ικανότητά τους για ανάπτυξη φιλικών σχέσεων είναι γενικά περιορισμένη, όπως είναι και η ικανότητά τους να καταλάβουν τη συναισθηματική έκφραση των άλλων ανθρώπων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι παθήσεις αυτές συνδέονται και με μαθησιακές δυσκολίες.

Στην πραγματικότητα όμως, όλοι οι άνθρωποι, παιδιά και ενήλικες παράλληλα με ΣA και ΥΛΑ μοιράζονται την ίδια δυσκολία στην κατανόηση του κόσμου που τους περιβάλλει. Τα άτομα με ΣΑ και ΥΛΑ έχουν συνήθως φυσιολογική ή ανώτερη νοημοσύνη και επιθυμούν την επαφή και τη σχέση με άλλους ανθρώπους, αλλά δε γνωρίζουν τον τρόπο προσέγγισης, με αποτέλεσμα να πλησιάζουν τους άλλους με ακατάλληλο και ιδιόρρυθμο τρόπο.

 

Δείτε το βίντεο : http://www.youtube.com/watch?v=Uq-FOOQ1TpE&feature=share&list=PLhWMakoUtqUOUR2_ZSWNgXen2vHqKiDY8

Πηγή: http://lagogiannisl.blogspot.gr

 

Γιατί ο Φεβρουάριος έχει 28 ημέρες;

Καλό μήνα σ' όλους μας !!!!!

Ο ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ είναι ο μικρότερος μήνας του χρόνου όχι μόνο για αριθμητικούς αλλά και για... αυτοκρατορικούς λόγους. Ούτε λίγο ούτε πολύ για όλα φταίει ο Ιούλιος Καίσαρ. Γιατί μπορεί το 365 να μη διαιρείται ακριβώς διά του 12, ωστόσο η αρχική σκέψη των αστρονόμων οι οποίοι δημιούργησαν το Ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν να υπάρχουν επτά μήνες με 30 ημέρες και πέντε με 31. Μόνο που όταν άρχισαν να δίνουν ονόματα στους μήνες το θέμα έγινε περίπλοκο...

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οταν ο Ιούλιος Καίσαρ επέστρεψε θριαμβευτής στη Ρώμη το 46 π.Χ., ανάμεσα στα θέματα τα οποία έπρεπε να ρυθμίσει ήταν και η μέτρηση του χρόνου. Ως τότε οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα ημερολογιακό σύστημα που είχε μεν 12 μήνες, αλλά στο οποίο από καιρού εις καιρόν έπρεπε να προστίθενται ημέρες ή και μήνες έτσι ώστε αυτό να διατηρείται σε συμφωνία με τις εποχές. Την ευθύνη για την παρεμβολή των ημερών είχαν οι ιερείς.

Αλλά ο απολυταρχισμός των ιερέων, οι οποίοι άλλοτε αύξαναν το μήκος του έτους προκειμένου να παραμένουν στην εξουσία οι ευνοούμενοί τους συγκλητικοί και άλλοτε το μείωναν ώστε να τελειώνει γρήγορα η θητεία των αντιπάλων τους, είχαν καταστήσει το υπάρχον ημερολογιακό σύστημα μη λειτουργικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το έτος 46 π.Χ. διήρκεσε 445 ημέρες, δεδομένου ότι αναγκάστηκαν να προστεθούν τόσες ημέρες ώστε αυτό να ευθυγραμμιστεί με την εαρινή ισημερία. Ο Καίσαρ ονόμασε αυτό το έτος ultimus annus confusionis (τελευταίο έτος σύγχυσης) και κάλεσε τους καλύτερους φιλοσόφους και μαθηματικούς της εποχής προκειμένου να δημιουργηθεί το νέο ημερολόγιο.

Στο βιβλίο του David Edwin Duncan «Καλαντάρι» (εκδόσεις Ενάλιος) αναφέρεται ότι ανάμεσα στους προσκεκλημένους του αυτοκράτορα ήταν και ο Σωσιγένης, αλεξανδρινός αστρονόμος, τον οποίο ο Καίσαρ είχε γνωρίσει στο παλάτι της Κλεοπάτρας και με τον οποίο είχε συζητήσει τις πιθανές μετατροπές του ημερολογιακού συστήματος. Μετά από εισήγηση του Σωσιγένη αποφασίστηκε να υιοθετηθεί το ημερολόγιο του Πτολεμαίου Γ', σύμφωνα με το οποίο ένα έτος 365 ημερών ίσχυε για τρία χρόνια και στη συνέχεια υπήρχε ένα έτος με 366 ημέρες. Και ενώ όλα τα προβλήματα φάνηκαν να λύνονται, δημιουργήθηκαν καινούργια όταν έπρεπε να δοθούν ονόματα στους μήνες. Ο πρώτος μήνας του έτους ήταν ο Μάρτιος, αφιερωμένος στον θεό του πολέμου, ο οποίος όμως συμβόλιζε και τις δυνάμεις της φύσης. Ετσι μια σειρά από γιορτές αφιερωμένες σε αυτόν ήταν προγραμματισμένες για να γιορταστεί ο ερχομός της άνοιξης. Προφανώς ο πρώτος μήνας του έτους δεν μπορούσε παρά να έχει 31 ημέρες.

Ο δεύτερος μήνας ονομάστηκε Απρίλιος από το aperire (ανοίγω) προκειμένου να συμβολίσει την έξοδο των φυτών από τη γη και αφιερώθηκε στην Αφροδίτη. Μετά από πολλές διαφωνίες αποφασίστηκε να αποτελείται από 30 ημέρες. Η εναλλαγή των 31 ημερών με 30 συνεχίστηκε για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, οι οποίοι αφιερώθηκαν στις θεές Μαία και Ηρα αντίστοιχα.

Η έμπνευση όμως για την ονοματολογία φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή και στους επόμενους μήνες δόθηκαν ονόματα αριθμών. Ετσι αρχικά ο Ιούλιος ήταν ο Quirinalis (πέμπτος μήνας). Αλλά ο Μάρκος Αντώνιος αποφάσισε να του δώσει το όνομα του Ιουλίου, αναμορφωτή του ημερολογίου. Και βεβαίως διατήρησε τις 31 ημέρες του. Ωστόσο δημιούργησε και μια παράδοση. Ετσι, όταν το όνομα του Αυγούστου δόθηκε στον έκτο μήνα, το διαμέτρημα του ανδρός δεν επέτρεπε στον μήνα αυτό να είναι μικρός και ο Αύγουστος απέκτησε επίσης 31 ημέρες. Και επειδή ο Ιανουάριος έπρεπε να έχει 31 ημέρες δεδομένου ότι ήταν αφιερωμένος στον Ιανό, τον προστάτη της Ετρουρίας, δεν απέμειναν παρά 28 ημέρες για τον Φεβρουάριο, τον τελευταίο μήνα του χρόνου. Το γεγονός ότι αυτός ειδικά ο μήνας δεν θα είχε πολλές ημέρες δεν δυσαρέστησε καθόλου τους Ρωμαίους, δεδομένου ότι όχι μόνο ήταν αφιερωμένος στους νεκρούς αλλά κατά τη διάρκειά του έπρεπε και οι ίδιοι να κάνουν τον ηθικό απολογισμό τους και να αφιερώνονται στη μετάνοια. Ακόμη και το όνομα του μηνός σημαίνει εξιλέωση (Februare). Τόσο πολύ επιθυμούσαν οι Ρωμαίοι να τελειώσει γρήγορα ο Φεβρουάριος ώστε, προκειμένου να διατηρούν την αίσθηση ότι ο μήνας δεν έχει ποτέ περισσότερες από 28 ημέρες, όταν έπρεπε να έχει 29 δεν προσέθεταν την παραπάνω ημέρα στο τέλος αλλά διπλασίαζαν την έκτη ημέρα του (bi sextus).

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

Ένα απόσπασμα από έργο του Βραζιλιάνου Ποιητή, Συγγραφέα, δοκιμιογράφου, φωτογράφου και μουσικολόγου, του Mario de Andrade (1893 – 1945).

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼόσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»

Πηγή: http://enallaktikidrasi.com