Αναπηρία-Έρωτας: Μήπως συγκρούονται;

Ερώτημα μεγάλο και ανύπαρκτο για τους περισσότερους Πολλά ερωτηματικά όμως εγείρονται συνήθως γύρω από αυτό το θέμα. Μπορεί να ερωτευθεί ένας ανάπηρος; Μπορεί να κάνει σεξ; Έχει ανάγκη να νιώσει επιθυμητός; Ελάχιστες όμως οι συζητήσεις και οι απαντήσεις. Κι όταν αυτές υπάρχουν, φέρνουν αμηχανία σε κάποιους συνομιλητές με αποτέλεσμα να σταματά η συζήτηση ή στην καλύτερη περίπτωση οι απαντήσεις που δίνονται είναι μέσα σε καλούπια φτιαχτές και όχι αληθινές… Φανταστείτε να το προχωρήσω παραπέρα τι θα γίνει;;;;;;;

Για παράδειγμα, σκεφτείτε τις συμπεριφορές κατά τη διάρκεια του φλερτ. Έχω έρθει αρκετές φορές, την ώρα που προσπαθώ να εκφράσω αυτό που νιώθω για κάποια κοπέλα, αντιμέτωπος με τον τοίχο που λέγεται «Σε βλέπω σαν φίλο…». Θα μου πεις όντως μπορεί αυτό να νιώθει. Ναι, αλλά όταν φαίνεται στο πρόσωπο του άλλου ότι το εμπόδιο είναι η αναπηρία, αλλά δεν σ’ αφήνει με τον τρόπο του πάντα, να του πεις αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά για να αρθούν όλοι οι δισταγμοί του… Σε αυτή τι περίπτωση τι θα κάνατε;  

Είναι βέβαιο πως οι άνθρωποι με αναπηρία δεν έχουν μεγάλο πρόβλημα στο να βρουν κάποιον/α που ανήκει στην ίδια με αυτούς κοινότητα, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να έχουν την επιλογή να διαλέξουν οποιοδήποτε σύντροφο με ή χωρίς αναπηρία;

Το συγκεκριμένο κείμενο το έγραψα με αφορμή το φετινό Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας και την συμμετοχή μου σαν Ανθρώπινο Βιβλίο στα πλαίσια της Ανθρώπινης Βιβλιοθήκης, με σκοπό την ανοικτή συζήτηση, χωρίς ταμπού και ενδοιασμούς για οποιαδήποτε απορία που δημιουργείται διαβάζοντας τη συγκεκριμένη περίληψη.

Τι θα λέγατε για μια διαδικτυακή συζήτηση; Ποια είναι η άποψη σας;

Τι σημαίνει… Καθαρά Δευτέρα!

Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί την έναρξη της Σαρακοστής και είναι μία πολύ σημαντική μέρα για την Ορθοδοξία.

Ταυτόχρονα με την Καθαρά Δευτέρα ολοκληρώνονται οι Απόκριες. Γιατί όμως ονομάστηκε Καθαρά Δευτέρα αυτή η μέρα; Οι Χριστιανοί ξεκινούν νηστεία και «καθαρίζονταν» πνευματικά και σωματικά. Για τη Χριστιανοσύνη είναι μέρα νηστείας και για κάποιους τυχερούς μέρα αργίας.

Οι 40 μέρες νηστείας έχουν ιδιαίτερη συμβολική σημασία αφού τόσες ήταν και η μέρες νηστείας του του Χριστού στην έρημο. Ιδιαίτερα είναι και τα εδέσματα της Καθαράς Δευτέρας όπως η λαγάνα (άζυμο ψωμί που παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), ο ταραμάς και άλλα νηστίσιμα φαγώσιμα, κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι. Να σημειώσουμε πως το πέταγμα του χαρταετού είναι ένα έθιμο μεταγενέστερο.

Ο χαρταετός έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Τον 4ο αιώνα π.Χ., ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας (440-360 π.Χ.), από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας, καλός φίλος του Πλάτωνα και οπαδός του Πυθαγόρα, χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον χαρταετό και λέγεται ότι ήταν ο εφευρέτης του.

Και το 1752, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, διαπίστωσε με την βοήθεια ενός αετού, τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και έφτιαξε το αλεξικέραυνο.

Επίσης οι χαρταετοί ήταν κομμάτι της πίστης των λαών της ανατολής. Οι λαοί αυτοί στόλιζαν τους χαρταετούς με ευχές και επιθυμίες, και πετώντας τους τις έστελναν όσο πιο κοντά μπορούσαν στο θεό.

Μια πιθανή εξήγηση για το πέταγμα του χαρταετού είναι ότι συμβολίζει την ανάγκη του ανθρώπου για εξύψωση πνευματική και ψυχική.

Το βλέμμα είναι στραμμένο στον ουρανό και το σκίρτημα χαράς που νιώθουμε, όταν καταφέρνουμε να τον δούμε να πετάει ψηλά, είναι πολύ μεγάλο.
Όποιος κι αν είναι ο πραγματικός συμβολισμός του, το βέβαιο είναι ότι προσφέρει χαρά και διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους.

Ο 14χρονος με αυτισμό απειλεί τη θεωρία της σχετικότητας και πάει για νόμπελ! (Video)

Στα δύο του χρόνια, ο Jacob Barnett διαγνώστηκε με Σύνδρομο Asperger…
Οι γιατροί είχαν ανακοινώσει ότι δεν θα μπορεί να δέσει ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών του μόνος του. Και έπεσαν πέρα για πέρα έξω. Σήμερα, ο Jacob που διαθέτει δείκτη ευφυΐας υψηλότερο του Αϊνστάιν (170), κάνει το Master του στην Αστροφυσική στο πανεπιστήμιο Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) και είναι ένας από τους πλέον ελπιδοφόρους ερευνητές στον τομέα της κβαντικής φυσικής, σε ηλικία μόλις 14 ετών.

Ο 14χρονος, έχει φτάσει ένα βήμα πριν καταρρίψει τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ενώ έχει αποκτήσει και έμμισθη θέση ερευνητή στο πανεπιστήμιο που φοιτά. Σύμφωνα με τον ίδιο, βρίσκεται πλέον μερικές μαθηματικές εξισώσεις μακριά από το να αποδείξει ως λαθεμένη τη θεωρία της σχετικότητας, ενώ πρόκειται να επιχειρήσει να αντικρούσει και τη θεωρία του Big Bang. “Ακόμα δουλεύω πάνω σε αυτό. Έχω μία ιδέα, αλλά εξακολουθώ να εργάζομαι στις λεπτομέρειες”, δήλωσε ο ίδιος.

 Ένα επίτευγμα που αν καταφέρει τελικά να το φέρει εις πέρας, αναμένεται να του χαρίσει μια θέση στο πάνθεον της ιστορίας και ενδεχομένως, το βραβείο Νόμπελ. Καθηγητές από το Institute for Advanced Study in Princeton επιβεβαιώνουν άλλωστε πως βρίσκεται στο σωστό δρόμο. “Έχω εντυπωσιαστεί από το ενδιαφέρον και τις γνώσεις που κατέχει μέχρι στιγμής”, επισήμανε ο καθηγητής Scott Tremaine, ο οποίος με mail του στην οικογένεια του Barnett, ενημέρωσε τον ίδιο και τους οικείους του πως αν τελικά τα καταφέρει, εκείνος θα στηρίξει την υποψηφιότητα του για το βραβείο.

Το παιδί – θαύμα Ο 14χρονος μπορούσε να λύνει παζλ 5.000 κομματιών από την ηλικία των τριών και στα δέκα του χρόνια εγκατέλειψε το σχολείο για να μπει στο Πανεπιστήμιο. Σε πρόσφατη ομιλία του στο TEDx Teen, είχε δηλώσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια: “Κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκομαι εδώ τώρα. Οι ειδικοί είχαν πει πως δεν θα κατάφερνα καν να μιλήσω. Προφανώς κάποιοι τραβάνε τα μαλλιά τους τώρα”. Η μητέρα του, Kristine Barnett έχει γράψει βιβλίο για την μέχρι σήμερα ιστορία του μικρού, το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις “Ψυχογιός”. Η οικογένεια του μικρού, έχει ιδρύσει και λειτουργεί υπό την επιμέλεια της, το ίδρυμα Jacob’s Place για αυτιστικά παιδιά.

Η μητέρα του, με το βιβλίο της αλλά και τη συνολική της δράση, έχει σαν στόχο της να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα παιδιά που παρουσιάζουν αυτισμό. Η ίδια δήλωσε πρόσφατα: “Ο Jacob παλεύει με το πρόβλημα του κάθε μέρα και μας έχει στο πλάι του, όπως πρέπει να κάνει κάθε γονιός για το παιδί του. Έχει συνειδητοποιήσει τα προβλήματα του και τα πολεμάει με δύναμη ψυχής”

Τι είναι το Σύνδρομο Asperger

Το όνομα Σύνδρομο Asperger (Asperger’s Syndrome) καθιερώθηκε από το 1981 όταν η Δρ. Λόρνα Γουίνγκ (Lorna Wing), μια Αγγλίδα ψυχίατρος, δημοσίευσε ένα ακαδημαϊκό έγγραφο που λεγόταν Asperger’s Syndrome: a Clinical Account, το οποίο ξανάφερε στο φως την έρευνα που είχε κάνει ο Hans Asperger και καθιέρωσε έτσι την επωνυμία Asperger’s Syndrome για να περιγράψει μία πάθηση που ανήκει στις Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος (Αutistic Spectrum Disorder).

Το Σύνδρομο Asperger θεωρείται πάθηση που ανήκει στις Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος, διότι όπως και ο κλασσικός Αυτισμός, είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο επικοινωνίας και τις σχέσεις ενός ατόμου με το περιβάλλον του.

Συχνά θεωρείται ότι όλοι όσοι έχουν Αυτισμό και έχουν υψηλές επιδόσεις, φέρουν το Σύνδρομο Asperger. Ωστόσο, είναι γνωστό σήμερα ότι υπάρχουν αρκετές άλλες μορφές Αυτισμού, αυτές του αποκαλούμενου ως “Λειτουργικού Αυτισμού”, όπου τα άτομα αποδίδουν με υψηλές επιδόσεις χωρίς να εμφανίζουν αυτά καθαυτά τα συμπτώματα του Συνδρόμου Asperger.

Είτε έχουν Σύνδρομο Asperger (ΣΑ), είτε Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμό (ΥΛΑ), τα παιδιά και οι ενήλικες βιώνουν δυσκολίες στις καθημερινές κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις. Η ικανότητά τους για ανάπτυξη φιλικών σχέσεων είναι γενικά περιορισμένη, όπως είναι και η ικανότητά τους να καταλάβουν τη συναισθηματική έκφραση των άλλων ανθρώπων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι παθήσεις αυτές συνδέονται και με μαθησιακές δυσκολίες.

Στην πραγματικότητα όμως, όλοι οι άνθρωποι, παιδιά και ενήλικες παράλληλα με ΣA και ΥΛΑ μοιράζονται την ίδια δυσκολία στην κατανόηση του κόσμου που τους περιβάλλει. Τα άτομα με ΣΑ και ΥΛΑ έχουν συνήθως φυσιολογική ή ανώτερη νοημοσύνη και επιθυμούν την επαφή και τη σχέση με άλλους ανθρώπους, αλλά δε γνωρίζουν τον τρόπο προσέγγισης, με αποτέλεσμα να πλησιάζουν τους άλλους με ακατάλληλο και ιδιόρρυθμο τρόπο.

 

Δείτε το βίντεο : http://www.youtube.com/watch?v=Uq-FOOQ1TpE&feature=share&list=PLhWMakoUtqUOUR2_ZSWNgXen2vHqKiDY8

Πηγή: http://lagogiannisl.blogspot.gr

 

Γιατί ο Φεβρουάριος έχει 28 ημέρες;

Καλό μήνα σ' όλους μας !!!!!

Ο ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ είναι ο μικρότερος μήνας του χρόνου όχι μόνο για αριθμητικούς αλλά και για... αυτοκρατορικούς λόγους. Ούτε λίγο ούτε πολύ για όλα φταίει ο Ιούλιος Καίσαρ. Γιατί μπορεί το 365 να μη διαιρείται ακριβώς διά του 12, ωστόσο η αρχική σκέψη των αστρονόμων οι οποίοι δημιούργησαν το Ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν να υπάρχουν επτά μήνες με 30 ημέρες και πέντε με 31. Μόνο που όταν άρχισαν να δίνουν ονόματα στους μήνες το θέμα έγινε περίπλοκο...

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οταν ο Ιούλιος Καίσαρ επέστρεψε θριαμβευτής στη Ρώμη το 46 π.Χ., ανάμεσα στα θέματα τα οποία έπρεπε να ρυθμίσει ήταν και η μέτρηση του χρόνου. Ως τότε οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα ημερολογιακό σύστημα που είχε μεν 12 μήνες, αλλά στο οποίο από καιρού εις καιρόν έπρεπε να προστίθενται ημέρες ή και μήνες έτσι ώστε αυτό να διατηρείται σε συμφωνία με τις εποχές. Την ευθύνη για την παρεμβολή των ημερών είχαν οι ιερείς.

Αλλά ο απολυταρχισμός των ιερέων, οι οποίοι άλλοτε αύξαναν το μήκος του έτους προκειμένου να παραμένουν στην εξουσία οι ευνοούμενοί τους συγκλητικοί και άλλοτε το μείωναν ώστε να τελειώνει γρήγορα η θητεία των αντιπάλων τους, είχαν καταστήσει το υπάρχον ημερολογιακό σύστημα μη λειτουργικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το έτος 46 π.Χ. διήρκεσε 445 ημέρες, δεδομένου ότι αναγκάστηκαν να προστεθούν τόσες ημέρες ώστε αυτό να ευθυγραμμιστεί με την εαρινή ισημερία. Ο Καίσαρ ονόμασε αυτό το έτος ultimus annus confusionis (τελευταίο έτος σύγχυσης) και κάλεσε τους καλύτερους φιλοσόφους και μαθηματικούς της εποχής προκειμένου να δημιουργηθεί το νέο ημερολόγιο.

Στο βιβλίο του David Edwin Duncan «Καλαντάρι» (εκδόσεις Ενάλιος) αναφέρεται ότι ανάμεσα στους προσκεκλημένους του αυτοκράτορα ήταν και ο Σωσιγένης, αλεξανδρινός αστρονόμος, τον οποίο ο Καίσαρ είχε γνωρίσει στο παλάτι της Κλεοπάτρας και με τον οποίο είχε συζητήσει τις πιθανές μετατροπές του ημερολογιακού συστήματος. Μετά από εισήγηση του Σωσιγένη αποφασίστηκε να υιοθετηθεί το ημερολόγιο του Πτολεμαίου Γ', σύμφωνα με το οποίο ένα έτος 365 ημερών ίσχυε για τρία χρόνια και στη συνέχεια υπήρχε ένα έτος με 366 ημέρες. Και ενώ όλα τα προβλήματα φάνηκαν να λύνονται, δημιουργήθηκαν καινούργια όταν έπρεπε να δοθούν ονόματα στους μήνες. Ο πρώτος μήνας του έτους ήταν ο Μάρτιος, αφιερωμένος στον θεό του πολέμου, ο οποίος όμως συμβόλιζε και τις δυνάμεις της φύσης. Ετσι μια σειρά από γιορτές αφιερωμένες σε αυτόν ήταν προγραμματισμένες για να γιορταστεί ο ερχομός της άνοιξης. Προφανώς ο πρώτος μήνας του έτους δεν μπορούσε παρά να έχει 31 ημέρες.

Ο δεύτερος μήνας ονομάστηκε Απρίλιος από το aperire (ανοίγω) προκειμένου να συμβολίσει την έξοδο των φυτών από τη γη και αφιερώθηκε στην Αφροδίτη. Μετά από πολλές διαφωνίες αποφασίστηκε να αποτελείται από 30 ημέρες. Η εναλλαγή των 31 ημερών με 30 συνεχίστηκε για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, οι οποίοι αφιερώθηκαν στις θεές Μαία και Ηρα αντίστοιχα.

Η έμπνευση όμως για την ονοματολογία φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή και στους επόμενους μήνες δόθηκαν ονόματα αριθμών. Ετσι αρχικά ο Ιούλιος ήταν ο Quirinalis (πέμπτος μήνας). Αλλά ο Μάρκος Αντώνιος αποφάσισε να του δώσει το όνομα του Ιουλίου, αναμορφωτή του ημερολογίου. Και βεβαίως διατήρησε τις 31 ημέρες του. Ωστόσο δημιούργησε και μια παράδοση. Ετσι, όταν το όνομα του Αυγούστου δόθηκε στον έκτο μήνα, το διαμέτρημα του ανδρός δεν επέτρεπε στον μήνα αυτό να είναι μικρός και ο Αύγουστος απέκτησε επίσης 31 ημέρες. Και επειδή ο Ιανουάριος έπρεπε να έχει 31 ημέρες δεδομένου ότι ήταν αφιερωμένος στον Ιανό, τον προστάτη της Ετρουρίας, δεν απέμειναν παρά 28 ημέρες για τον Φεβρουάριο, τον τελευταίο μήνα του χρόνου. Το γεγονός ότι αυτός ειδικά ο μήνας δεν θα είχε πολλές ημέρες δεν δυσαρέστησε καθόλου τους Ρωμαίους, δεδομένου ότι όχι μόνο ήταν αφιερωμένος στους νεκρούς αλλά κατά τη διάρκειά του έπρεπε και οι ίδιοι να κάνουν τον ηθικό απολογισμό τους και να αφιερώνονται στη μετάνοια. Ακόμη και το όνομα του μηνός σημαίνει εξιλέωση (Februare). Τόσο πολύ επιθυμούσαν οι Ρωμαίοι να τελειώσει γρήγορα ο Φεβρουάριος ώστε, προκειμένου να διατηρούν την αίσθηση ότι ο μήνας δεν έχει ποτέ περισσότερες από 28 ημέρες, όταν έπρεπε να έχει 29 δεν προσέθεταν την παραπάνω ημέρα στο τέλος αλλά διπλασίαζαν την έκτη ημέρα του (bi sextus).

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

Ένα απόσπασμα από έργο του Βραζιλιάνου Ποιητή, Συγγραφέα, δοκιμιογράφου, φωτογράφου και μουσικολόγου, του Mario de Andrade (1893 – 1945).

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼόσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»

Πηγή: http://enallaktikidrasi.com

Η τελευταία ομιλία του 17χρονου που έμοιαζε με 90αρη !!!!

Παγκόσμια συγκίνηση έχει προκαλέσει ο θάνατος του 17χρονου Σαμ Μπέρς από τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Πρόκειται για το παιδί που έπασχε από το σύνδρομο Hutchinson-Gilford (προγηρία). Μία σπάνια  ασθένεια που επιταχύνει τη γήρανση  και οι πιθανότητες να χτυπηθεί κάποιος από αυτή είναι μία σε κάθε 4-8 εκατομμύρια ανθρώπους. Η νόσος προσβάλλει το δέρμα, το μυοσκελετικό σύστημα και τα αγγεία και χαρακτηρίζεται από εκδηλώσεις πρόωρου γήρατος.

Ο 17χρονος Σαμ άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή, μετά από επιπλοκές στην υγεία του.

Οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει τους γονείς του Λέσλι Γκόρντον και Σκοτ Μπερνς ότι ο γιος τους θα ζούσε μέχρι 13 ετών, ωστόσο έφτασε μέχρι τα 17 εμπνέοντας και συγκινώντας με τις ομιλίες του και τη δύναμη ψυχής του.

Δείτε το βίντεο με την τελευταία ομιλία του (Το βιντεο είναι στα αγγλικα...)

Πατήστε εδώ: http://youtu.be/36m1o-tM05g

Πηγή: http://www.koutipandoras.gr

A.m.e.a. - Logos: 1,5 Χρόνος Ύπαρξης... ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ... !!!!

1,5 Χρόνος ύπαρξης... Ε και; γέμισε ο κόσμος Blog, θα έλεγε κάποιος. Για μένα σημαίνει πολλά... Γιατί;;;;;;;;;

Α- Σημαίνει Ανταλλαγή, όχι όμως σαν εκείνες που κάνουμε καθημερινά που είναι χωρίς ουσία και με σκοπό μόνο το δικό μας όφελος, Ανταλλαγή απόψεων, εμπειριών,γνώσεων, ακόμη και καλής διάθεσης  και δύναμης μέσα από τις καθημερινές αναρτήσεις και στη σελίδα του Blog στο Facebook.

Ας θυμηθούμε μια που αναφέρεται σ' αυτή τη κατηγορία:

Η ζωή είναι μια μεταμφίεση της δοκιμασίας σε σκέψη...!!!!!! 15 - 10 - 2012

Αν θέλετε ξαναδιαβάστε το εδώ: http://amea-logos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_15.html

Τι λέτε λοιπόν...;

Μ- Σημαίνει Μάθηση, είτε το να μάθεις ένα πράγμα που θα βελτιώσει την δουλειά σου πραγματικά ή θα σε βοηθήσει να βρεις αυτό που θες, είτε να μάθεις μέσα από ένα ανθρώπινο παράδειγμα, το οποίο θα σε κάνει Άνθρωπο που νιώθει όλους τους συνανθρώπους του ισάξιους με εκείνον.

Ας δούμε 2 παραδείγματα:

Ειδική γραμματοσειρά για τη δυσλεξία 9 - 10 - 2012

Θα το βρείτε εδώ: http://amea-logos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9.html

Ή

Άνθρωποι πρότυπα: Πάμπλο Πινέδα 25 - 9 - 13

 

Θα το βρείτε εδω: http://amea-logos.blogspot.gr/2013/09/blog-post_25.html

Ε - Σημαίνει Ενδιαφέρομαι πραγματικά για τον άλλο... με όποιο τρόπο μπορώ.

«ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ» : Προσφορά ΧΑΡΑΣ 6 - 8 - 2012

Διαβάστε εδώ: http://amea-logos.blogspot.gr/2012/08/blog-post_6.html

Α -Αποστολή... Δύσκολη δε λέω, αλλά θέλω να προσπαθήσω από εδώ να δώσω στο καθένα την όψη που βλέπει αλλά δεν μπορεί ή δεν θέλει να κατανοήσει.... ;)

Αυτά λοιπόν, τα 4 πράγματα δηλώνουν την ύπαρξη του Blog !!! Ελπίζω στο μέλλον να σημαίνουν όλο και περισσότερο και για εσάς.

Υ.Γ: Θυμηθείτε υπάρχουμε και στο Facebook ως Amea-logos Blog εδώ: https://www.facebook.com/AmeaLogos Θα χαρώ να ακούσω και τις δικές σας απόψεις.

Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα !!!

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 19 Νοεμβρίου σε περισσότερες από  60 χώρες του κόσμου για να υπενθυμίζει τη συνεισφορά του άνδρα στον ανθρώπινο πολιτισμό και ιδιαίτερα στην οικογένεια, τον γάμο και τη φροντίδα των παιδιών. Θέμα του φετινού εορτασμού (2013) «Κρατώντας τους άνδρες και τα αγόρια ασφαλείς».

Η Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα (International Men's Day), που δεν θα αργήσει η επίσημη αναγνώρισή της από τον ΟΗΕ, πρωτογιορτάστηκε στις 19 Νοεμβρίου 1999 στα νησιά Τρίνιδαδ και Τομπάγκο της Καραϊβικής, με πρωτοβουλία του δρος Τζέρομ Τιλακσίνγκ.

Εμείς λοιπόν, επειδή τις... γιορτές δεν τις αγνοούμε ποτέ και επειδή όντως "Μείναμε λίγοι..."

λέμε να απαριθμήσουμε τα χαρακτηριστικά του άντρα του σωστού...:

 

1. Να είναι gentleman: Μπορεί οι άντρες να είναι μεγάλα παιδιά, και καλά κάνουν, αλλά επειδή η εφηβεία και τα χρόνια της αθωότητας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, άντρας που δεν ξέρει να φερθεί σωστά σε μία γυναίκα, να την περιποιηθεί.

2. Να είναι ευθύς: Μπορεί να σας γοητεύουν όλοι αυτοί οι ζαμάν φου διάσημοι και ιδιαίτεροι, που είναι λίγο στον κόσμο τους, αλλά στην πραγματική ζωή χρειάζεστε έναν άντρα με ευθύτητα, που να ξέρει τι του γίνεται και να την κοιτάει στα μάτια όταν της μιλάει!

3. Να είναι συνεπής: Πολύ απλά όταν λέει κάτι όχι μόνο να το εννοεί αλλά να συνεχίζει να το πιστεύει και έπειτα από καιρό! Η συνέπεια γενικά είναι τρομερό προσόν, αλλά η συνέπεια απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό, είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει και σαν άνθρωπο!

4. Να είναι ειλικρινής: Όλοι λέμε ψέματα για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά όταν αυτό γίνεται συνώνυμο του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς μας, το παιχνίδι έχει χαθεί!

5. Να είναι ώριμος: Το να είναι ένας άντρας ώριμος, σημαίνει να μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του αλλά επίσης να μπορεί να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε κατάσταση με ψυχραιμία και υπευθυνότητα!

6. Να έχει αυτοπεποίθηση: Η ανασφάλεια είναι χαρακτηριστικό της νιότης, ή τουλάχιστον η υπερβολική ανασφάλεια. Άντρας ανασφαλής δυστυχώς στερείται γοητείας και φυσικά δεν είναι σε θέση να προσφέρει το παραμικρό στον οποιοδήποτε! Στο τέλος, η ανασφάλεια υπερνικά συναισθήματα, με αποτέλεσμα η οποιαδήποτε σχέση απλά να μην... λειτουργεί!

7. Να έχει θετική ενέργεια: Δύσκολο στις μέρες μας, αλλά αν πραγματικά κάποιος καταφέρει να είναι αισιόδοξος, χαρούμενος και γελαστός τότε έχει βρει το 90% της γοητείας του. Σε κανέναν δεν αρέσει η μιζέρια και κανείς δε θέλει να συναναστρέφεται απαισιόδοξα άτομα. Οπότε, ένας άντρας με όρεξη και ζωντάνια, είναι από μόνος του... κελεπούρι!

Και επειδή όλα τα παραπάνω είναι θεωρίες αν δεν εφαρμοστούν στην πράξη ψάξαμε και βρήκαμε αποφθεύγματα διάσημων αντρών σχετικά με τον άντρα, τη φύση του αλλά και τη συμπεριφορά του.

«'Ολες οι γυναίκες γίνονται σαν τις μαμάδες τους και αυτή είναι η τραγωδία! Κανένας άντρας όμως δε γίνεται σαν την μητέρα του, και αυτή είναι η δική του»!

«Πώς μία γυναίκα να είναι ευτυχισμένη όταν είναι με έναν άντρα που επιμένει να της φέρεται να σα να είναι κάτι το φυσιολογικό»; Oscar Wilde

«Ο Θεός μου έδωσε πέος και μυαλό αλλά όχι αρκετό αίμα ώστε να μπορώ να τα χρησιμοποιώ και τα 2  μαζί»! Robin Williams

«O άντρας θέλει 2 πράγματα: Κίνδυνο και παιχνίδι! Γι' αυτό το λόγο θέλει τη γυναίκα που είναι το πιο επικίνδυνο παιχνίδι που υπάρχει»! Friedrich Nietzsche

«Η αξία του άντρα φαίνεται από αυτά που είναι ικανός να δώσει και όχι από αυτά που είναι ικανός να πάρει». Albert Einstein

 

Η μουσική αγαπάει τον αυτισμό

Ένα μουσικό εργαστήριο 6 συναντήσεων για παιδιά με αυτισμό

Την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου και τα Σάββατα 2, 9, 16, 23 & 30 Νοεμβρίου 2013 | 11:00-13:00

Η Στέγη, αγκαλιάζοντας όλους, οργανώνει για δεύτερη χρονιά ένα μουσικό εργαστήριο έξι συναντήσεων, με μουσικές δραστηριότητες ειδικά μελετημένες προκειμένου να προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες επιθυμίες και ικανότητες των παιδιών. Η παρουσία των γονέων είναι απαραίτητη καθ’ όλη τη διάρκεια του εργαστηρίου, ενώ το ρόλο τους τον καθορίζουν οι ίδιοι: μπορεί να είναι απλοί παρατηρητές ή να συμμετέχουν ενεργά.

Στο εργαστήριο αυτό, η μουσική γίνεται η «γλώσσα» επικοινωνίας, ακόμα και όταν λείπει ο λόγος. Μέσα από τους ήχους, το παιχνίδι και τις εναλλαγές ρόλων, τα παιδιά καλούνται να αισθανθούν την ύπαρξή τους, να εκφράσουν τι νιώθουν, να τραγουδήσουν και να γνωρίσουν πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής. Παράλληλα, βιώνουν την εμπειρία της ομαδικότητας, συνεργάζονται και προετοιμάζονται για τον τελικό στόχο του εργαστηρίου, που είναι μια συναυλία, μια μουσική γιορτή με πρωταγωνιστές τα ίδια!

Απευθύνεται σε: Παιδιά 8-11 ετών που ανήκουν στο ευρύ φάσμα του αυτισμού και τους γονείς τους

Κρατήσεις: 213 017 8002 και education@sgt.gr

Κόστος συμμετοχής: Δωρεάν

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ: http://www.sgt.gr/gr/programme/event/1414

Πάμπλο Πινέδα, ο δάσκαλος με σύνδρομο Down στην Ελλάδα: Να μην βάζετε όρια στον εαυτό σας...

Το αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης είχε γεμίσει από νωρίς. Έκατσα σε μια άκρη παρατηρώντας το θορυβώδες κοινό που έπαιρνε τις θέσεις του σιγά σιγά. Λαμπερά δημόσια πρόσωπα, ηθοποιοί, τραγουδιστές, συνήθεις θαμώνες φιλανθρωπικών εκδηλώσεων αλλά και νεανικές παρέες 20άρηδων.  Ανάμεσά τους σαστισμένα παιδιά με το «φοβερό στίγμα» του συνδρόμου να πιάνουν το χέρι της μαμάς και να χαζεύουν τις κάμερες. Η μικρή καθυστέρηση της έναρξης μου έδωσε το χρόνο να κοιτάξω τα πρόσωπα γύρω μου προσπαθώντας να καταλάβω γιατί μαζευτήκαμε όλοι εκεί. Και η δική μου φάτσα ίσως έκανε τους άλλους να αναρωτιούνται τι κάνω εκεί, μιας και μια μικρή ξινίλα που πήγαζε από την επιφυλακτικότητά μου απέναντι στις μη κερδοσκοπικές και τις φιλανθρωπικές οργανώσεις ήταν μάλλον εμφανής. Βρέθηκα εκεί χάρη στην επιμονή ενός φίλου γιατρού που ασχολείται χρόνια με τα «καταραμένα» και «δύσκολα» παιδιά.
Πάνω που είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν έκανα καλά που πήγα, ένας μικροσκοπικός παχουλός τύπος διέσχισε την αίθουσα με μικρά βήματα και έκατσε στην πρώτη σειρά λίγα μέτρα μακριά μου. Ηταν ο Πάμπλο Πινέδα, ο «star» της βραδιάς. Όσο τον κοιτούσα δυσπιστία άρχισε να με κυριεύει. Παρατηρούσα τις κινήσεις του, τη μύτη, τα μάτια, τα γυαλιά του, τα χέρια του, και το μυαλό μου γύρισε στο «μογγολάκι» της γειτονιάς  που καθόταν μόνο και σιωπηλό στα σκαλιά του διπλανού σπιτιού με μόνη παρέα τη μαυροφορεμένη μάνα του όταν τον έβγαζε καμιά βόλτα μέχρι την εκκλησία στον εσπερινό. Και σκέφτηκα ξαφνικά πως έχω χρόνια να το δω, μάλλον θα είχε «φύγει» χωρίς να το προσέξω, άλλωστε δεν το είχα προσέξει και ποτέ, μόνο φευγαλέα περνούσα από μπροστά του για να πάω να παίξω με τους φίλους μου.
Αυτός λοιπόν ήταν ο μεγάλος Πινέδα που ανέτρεψε  όλα τα στερεότυπα και τους μύθους τόσων χρόνων; Σα να μου φάνηκε σαστισμένος όταν άρχισαν να τον τραβολογάνε από δω και από κει για τις καθιερωμένες φωτογραφίες. Δεν είχε ακόμα συνηθίσει να ποζάρει δίπλα στις όμορφες κοπέλες και τους  χαμογελαστούς κουστουμαρισμένους; Τον κοιτούσα να τον στήνουν δίπλα τους οι κυρίες με τα δωδεκάποντα και στο πρόσωπό του έβλεπα το μοναχικό παιδί της γειτονιάς μου.
Η ώρα πέρασε με τις βραβεύσεις των άλλων καλεσμένων του Σωκράτη Αλαφούζου, της Μαριέττας Φαφούτη και του Παναγιώτη Κοτρωνάρου αλλά ούτε που πρόσεχα. Το βλέμμα μου ήταν εκεί στον σχεδόν σαραντάρη με το σύνδρομο Down που άκουγε προσεκτικά τη μεταφράστριά του. Όταν ήρθε η δική του σειρά να μιλήσει, εντελώς μαγικά στο βήμα δεν ήταν το μικροκαμωμένο παιδί της γειτονιάς μου, ήταν ένας γίγαντας που μιλούσε δυνατά, με χειρονομίες και πάθος. Τον παρακολουθούσα απορροφημένος από την ομιλία του για αρκετά λεπτά μέχρι να συνειδητοποιήσω πως δεν ξέρω γρι ισπανικά και οι περισσότεροι στην αίθουσα δεν είχαμε ακουστικά για τη μετάφραση. Τι διάολο, όλοι αυτοί ξέρουν ισπανικά και δεν διαμαρτύρονται; Κι όμως ήταν σα να καταλαβαίνεις κάθε λέξη από όσα έλεγε. Ευτυχώς κάποιοι έβγαλαν τα ακουστικά, τα δυνάμωσαν και στην απόλυτη ησυχία μετά από κάθε φράση του ακούγαμε τη μετάφραση. Κοίταξα δυο παιδιά με σύνδρομο Down που κάθονταν πιο κει και ανατρίχιασα. Είδα στην έκφρασή τους κάτι που δεν είχα ξαναδεί, υπερηφάνεια για τον  δικό τους άνθρωπο αλλά και ελπίδα.
Δεν νομίζω πως είναι εφικτό να κατανοήσουμε εύκολα τι είναι αυτά που έχει κατακτήσει ο Πινέδα. Κάποιος ίσως αναρωτηθεί αν έχει και νόημα να μιλάμε για τον Πινέδα σε μια χώρα που υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι γοητευμένοι από θεωρίες για αναβίωση του Καιάδα. Αλλά όπως έχει πει και ο ίδιος:  Όταν όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, έχουν την ίδια εμφάνιση, είναι όλοι ομοιόμορφοι, αυτό είναι ο Φασισμός.
Ο Πάμπλο Πινέδα γεννήθηκε στην Ισπανία το 1974. Είναι ο πρώτος πτυχιούχος δάσκαλος στην Ευρώπη με σύνδρομο Down, έχει αποκτήσει Bachelor στην εκπαιδευτική ψυχολογία ενώ είναι και βραβευμένος στο διεθνές φεστιβάλ ταινιών του San Sebastian για τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στην ταινία  Yo Tambien.  Ζει στη Μάλαγα αλλά κάνει πολύ συχνά ταξίδια σε όλο τον κόσμο για διαλέξεις, σεμινάρια και ομιλίες.
Ο Πινέδα έκανε πράξη αυτό που είπε και στην εκδήλωση: Να μην βάζετε όρια στον εαυτό σας. Κατάφερε να πετύχει όμως αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Να πάει σχολείο,  να σπουδάσει και να έχει μια φυσιολογική ζωή. Δεν ξέρω αν εμείς οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι πρέπει να είμαστε περήφανοι γι' αυτόν ή να ντρεπόμαστε για εμάς και τις «πολιτισμένες» κοινωνίες μας. Ο άθλος του δεν είναι μόνο πως κατάφερε να ξεπεράσει τους περιορισμούς της «ιδιαιτερότητάς» του αλλά και πως ξεπέρασε τα εμπόδια που του βάλαμε εμείς οι «φυσιολογικοί».
Κατεβαίνοντας από το μουσείο σκεφτόμουν πόσο  τρομακτικό είναι το ότι το 2013 η κατάκτηση του αυτονόητου από έναν άνθρωπο με σύνδρομο Down είναι εντυπωσιακότερη από την κατάκτηση του Έβερεστ από τον άλλο βραβευμένο της βραδιάς.  Και πόσο ακόμα πιο τρομακτικό είναι πως ελάχιστες οικογένειες με «ιδιαίτερα» παιδιά και ακόμα πιο ελάχιστοι εκπαιδευτικοί έκαναν τον κόπο να ανηφορίσουν προς την Ακρόπολη.
Θα κλείσω με αυτό που μου είπε ο Πάμπλο Πινέδα: Τα παιδιά με σύνδρομο Down χρειάζονται να τους μιλάνε συνεχώς και να τους συμπεριφέρονται σα να είναι φυσιολογικοί άνθρωποι, γιατί αυτό ακριβώς είναι.
Παρά τις επιφυλάξεις μου γενικά για τις ΜΚΟ, συγχαρητήρια στην «Κορυφογραμμή» για την πρωτοβουλία της και την ευκαιρία που μας έδωσε να τον γνωρίσουμε.  Δείτε σε λίγες μέρες στον Alpha την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στον γιατρό Δημήτρη Δημητρίου.
Πριν όμως κλείσετε αυτή τη σελίδα κάντε τον κόπο να ψάξετε λίγο στο Google τι είναι το σύνδρομο Down. Μάλλον θα εκπλαγείτε όταν καταλάβετε πως δεν γνωρίζετε απολύτως  τίποτα.

Πηγή: eleftheriaonline.gr

Άνθρωποι πρότυπα: Πάμπλο Πινέδα

Πριν από ένα δίμηνο περίπου διαβάσαμε ένα άρθρο για τον πρώτο πτυχιούχο πανεπιστημίου στην Ευρώπη με σύνδρομο Down. Το όνομά του είναι Πάμπλο Πινέδα, είναι από την Ισπανία και σύντομα θα λάβει την άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του δασκάλου.

Ξεκινώντας να διαβάζουμε το άρθρο, δε θα μπορούσαμε να μη ξεχωρίσουμε την αγάπη με την οποία ο κος Πινέδα μιλούσε για το σχολείο και τη διαδικασία μάθησης, ενώ δε δίσταζε να μιλήσει για τις όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές που πέρασε κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων. Το ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι δεν παρουσίαζε τις σχολικές του εμπειρίες ως κάτι ιδιαίτερο, ούτε οι δύσκολες στιγμές διακατέχονταν από κάποια πικρία. Ουσιαστικά πέρα από το γεγονός ότι χρειαζόταν κάποια παραπάνω ώρα από τους άλλους κατά τη διάρκεια διαβάσματος, δε διαχώριζε τη θέση του από εκείνη των συμμαθητών του.

Προσωπικά, αυτό ήταν και το πιο αξιόλογο στοιχείο της συγκεκριμένης συνέντευξης. Βέβαια στο συγκεκριμένο τρόπο σκέψης πέρα από το ίδιο το άτομο και την οικογένειά του, έχει συμβάλει και η δομή του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας, άλλωστε όπως ανέφερε και το συγκεκριμένο άρθρο, στην Ισπανία το 85% των ατόμων με σύνδρομο Down πηγαίνουν στο κανονικό σχολείο.

Εκεί είναι τελικά που γεννιέται και το μεγάλο ερώτημα: πώς αναμένουμε από τα άτομα να μη βγάζουν τον εαυτό τους εκτός του κοινωνικού συνόλου ή την κοινωνία να μη τα απομακρύνει όταν ήδη τον περιθωριοποιεί το 1ο κοινωνικό σύνολο στο οποίο κλείνεται να ενταχθεί;
Το συγκεκριμένο ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί σε ένα μόνο blog post, εμείς πάντως σίγουρα θα δούμε την ταινία που είναι εμπνευσμένη από τη ζωή του («Κι εγώ επίσης») και ελπίζουμε να βρούμε κάποιες απαντήσεις…!

 Τώρα ήρθε ο καιρός να τον γνωρίσουμε από κοντα: Θα βρεθεί στην Ελλάδα την Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου, στις 19.00, στο Μουσείο της Ακρόπολης, για τα δεύτερα γενέθλια της "Κορυφογραμμής"

Η Κορυφογραμμή είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, σκοπός του η υποστήριξη και η προβολή νέων δημιουργών, την καλλιέργεια της έκφρασης και την ανάπτυξη της δημιουργικότητας με αναφορά στον πολιτισμό.

Ο Πάμπλο Πινιέδα, ο πρώτος πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down, θα βρεθεί στην Ελλάδα, την Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου στις 19:00, στο Μουσείο της Ακρόπολης, για τα δεύτερα γενέθλια της «Κορυφογραμμής». Η «Κορυφογραμμή» είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, που έχει ως στόχο την υποστήριξη και προβολή νέων δημιουργών, την καλλιέργεια της έκφρασης και την ανάπτυξη της δημιουργικότητας με αναφορά στον πολιτισμό και στο ευ ζην. Έως σήμερα έχει παρουσιάσει μέσω του portal korifogrami.gr, περισσότερους από 500 νέους δημιουργούς, με 1300 δημοσιεύσεις προσωπικών κειμένων, ποίησης, βιβλίου, θεάτρου και εικαστικών, προσελκύοντας πάνω από 74.000 μοναδικούς αναγνώστες από 86 χώρες. Επίσης έχει υλοποιήσει 5 μεγάλα events με άξονες τη δημιουργικότητα, τον κοινωνικό πολιτισμό και το παιδί.

Πηγή: newsitamea.gr

newsitamea Eπικοινωνία Για μας Διαφημιστείτε Ημερολόγιο Όροι χρήσης Συνεργάτες Home > ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ > Στην Ελλάδα ο πρώτος πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down! Στην Ελλάδα ο πρώτος πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down! Από Newsit Amea στις Σεπτεμβρίου 25, 2013 4 Στην Ελλάδα ο πρώτος πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down! Ο Πάμπλο Πινιέδα, ο πρώτος πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down, θα βρεθεί στην Ελλάδα, την Πέμπτη, 26 Σεπτεμβρίου στις 19:00, στο Μουσείο της Ακρόπολης, για τα δεύτερα γενέθλια της «Κορυφογραμμής». Η «Κορυφογραμμή» είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, που έχει ως στόχο την υποστήριξη και προβολή νέων δημιουργών, την καλλιέργεια της έκφρασης και την ανάπτυξη της δημιουργικότητας με αναφορά στον πολιτισμό και στο ευ ζην. Έως σήμερα έχει παρουσιάσει μέσω του portal korifogrami.gr, περισσότερους από 500 νέους δημιουργούς, με 1300 δημοσιεύσεις προσωπικών κειμένων, ποίησης, βιβλίου, θεάτρου και εικαστικών, προσελκύοντας πάνω από 74.000 μοναδικούς αναγνώστες από 86 χώρες. Επίσης έχει υλοποιήσει 5 μεγάλα events με άξονες τη δημιουργικότητα, τον κοινωνικό πολιτισμό και το παιδί.

Πηγή: newsitamea.gr

ΦΩΤΟ ΝΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΘ

Το κρατικό αυτοκίνητο που βλέπετε είχε παρκάρει σε ράμπα αναπήρων, εντός της ΔΕΘ με αποτέλεσμα τα άτομα με ειδικές ανάγκες να περιμένουν ώρες τον κύριο που πάρκαρε το αυτοκίνητο.


Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ἡ ἀγκαλιὰ τῆς Χαρᾶς

Μία μεγάλη ἀγκαλιὰ γιὰ τὰ ὀρφανὰ καὶ ἐγκαταλειμμένα παιδιὰ ὅλης της χώρας ἀνοίγει ἡ ἡρωικὴ δασκάλα στὸ ἀκριτικὸ Μέγα Δέρειο, ἡ Χαρὰ Νικοπούλου, ἡ ὁποία ἔχοντας στὸ πλευρὸ τῆς τὸν σύζυγό της ἀλλὰ καὶ δεκάδες ἐθελοντὲς προχωρᾶ στὴν κατασκευὴ καὶ δημιουργία ἑνὸς παραδοσιακοῦ οἰκισμοῦ φιλοξενίας!

 

Ἡ κόρη τοῦ πρώην προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου Βασίλη Νικόπουλου, ἂν καὶ πέρασε τὰ πάνδεινα, ἀφοῦ γιὰ ἀρκετοὺς μῆνες ἀποτελοῦσε τὸ «κόκκινο πανὶ» γιὰ τὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα τοῦ Ἐβρου, ὄχι μόνο δὲν ἔσκυψε τὸ κεφάλι, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν περιπέτειά της ἀπέκτησε ἀκόμη μεγαλύτερη δύναμη καὶ ἐπιθυμία νὰ βοηθήσει ὅσο περισσότερο μπορεῖ ἀνθρώπους ποὺ πραγματικὰ ἔχουν ἀνάγκη. Ἔτσι, ἀφοῦ δημιούργησε τὸ πνευματικὸ κέντρο «Ἡ Κιβωτὸς τῆς Δόμνας Βιζβίζη», μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀνέπτυξε δεκάδες δράσεις ἐνάντια στὶς μηδενιστικὲς καὶ ὀρθολογιστικὲς συμβάσεις τῆς ἐποχῆς, τώρα βάζει μπρὸς τὴν ὑλοποίηση τοῦ μεγάλου ὁράματος. Ὅπως λέει ἡ ἴδια στὴν «Espresso», δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ χωριοῦ «Ἀκρίτα», τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι στὸ πρότυπο τῶν Παιδικῶν Χωριῶν SOS.

 

Ἤδη οἱ ἐργασίες γιὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ ἔχουν ἀρχίσει καὶ προχωροῦν μὲ ἐντατικὸ ρυθμό. Μάλιστα, ἀρωγός της προσπάθειας ποὺ ξεκινᾶ στὴ Θράκη εἶναι ἡ γνωστὴ καλλιτέχνιδα Ἀρετὴ Κετιμέ, ἡ ὁποία, συγκινημένη ἀπὸ τὸ ἔργο ποὺ προσπαθεῖ νὰ φέρει εἰς πέρας ἡ Χαρὰ Νικοπούλου, θὰ....δώσει στὶς 28 Σεπτεμβρίου στὸ Μέγαρο Μουσικῆς Κομοτηνῆς συναυλία, τὰ ἔσοδα τῆς ὁποίας θὰ διατεθοῦν γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ παραδοσιακοῦ οἰκισμοῦ. Ἡ νεαρὴ καλλιτέχνιδα, ποὺ ἔγινε γνωστὴ ὡς μουσικὸς παίζοντας σαντούρι, ἑρμηνεύοντας παραδοσιακὰ τραγούδια καὶ ἀναγνωρίστηκε γιὰ τὸ ταλέντο τῆς παρὰ τὴ μικρή της ἡλικία, θὰ εἶναι πλαισιωμένη ἀπὸ τοπικοὺς καλλιτέχνες καὶ χορωδίες. Μάλιστα πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἐπισκέφθηκε τὴν Κομοτηνὴ καὶ συναντήθηκε μὲ τὴ δασκάλα, ἡ ὁποία τῆς ἀνέπτυξε μὲ κάθε λεπτομέρεια τὸ μεγαλόπνοο σχέδιό της.

 

Ὅπως ἀνέφερε καὶ στὴν «Espresso» ἡ Χαρὰ Νικοπούλου: «Πάνω στὰ Πομακοχώρια, στὴν ὀρεινὴ Ροδόπη, σὲ ἔκταση 150 στρεμμάτων ποὺ μᾶς ἔχει παραχωρηθεῖ ἀπὸ τὴν 29η Ταξιαρχία, δημιουργοῦμε ἕναν παραδοσιακὸ οἰκισμὸ φιλοξενίας ἐγκαταλειμμένων καὶ ὀρφανῶν παιδιῶν ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Τὸ τελευταῖο ἑξάμηνο ἔχω ἐπισκεφθεῖ μὲ τὸν σύζυγό μου, τὸν γεωστρατηγικὸ σύμβουλο Γιάννη Φριτζαλά, πολλὰ ὀρφανοτροφεῖα, στέγες ἀνηλίκων καὶ ἐγκαταλειμμένων παιδιῶν στὴν Ἑλλάδα, καὶ διαπιστώσαμε ὅτι πλέον λόγω οἰκονομικῆς κρίσης ἀδυνατοῦν νὰ ἀντέξουν τὸ βάρος τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν, ὅποτε θὰ μπορέσουμε νὰ φιλοξενήσουμε αὐτὰ τὰ παιδιὰ στὸν παραδοσιακὸ οἰκισμὸ ποὺ ὀνειρευόμαστε νὰ δημιουργηθεῖ ἄμεσα». Καὶ πρόσθεσε: «Ὁ στόχος μᾶς εἶναι νὰ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ τὴ μεθεπόμενη χρονιά. Βέβαια αὐτὸ θὰ ἐξαρτηθεῖ καὶ ἀπὸ τὶς δωρεές. Θὰ γίνει καὶ ἕνας μεγάλος τηλεμαραθώνιος τὸν ἑπόμενο μήνα ἀπὸ μεγάλο ἀθηναϊκὸ τηλεοπτικὸ κανάλι. Στὴν προσπάθεια νὰ συγκεντρώσουμε δωρεὲς γιὰ νὰ συνεχιστεῖ μὲ ἐντατικοὺς ρυθμοὺς τὸ χτίσιμο, θὰ γίνουν πολλὲς συναυλίες, ὅπως αὐτὴ τῆς Ἀρετῆς Κετιμέ. Σχεδὸν κάθε μήνα ἕνας γνωστὸς καλλιτέχνης θὰ δίνει συναυλία, τὰ ἔσοδα τῆς ὁποίας θὰ διατίθενται γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ “Ἀκρίτα”. Ἔτσι θὰ λέγεται τὸ χωριό, καθὼς βρίσκεται στὸ ὕψωμα τοῦ Ἀκρίτα».

 

Δεκάδες ἐθελοντὲς στηρίζουν τὸ ὅραμα καὶ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους

 

Ὅπως μᾶς ἀποκάλυψε ἡ Χαρὰ Νικοπούλου, ποὺ τιμήθηκε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2010 ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν μὲ Ἀργυρὸ Μετάλλιο «γιὰ τὴν προσήλωσή της στὸ καθῆκον, τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὴν ἐθνοπρεπὴ τῆς στάση κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὑπηρεσίας της ὡς δασκάλας στὸ Μεγάλο Δέρειο τοῦ νομοῦ Ἐβρου τὰ ἔτη 2004-2008», «στὸν παραδοσιακὸ οἰκισμὸ θὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τοὺς δεκάδες ἐθελοντές, ἰατροί, ἐκπαιδευτικοί, μαγείρισσες, οἱ ὁποῖοι θὰ εἶναι δίπλα στὰ παιδιὰ καὶ θὰ τὰ στηρίζουν σὲ ὅ,τι χρειαστοῦν. Θὰ ἔχουν ἕνα σπίτι, ὅπου θὰ μεγαλώνουν μὲ πολλὴ φροντίδα καὶ ἀγάπη καὶ ὅπου θὰ νιώθουν ὅτι ἀνήκουν σὲ μία οἰκογένεια».

 

«Δὲν μποροῦμε ἀκόμη νὰ μποῦμε σὲ περισσότερες λεπτομέρειες. Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι τὰ ὀρφανὰ καὶ ἐγκαταλειμμένα παιδιὰ θὰ βροῦν στὸ χωριὸ ἕνα ὄμορφο σπίτι καὶ ἀνθρώπους νὰ τὰ ἀγαποῦν» σημείωσε ἡ Χαρὰ Νικοπούλου καὶ συνέχισε: «Ἡ φιλοσοφία μας πάντως εἶναι στὸ χωριὸ νὰ ἔρχονται καὶ ἄτομα ἀπὸ κάθε κοινωνικὴ ὁμάδα, ἀπὸ ὁποιοδήποτε μέρος ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ μένουν κάποιες μέρες. Μὲ τὴ βοήθεια εἰδικῶν νὰ μάθουν νὰ καλλιεργοῦν τὴ γῆ, νὰ ἀρμέγουν πρόβατα, κατσίκια, ἀγελάδες μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ χωριό, ὅπου τὰ πάντα θὰ γίνονται χειρωνακτικά... Οἱ πρῶτοι κάτοικοι θὰ εἶναι βρέφη ὀρφανὰ καὶ παιδιὰ ἐγκαταλειμμένα ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα». [Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου μὲ τὸν σύζυγό της Γιάννη Φριτζαλά. Μαζὶ ξεκίνησαν πρὶν ἀπὸ περίπου ἐνάμιση χρόνο τὴ λειτουργία τῆς «Κιβωτοῦ τῆς Δόμνας Βιζβίζη».]

 

Γιὰ τὴν Χαρὰ Νικοπούλου καὶ τὸ ὅραμά της μίλησε καὶ ἡ Ἀρετὴ Κετιμέ. «Εἶναι ἕνα κέντρο γιὰ τὸ ὁποῖο εἶχα ἀκούσει πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ Χαρὰ Νικοπούλου. Εἶναι προφανῶς ἀξιέπαινο ὅλο τὸ ἐγχείρημα ὄχι μόνο ὡς πρὸς τὸ πολιτιστικό του πράγματος, ἀλλὰ καὶ τὴν ὀργάνωση καὶ τὸν ἐθελοντισμὸ τῶν συμπολιτῶν μας. Ἡ Χαρὰ εἶναι πολὺ γνωστή, ἔστω κι ἂν δὲν τὸ θέλει, καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μου εἶχαν κάνει πολλὰ πράγματα ἐντύπωση πρῶτα σὲ σχέση μὲ τὴ Χαρά, ἀλλὰ ἔπειτα καὶ σὲ σχέση μὲ αὐτὸ ποὺ εἶδα γι' αὐτὸ τὸ κέντρο. Ἀποφάσισα νὰ συμβάλω σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια καὶ θὰ παρουσιάσω στὶς 28 Σεπτεμβρίου στὸ Μέγαρο Μουσικῆς τὴ μουσικὴ παράσταση ποὺ ὀνομάζεται «Πρόβα».

 

Ἡ «Κιβωτὸς» τῆς γνώσης καὶ τῆς βοήθειας μὲ ἔμβλημα τὴν Μπουμπουλίνα τῆς Θράκης

 

Ἡ δασκάλα μὲ τὰ ξανθιὰ μαλλιὰ μαζὶ μὲ τὸν σύζυγό της Γιάννη Φριτζαλὰ ξεκίνησε πρὶν ἀπὸ περίπου ἐνάμιση χρόνο τὴ λειτουργία τῆς «Κιβωτοῦ τῆς Δόμνας Βιζβίζη» στὴν Κομοτηνὴ θέλοντας νὰ ἀποδείξει ὅτι ἡ ἑλληνικὴ ψυχή, στηριζόμενη στὶς δυνάμεις της, μπορεῖ καὶ πάλι νὰ δείξει τὸν δρόμο στοὺς λαούς, ὅταν κάποιοι πᾶνε νὰ σκορπίσουν τὸν φόβο καὶ τὴν ἀνασφάλεια. Ἤδη λειτουργοῦν στὸν χῶρο τμήματα ἐνισχυτικῆς διδασκαλίας γιὰ παιδιὰ Δημοτικοῦ, Γυμνασίου καὶ Λυκείου ἀπόρων οἰκογενειῶν ἀπὸ ἕνα ἐπιτελεῖο ἀξιόλογων καθηγητῶν. Ἡ Χαρὰ Νικοπούλου παραδίδει τὸ μάθημα τῆς Πατριδογνωσίας!

 

Ὅπως λέει ἡ Χαρὰ Νικοπούλου: «Πρόκειται γιὰ ἕνα πνευματικὸ κέντρο. Γιὰ ἐμᾶς ἡ Δόμνα Βιζβίζη εἶναι ἡ Μπουμπουλίνα τῆς Θράκης καὶ τὴν ἔχουμε ὡς ἔμβλημά μας, καθὼς ὅταν ἀγωνιζόταν, τὸ 1821, ἔπαιρνε μαζί της πάνω στὸ καράβι καὶ τὰ πέντε ἀνήλικα παιδιά της καὶ ἔκανε καταδρομές. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ φιλοσοφία μας. Στὸν ἀγώνα γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση δὲν ὑπάρχει ἡλικία, δὲν ὑπάρχει φύλο, πρέπει ὅλοι μαζὶ νὰ συστρατευθοῦμε» ἐπισημαίνει καὶ συνεχίζει: «Στὸ πλαίσιο λοιπὸν αὐτὸ ὅλη τὴν περσινὴ σχολικὴ χρονιὰ ὑπῆρχαν πολλὲς δράσεις στὸ πνευματικὸ κέντρο. Ἀφενὸς ὑπῆρχαν δωρεὰν μαθήματα ἐνηλίκων, ἀρχαίων ἑλληνικῶν, φιλοσοφίας, στρατηγικῆς ἀγωγῆς, μὲ διάφορους διακεκριμένους ἀκαδημαϊκούς, ὅπως ὁ κ. Λεκάκης, ὁ κ. Νίκος Λυγερός, ὁ κ. Χαραλαμπίδης, ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ τὴ βόρεια Ἑλλάδα, ποὺ ἔρχονταν μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα καὶ μᾶς ἔκαναν διαλέξεις».

Σύμφωνα μὲ τὴν ἴδια: «Κάθε μέρα ἀπὸ τὶς 3.30 τὸ μεσημέρι καὶ μετὰ εἴχαμε συσσίτιο γιὰ τοὺς μαθητὲς τοῦ πνευματικοῦ κέντρου καὶ μαθήματα δωρεὰν ἐνισχυτικῆς διδασκαλίας σὲ Δημοτικό, Γυμνάσιο καὶ Λύκειο. Ἐπίσης μαθήματα Πατριδογνωσίας, ποὺ τὰ ἔκανα ἐγὼ στὰ παιδιά, δηλαδὴ εἰδικὸ πρόγραμμα ἀρχαίων ἑλληνικῶν γιὰ παιδιὰ Δημοτικοῦ, καὶ ταυτόχρονα εἴχαμε παρουσία καὶ στὰ Πομακοχώρια. Καὶ στοὺς τρεῖς νομοὺς μαθήματα δωρεὰν ἑλληνικῶν καὶ παροχὴ κοινωνικῆς βοήθειας». Μὲ ὁμάδα γιατρῶν ἐπισκέπτονταν μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα τὰ Πομακοχώρια καὶ μαζὶ μὲ ἐθελοντὲς παρεῖχαν ἰατρικὴ ὑποστήριξη καὶ μοίραζαν τρόφιμα σὲ ὅσες οἰκογένειες τὰ χρειάζονταν.

 

«Μαζὶ μὲ ἐμένα καὶ τὸν σύζυγό μου σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια εἶναι καὶ μία ἐξέχουσα ὁμάδα πνευματικῶν ἀνθρώπων. Ἔχουμε εἴκοσι ἐκπαιδευτικοὺς ἐθελοντὲς ποὺ μᾶς στηρίζουν καὶ δεκάδες ἄλλους ἁπλοὺς ἐθελοντές, ὅπως τὶς γυναῖκες ποὺ μαγειρεύουν στὰ συσσίτια, ἄτομα ποὺ μοιράζουν τὰ τρόφιμα καὶ σὲ μουσουλμάνους καὶ σὲ χριστιανούς. Ἔχουμε φτιάξει μία μικρὴ κοινωνία καὶ προσπαθοῦμε ὅλοι μαζὶ» λέει ἡ δασκάλα καὶ καταλήγει: «Μᾶς στηρίζει ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Κρήτης ποὺ μᾶς στέλνει συνέχεια ροῦχα, ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος ποὺ μᾶς στέλνει τρόφιμα, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Λαγκαδά, ἡ ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κορδελιοῦ... Δόξα τῷ Θεῶ, ἔχουμε βοήθεια. Ὅπως καταλαβαίνετε, ἔχει δημιουργηθεῖ ἕνα τεράστιο δίκτυο πανελλήνιο ποὺ ἔχει ἕδρα τὴν Κομοτηνὴ καὶ ἀπὸ δῶ χτυπάει περισσότερο ἡ καρδιὰ ὅλων ὅσοι ἔχουν ἀνάγκη».

Σύντομα ἡ «Κιβωτὸς τῆς Δόμνας Βιζβίζη» θὰ συνάψει καὶ συνεργασία μὲ τὴν «Κοινωνικὴ Παιδιατρική», ἐθελοντὲς ἰατροὶ τῆς ὁποίας θὰ ἐξετάζουν, θὰ ἐμβολιάζουν καὶ θὰ ἐνημερώνουν δωρεὰν ὅλα τὰ παιδιά.

 

Πηγή: ΓΙΟΥΛΗ ΣΤΑΡΙΔΑ

Αυγουστος... Καλοκαιρι !!!!!!

Καλό σας μήνα!

Αύγουστος

Στο αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους και ονομάζονταν Μεταγειτνιών διάρκειας 29 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου. Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis και είχε 31 ημέρες, ευθύς εξ αρχής από την εγκαθίδρυση του Ιουλιανού ημερολογίου το 45 π.Χ. (έτος 709 από κτίσεως Ρώμης). Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του χωρίς την προσθήκη μίας ημέρας από τον Φεβρουάριο (όπως λανθασμένα αναγράφεται σε ορισμένες αναφορές). Λέγεται ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας η οποία, όπως λέγεται, έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ. αν και ο ακριβής λόγος του θανάτου της καλύπτεται από μυστήριο. Κατά το Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθεί ακόμη και σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και το οποίο αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου κι έτσι η 31 Αυγούστου γιορτάζονταν ως παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αστρονομικά, ο ήλιος βρίσκεται στην αρχή του μήνα στον αστερισμό του Καρκίνου (21 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου) και στο τέλος στον αστερισμό του Λέοντα (10 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου).

 Οι Μήνες, του Γιάννη Τσαρούχη

Αύγουστος είναι 

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός   

Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα `χεις όλα
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα
αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα
του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία
να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία...

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη
κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη
φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι
με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι
προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει
πέντε έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι
είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του Στέλιου... !!!!!

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος κάλεσε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε !!!!! Σύνταγμα 16-7-2013

Δείτε τα βίντεο:

Μέρος 1ο

Μέρος 2ο

Μέρος 3ο

Μέρος 4ο

Έτσι ξεκινήσαμε με την πρωτοβουλία του Στέλιου... Μακάρι να την μιμηθούν όλο και περισσότεροι και να συνεχίσουμε με πιο μεγάλη ορμή !!!!

ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!!!!

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος κάλεσε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε Σύνταγμα 16-3-2013 - See more at: http://parathiro.net/koinonia/o-stelios-kimpouropoulos-kalese-ke-o-kosmos-antapokrithike-sintagma-16-3-2013#sthash.SLjfCpcU.dpuf

Δείτε χθεσινό βίντεο !!! Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος κάλεσε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε Σύνταγμα 16-3-2013‏

Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος κάλεσε και ο κόσμος ανταποκρίθηκε Σύνταγμα 16-3-2013 - See more at: http://parathiro.net/koinonia/o-stelios-kimpouropoulos-kalese-ke-o-kosmos-antapokrithike-sintagma-16-3-2013#sthash.SLjfCpcU.dpuf

Εγώ θα είμαι εκεί …μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ !!!!

 

Ονομάζομαι Στέλιος Κυμπουρόπουλος και έχω την ηλικία των 28 χρονών (παρά λίγων ημερών). Είμαι ένας νέος ειδικευόμενος ψυχίατρος, είμαι ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, είμαι ερευνητής, είμαι υποστηρικτής, και με κάθε τρόπο, προαγωγός των ανθρώπινων δικαιωμάτων… και τέλος είμαι ένας άνθρωπος με σοβαρή κινητική αναπηρία. 

Παραπάνω περιγράφω εν συντομία τα όσα είμαι. Κανείς δε ξέρει όμως τα πόσα θέλω να γίνω, τα πόσα μπορώ να φτάσω, τα πόσα αξίζει να κάνω. Ούτε εγώ έχω κάποια απάντηση! Το μόνο που γνωρίζω είναι πως σε σύντομο χρονικό διάστημα δε θα μπορώ να είμαι τίποτα. Ένας άνθρωπος χωρίς όνειρα δεν είναι άνθρωπος.

Ένας άνθρωπος χωρίς στόχους δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς ελπίδα δεν είναι άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χωρίς αύριο δε ζει! Θέλω να ζω όμως σε μια Ελλάδα που έχει αξίες που μπορεί να βασίζεται στις δικές της δυνάμεις. Δεν έχει σημασία αν φάμε ακόμα μια ημέρα καλό φαγητό, όταν πολλοί συνάνθρωποί μας τρώνε ψίχουλα ή ό,τι βρουν σε συσσίτια και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους… σύντομα εκεί θα καταλήξουμε οι περισσότεροι!

Δεν έχει αξία αν δουλέψουμε μια μέρα περισσότερο, αφού είτε το 27% των συμπολιτών μας δε δουλεύει είτε και να δουλεύει κάποιος σήμερα, αύριο ο μισθός του δεν θα είναι αρκετός για τα καθημερινά απαραίτητα αγαθά. Και το ερώτημα γεννιέται: γιατί συμβαίνει αυτό;
Συμβαίνει γιατί αφήσαμε τη ζωή μας, χωρίς οδηγό, χωρίς υπηρεσίες, χωρίς όραμα. Σταματήσαμε να πιστεύουμε στην προσπάθεια και στη σωστή ανταμοιβή και πιστέψαμε στη λαχειοφόρο αγορά των ψήφων. Δεν υπολογίσαμε ώστε να φτιάξουμε μια κοινωνία για όλους, μια κοινωνία με βάσει την Παιδεία, τις Επιστήμες, την Έρευνα, τη Φυσική Ελληνική Ομορφιά του εδάφους και του υπεδάφους.
Ακόμα υπάρχουν ψήγματα ελπίδας και εγώ θέλω να τα εκμεταλλευτώ και να βρεθώ όσο ζω σε μια Ελλάδα πραγματικής Δημοκρατίας, πραγματικής Ελευθερίας, πραγματικής Παιδείας, πραγματικής Υγείας, πραγματικής Διαφορετικότητας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε ΤΩΡΑ!
Τώρα για να μη συνεχίσουν να ξενιτεύονται νέοι άνθρωποι για ένα καλύτερο αύριο. Τώρα για να είμαστε σίγουροι πως σε 20-30 χρόνια θα υπάρχει ακόμα Ελλάδα και δε θα έχουμε αυτοαφανιστεί από την υπογονιμότητα! Σαν άνθρωπος δε μπορώ να βλέπω άλλο την Ελλάδα να καταστρέφεται και να χάνεται. Δε μπορώ να βλέπω πως κάθε ημέρα πίνεται το αίμα των ανθρώπων μας. ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ!!!

Δε ξέρω αν η ώρα μηδέν έφτασε, εγώ όμως ορίζω το δικό μου σημείο μηδέν. Την Τρίτη 16 Ιουλίου θα είναι σαν να έχω γενέθλια, θα είναι τα δικά μου διαφορετικά γενέθλια που αντί να τα γιορτάσω απολαμβάνοντας κάποιο γεύμα δίπλα στη θάλασσα με καλό κρασί και φαγητό, θέλω να γιορτάσω την αρχή μιας καινούργιας ημέρας, μιας αλλαγής. Εγώ θα είμαι εκεί στις 20:00, μπροστά από το άγαλμα του άγνωστου Στρατιώτη μπροστά από τη Βουλή και θα σας περιμένω ΟΛΟΥΣ, να γεμίσει ο χώρος Ελπίδα έξω από το σπίτι μέσα στους δρόμους.

 

Ελάτε και φέρτε μαζί σας από ένα κερί να το ανάψουμε σαν σύμβολο ελπίδας για το αύριο. Φέρτε μαζί σας, με οποιοδήποτε τρόπο ιδέες – απόψεις κι όχι φράσεις του παρελθόντος (όπως ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ), ώστε να είναι στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες. Θα είμαστε εκεί για να τα μοιραστούμε αυτά, για να τα κάνουμε μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων, ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ. Δεν θα βρεθούμε εκεί για διασκέδαση και γλέντι, με σουβλάκια και μπύρες. Οι εξελίξεις δεν έρχονται με την λειτουργία της πέψης, αλλά με τη λειτουργία του πνεύματος. Καμιά αλλαγή δεν έγινε με το ξυλάκι από το καλαμάκι, αλλά όλες έγιναν με το ξίφος του πνεύματος και τη θέληση του σώματος. Θα είμαστε εκεί για την αλλαγή, για μια βιώσιμη ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ!!!

Είμαι ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος
• Δεν υποκινούμαι από κανένα κόμμα ή πολιτική παράταξη για αυτήν την προσπάθεια για αναστολή της καταδίκης μας. ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΑΙ όμως από τη θέλησή μου να ζω ελεύθερος και καλά!
• Χρησιμοποιώ το Facebook και άλλα socials media όχι σαν τελικό αποδέκτη, αλλά ως μέσο για τη διάδοση ενός τελικού σκοπού.

Σας αφήνω με στοίχους από το ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» του Τάσου Λειβαδίτη και με την ελπίδα να είμαστε μια δύναμη εκείνο το βράδυ!
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές […]
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄ απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄ απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου […]
         
 Stelios Kympouropoulos