
Επηρεασμένος, λοιπόν από το στίχο της Δημουλά και τη σημερινή μου βόλτα στην "παιδική κ εφηβική" μου γειτονιά αποφάσισα να γράψω ,ετούτη τη βροχερή νύχτα ,εμπνευσμένη και από τη βροχή -είναι η αλήθεια- για τα συναισθήματα που γεννήθηκαν σε μένα...
Όλα είναι βρεγμένα και κάτι στον ουρανό δείχνει πως σε λίγο η πόλη μας θα κατακλυστεί
από τη βροχή ξανά... Εγώ λατρεύω αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο και
αποφασίζω να επιχειρήσω με τον κολλητό μου Σ. μια βόλτα στη γειτονιά
μας, που αυτήν την ώρα φαντάζει έρημη...
Ξάφνου, παντού γύρω μου απλώθηκαν οι αναμνήσεις μου... Έξω από κάθε σπίτι, δίπλα από κάθε δέντρο, πάνω σε κάθε κομμάτι του δρόμου... Εκεί που άπειρες φορές περίμενα τους φίλους μου να πούμε τα νέα μας, αλλά και τα μυστικά μας...
Πόσες φορές αυτός ο δρόμος ένιωσε τις κουβέντες μας και τα γέλια μας;;; Πόσα μυστικά δικά μας φυλάει αυτός ο δρόμος, αυτή η γειτονιά;; Τις πρώτες μας "αγάπες" και φιλίες, τις πρώτες μας κακίες αλλά και τις πρώτες μας καλές πράξεις... Έχουμε ζήσει τόσα σε αυτήν τη γειτονιά στην οποία κάποτε καθόμασταν ως αργά -τα Σάββατα και τραγουδούσαμε ή φωνάζαμε και μαλώναμε τα μεσημέρια με τους γείτονες ,καθώς από καλά παιδιά μετατρεπόμασταν σε ζωηρά και αυθάδη!!
Ξάφνου, παντού γύρω μου απλώθηκαν οι αναμνήσεις μου... Έξω από κάθε σπίτι, δίπλα από κάθε δέντρο, πάνω σε κάθε κομμάτι του δρόμου... Εκεί που άπειρες φορές περίμενα τους φίλους μου να πούμε τα νέα μας, αλλά και τα μυστικά μας...
Πόσες φορές αυτός ο δρόμος ένιωσε τις κουβέντες μας και τα γέλια μας;;; Πόσα μυστικά δικά μας φυλάει αυτός ο δρόμος, αυτή η γειτονιά;; Τις πρώτες μας "αγάπες" και φιλίες, τις πρώτες μας κακίες αλλά και τις πρώτες μας καλές πράξεις... Έχουμε ζήσει τόσα σε αυτήν τη γειτονιά στην οποία κάποτε καθόμασταν ως αργά -τα Σάββατα και τραγουδούσαμε ή φωνάζαμε και μαλώναμε τα μεσημέρια με τους γείτονες ,καθώς από καλά παιδιά μετατρεπόμασταν σε ζωηρά και αυθάδη!!
Και στρίβοντας στη γωνία, εκείνος ο δρόμος ξύπνησε άλλες αναμνήσεις μέσα μου... Ο δρόμος προς στο σχολείο, που παραδόξως για κάποιους, ποτέ δε μίσησα... Κάθε πρωί επί χρόνια ο ίδιος δρόμος οδηγούσε τα υπνωτισμένα ή αγχωμένα ή χαρούμενα άλλοτε βήματά μου προς το μέρος που για μένα είναι το δεύτερο σπίτι μου... Στο τέλος του δρόμου τα είδα... Τα σχολεία μου, με

Τόσες αναμνήσεις "κλεισμένες" μέσα σε ένα τετράγωνο...Γι' αυτό, λοιπόν είναι τόσο μαγική η μνήμη... Πάντα κάθε βήμα μου σε αυτήν τη γειτονιά θα μου θυμίζει και μια ξεχωριστή κατάσταση , σε κάθε μου βήμα εδώ αναλογεί και μια ανάμνηση...
Τελικά όση μελαγχολία και αν σου προκαλεί η μνήμη, για μένα είναι η καλύτερη ιδιότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου... Γιατί με το να θυμάσαι γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος... Με το να θυμάσαι τα λάθη σου, διορθώνεσαι... Με το να θυμάσαι όσους σημάδεψαν γλυκά τη ζωή σου δεν ξεχνάς ποτέ από που έρχεσαι αλλά και ποιοι σε βοήθησαν στη διαμόρφωση του "εγώ" σου. Με το θυμάσαι τους στόχους σου, είσαι σίγουρος για τον προορισμό σου... Με το να σκέφτεσαι ξέρεις να εκτιμάς...
Αρκεί να ξέρεις να κρατάς τις καλές αναμνήσεις σε πιο φωτεινά μέρη του μυαλού και να "κρύβεις" λίγο τις κακές, όχι όμως εντελώς...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΑ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ....